Voor Kinderen.

THANS EN VOORHEEN.

II.

VOORHEEN

Oro (lïet leven) was de voornaamste der tweehonderd, goden, die op de Gézelschapseilanden vereerd werden; doch al die goden waren even lecht en zedeloos als hun aanbidders.

Onder eenige zeer zware, 'prachtige boomen stond een vierkant ruw gebouwtje, de muren ongeveer drie m.eter hoog vormden den tempel ofmaraë. Met palmbladeren gedekt bevatte deze empel, alleen een vierkante, steenen tafel, die ls altaar dienst deed en daarnevens lag een orde, die op vier palen rustte, op deze horde leepte men de menschen of de lijken naar en tempel, om voor Oro op het altaar geofferd te worden. De ..stutten of pilaren van en tempel rustten op lijken, zoo wilde het de od! Hij werdt voorgesteld door een stu'k hout, in doek gewikkeld, met veeren versierd. oms was hij een holle pop, waarin de priester ich "Verbergt, om in naam van Oro te spreken of té antwoorden.

Aanhoudende oorlogen en veeten teisterden die streken; wie overwinnen wilde, vroeg den od om raad. Steeds was het antwoord een raag om menschenoffers. Dan zond de vorst an een der opperhoofden een aantal zwarte teentjes en .deze Het een even groot aantal iannen en vrouwen slachten en hun lijken op orden naar den tempel sleepen. Zoo werd de od gunstig gestemd.

Bij rampen ging het op dezelfde wijze tóe, m hem te verzoenen. Niets dan schrik en angst oezemde de eeredienst van hun goden den nboorlingen in, hun leven lang....

En na dit leven.? Zij geloofden aan de onsterfijkheid, ? Bij den dood grepen booze geesten de iel aan, kwelden ze, verslonden ze tot drie alen toe, zonden haar vervolgens weg in het ichaam van een dier! Soms ging de geest adelijk in een of ander dier over.

Ontzettend was 't om' aan te zien, als een ' taheiter op sterven lag. In wanhoop gilde hij: Daar' zijn ze! Al de booze geesten komen! elet ze mij meê'te nemen! O, red mij toch! ed--mij!" Al zwakker werden zijn angstkreten, ot ze eindelijk met den laatsten ademtocht erstomden. Armé heidenen, die zij waren!

Zoo hun dood! Hoe hun leven?

' In hun heerlijk, vruchtbaar land, vol uitwenige zegeningen, leefden zij even woest en aan Uerlei ondeugden overgegeven als de overige eidenen. In den krijg-werden de grijsaards, rouwen en kinderen der overwonnenen meeoogenloos geslacht. Diefstal, overspel, zedelooseid èn moord waren aan de orde van den dag. e grooten en rijken, de oijperhoofden der stamen, de koning of de koningin vermoordden" et eigen hand de pas geboren kinderkens, zij ehoefden ze dan niet te verzorgen en konden un ontaarde levenswijze gemakkelijker voortetten.

De Europeanen hadden hun daarenboven het enot! van de dronkenschap - door rum, branewijn en jenever leeren kennen! En gelijk bij e Roodhuiden van Noord-Amerika, het »vuurater" verteerde hen naar lichaam en ziel 'nog eer, dan al hun zonden reeds hadden gedaan. Onbeperkt' disi^otisme heerschte ol/ al de ilanden en wat de koning of het op; )erhoofd, uchter of dronken, beval, het moest worden olvoerd ! Geen wonder dat de bevolking steeds n aantal afnam.

De zendelingen, later over de onderscheiden eilanden verdeeld, begonnen met het bouwen van een woning en poogden door geschenken daarbij van de hulp der eilanders gebruik te maken, om alzoo met hen in nadere aanraking te komen. Het aanleeren van hun taal was hier, gelijk overal, de eerste groote moeilijkheid. Ook eischte het veel geduld en zelfverloochening om steeds door geheel naakte menschen zich omringd te zien, die gedurig poogden hun de kleederen af te trekken. Niet minder smartten hun de kwellingen der zieken en stervenden, zoowel als het leed den kleinen kinderen en ouden van dagen aangedaan.

Langzamerhand werden de inboorlingen vertrouweüjker met de zendelingen; die zich niet wreekten over den diefstal van sommige hunner 'weinige goederen; noch toornden over booze woorden en ruwe bejegeningen. Naarmate zij elkaiider beter konden verstaan, werd hun het Evangelie in allen eenvoud verkondigd. Volhardend bleven zij op hun post niettegenstaande vijftien jaren verliepen eer God hun eenige vrucht op hun arbeid schonk. Doch toen bleek het, hoe het uitgestrooide zaad door den Heer des oogstes gezegend was, hoe Hij den wasdom had gegeven.

Een aantal mannen en vrouiRcn beleden hun geloof in den eenigen waren God en werden gedoopt. En zelfs Pomaré, de koning, begoij (een eerste bewijs van bekeering) zich gevoegelijk te kleeden en liet zich geregeld onderwijzen. Weldra werden de heidensche, wellustige dansen overal verboden; van menschenoffers geen sprake meer. Geen 'oorlog werd er meer gevoerd. Moord en overspel strafbaar gesteld door 's konings gebod.

In 1819 was niet'alleen Tahiti of Otabeite, maar waren alle de Gezelschapscilanden, gansch en al veranderd; en hun toestand in beginsel geworden gelijk hij nu is.

Huiselijk leven heerschte overal, verzorging van ouden, - zwakken, weduwen en weezen had plaats gemaakt voor doo3slag, verlating en Tmishandeling. Matigheid, kuischheid, gastvrijheid en hulpvaardigheid kenmerkten de jeugdige Christenen. De maatschappij onderging een algeheele, vreedzame omkeering; en de overgebleven heidenen getuigden van hun medeburgers, wat in de tweede en derde eeuw onzer jaartelling door andere heidenen van de toen levende .Christenen getuigd werd: »Ziet 'hoe lief zij elkander hebben".

Een onverdacht getuigenis stond in den Moniteur') van 1823. 't Is een officieel rapport van kapitein Duperré, de latere admiraal.

, Wij wierpen het anker in de baai van Mattavia en verbaasden ons, dat geen enkel mensch ons schip naderde, 't Was Zondag. Alle bewoners woonden de godsdienstoefening bij.

Welk een verschil 't Tahiti van nu en het Tahiti uit den tijd van kapitein Cook! De Londensche zendelingen hebben de zeden en gewoonten der eilanders geheel veranderd. Geen afgoderij bestaat er meer bij hen; allen belijden zij het Christendom. Hun aanhoudende, bloedige oorlogen, die deze stammen onder elkaar voerden en die hen verteerden, hebben opgehouden; geen menschenoffers worden er meer gebracht sedert 1816.

Alle inboorlingen kunnen lezen en schrijven. Zij bezitten godsdienstige boeken in hun eigen taal, en op hun eilanden gedrukt. Schoone kerken zijn daar gebouwd en tweemaal per week 'begeeft de geheele bevolking zich daarheen".

Tot zoo ver het scheepsjournaal.

•) Officieel orgaan der Fransche regeering na de herstelling der Bourbons in 1815.

HOOOENBIRK.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen