Buitenland.

Engeland. Gebeden voor de doodeu anbevolen door Ritualisten en Methodisten..

De Hoogkerkelij ken in Engeland zoeken van den oorlog gebruik te maken als een propagandamiddel voor hunne beginselen. Van die zijde stelt men het vieren van het Avondmaal op Roomsche manier voor als noodzakelijk om te kunnen bidden" voor den triumf van leger en vloot; tot gebeden voor de dooden en het aanroepen der heiligen wordt krachtiger dan te voren opgewekt; terwijl het bondgenootschap met Frankrijk, België en Rusland aanleiding geeft om er op te wijzen, hoe heerlijk het zijn zou als men met de Roomsche en de Grieksche kerk in nadere verbinding kwam! Menschen die h, 't Proteslantsche karakter der Engelsche natie zoeken te handhaven, betrcureir het, dat zij, die geen loyale'aanhangers zijn van de Episcopaalsche kerk, hunne godsdienstige strijdbijlen scherpen op den steen van den vreeselij ken oorlog die onze gezinnen in de ellende brengt. Het zou logisch zijn indien men ook eene «nauwere aaneensluiting" bepleitte met de religiën van de inboorlingen van Indië en Japan, ter oorzake van de hulptroepen, die deze landen aan Engeland leveren.

Dat de praktijk om te bidden voor de. dooden, in toepassing gebracht wordt door de Hoog-Kerkelijken of Ritualisten, kan niemand ver-' wonderen, die weet hoever deze Episcopalen gaan in het aannemen van Roomsche ceremoniën en leeringen. Mear het is jammerlijk, te ontwaren dat men in Methodistische kringen denzelfden weg opgaat. In de Methodist 7unes stond dezer dagen een artikel waarin wij lezen: „Ieder onzer bidt beide tot de dooden en voor de dooden. Dit is het logisch en onafwijsbaar gevolg van -ons geloof." En dit bidden tot en voor de dooden wordt dan gezegd te behooren „tot het eigenlijke wezen van het gebed."

In een betoog van anderhalve kolom wordt op dit thema dan verder voortgeborduiird, khgs de lijnen van de algemeene genade in den zin dat ten slotte alle menschen zullen zalig worden (universalism) en van een «ruimere hoop" (larger hope).

En wanneer men vraagt, waarop deze leering ­ rust, dan wordt verwezen naar — Rudyard Kiphng, een Engelsch schrijver en dichter! Maar geen sprake van het leveren van Schriftbewijs.

Wij kunnen ons voorstellen hoe vreeselijk het zijn moet, als door ouders de tijding ontvangen wordt, dat hun zoon in den oorlog omkwam, l­ zonder dat zij gelooven kunnen dat hij in den Heere ontsliep. Ook willen wij niets afdingen, op de waarheid, dat de Heilige Geest in de laatste oogenbhkken van het leven nog kan werken. Maar als men het onderscheid tusschen bokken en schapen wil te niet doen, komt men met de duidelijkste uitspraken van de Heilige Schrift in strijd.

Het is daarom een bedenkelijk teeken, als men in een Methodistisch orgaan gaat pleiten voor het Universalisme en voor een «larger hope". Dit is echter niet het eenige bewijs, dat het Methodisme op de lijn van > down grade" is. Maar op zich zelf beschouwd is het al treurig genoeg, dat een kerkelijke gemeenschap, gelijk die der Methodisten, die onder de Engelsche nonconforraisten een voorname plaats innemen, en die zijn leden bij millioenen telt, op zulk een gewichtig punt Gods Woord hebben losgelaten, Wij hadden gehoopt, dat de oorlog die in Engeland zijn neerdrukkenden invloed steeds meer doel gelden, de macht van het ongeloof in de Methodistische kerken althans niet had versterkt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen