Voor Kinderen.

VERLOREN DOCH NIET VOOR ALTIJD.

I.

DE HUISGENOOTEN.

«Ik hei) u nu al het noodige gezegd.

«Gij weet welke plichten gij zult hebben te vervullen. Denk er aan, en ga nu heen om trouw uw taak te volbrengen. ,

«Ik wil nog eens het'beste hopen en er niet méér aan denken hoe droevig gij dusver mijn hoop hebt teleurgesteld. Ik wil nog eens vértrouwen stellen in uw beloften, hoewel gij zelf weet dat ik tot nu toe steeds vergeefs op de vervulling van die beloften heb gewacht.

«Thans wordt u nograaats de gelegenheid gegeven een deel van de schuld uws levens, die reeds groot is, te betalen. '

«Denk aan den Rechter daar Boven, voor wien geen ontrouw verborgen blijft, , en die ook u eens irekenschap zal vragem Het is helaas niet onmogelijk, dat de betering van uw leven ook thans weer schijn is. Maar weet dan, dat God de Heer een ijverig God. is die niet met zich laat spotten. Bedenk dan wel dat, gelijk een aardsch vaderhuis ook een hemelsch zich voor u sluiten^kon, om niet meer geop.end te worden. Wat dat zeggen wil, weet gij.

«En nu ga uws weegs, en God geleide u; vaarwel!« _ ~

Een korte 'omhelzing en de zoon verliel de kamer en bevond zich in de groote, ruime gang.

In' diepe gedachten en met gebogen hoofdï stapte hij langzaam voort, tot hij zijn kamer deur bereikte. Het volle gewicht der strafrede? die zijn vader pas tegen hem gehouden had> scheeii nog op hem te drukken. Als hij afscheid nam was het althans geen vroolijk,

In zijn kamer vondt hij een koffer.gevqld die zijn goederen bevatten en de reis moest meemaken. Hoed en overjas lagen gereed, reeds greep hij er naar om naar beneden te gaan. Want het was reeds laat 'en elk oogenbUk kon de post vertrekken.

Op eens dacht de zoon aan het pakje, dat zijn vader hem bij het afscheid in de hand had gedrukt en waarin zijn reisgeld was. Voor een oogenblik had hij het geld ter zijde gelegd. Thaiis nam hij het op en'wikkelde het papier los waarin zijn schat geborgen was. Maar nauw had de jonkman den inhoud bekeken, of een trek van diepe" teleurstelling en minachting toonde zich op zijn gelaat. Scheen het een oogenblik te voren als waren daarop trekken van berouw zichtbaar, die waren thans in een oogenbhk verdwenen.

«En met zoo'n jongensfooi laat hij mij weggaan*, mompelde hij toornig. «Wat denkt hij toch welf We hadden toch voor elkaar niets onder - stoelen of banken te steken. Hij weet net zoo goed als ik dat ik mijn geld slechts om de drie maanden ontvang. Nog een heelen tijd dus en toch stuurt mijn vader mij op reis met een paar armzalige rijksdaalders als reisgeld. Hij denkt zeker dat, omdat ik kost en inwoning vrij heb, , ik den verderen tijd het maar uit. mijn pooten moet zuigen gelijk een beer in den winter. Wat denkt mijn vader toch wel ? Zeker hij is strenger dan ik, maar ook zooveel ouder. Doch het gaat niet aan iemand de leer te prediken dat hij zich veranderen moet, en zelf altijd de oude grimbeer te blijven. Mijn vader begrijpt toch wel dat ik nog wat meer noodig heb dan louter kost en inwoning. • Maar als hij mij er met alle geweld toe brsngt schulden te maken, kan ik het niet veranderen*.

Hij keerde zich nog eenmaal om om te zien, of alles behoorlijk was ingepakt, dit scheen zoo te zijn en hij wendde zich naar de deur van het kwelvertrek. «Gij zult mij zoo ik hoop niet meer in het dwangbuis terug zien, aan alles komt een einde, zoo ook aan de kwade dagen. God zij geloofd dat wij nu weer de vrijheid tegemoet gaan. We hebben die lang genoeg ontbeerd*.

Beneden aan de trap wachtte den jonkman een vrouw, 't Was zijn moeder. Haastig trok hij haar in een kamer. Luid snikkend wierp zij zich om zijn hals.

«Lieve Wulfert*, zoo sprak moeder leerhartig, «houd u toch voortaan oppassend en achtenswaard. Dat is niet alleen behoorlijk, maar niet waar, gij zijt mijn heve zoon, en zult niet vergeten wat gij uw-ouders schuldig zijt.

Wulfert keeTc ernstig.

«Ik weet*, ging moeder voort, «gij meent hef niet kwaad; gij hebt toch altijd een goed hart gehad, en ik twijfel geen oogenbUk of voortaan zult ge ons tot vreugde zijn, al heeft vroeger daaraan wel eens iets ontbroken. Maar ook de beste heeft zijn gebreken. God behoede u, mijn geliefd en dierbaar kind, op al uw wegen. Hij vergeté u niet als ge in de groote stad komt noch ons hier.*'

«Hier is, * vervolgde zij, «nog een kleinigheid, neem die mee. 't Is niet veel, maar kan u ginds te pas komen onder zooveel vreemdelingen. Ik vermoed dat ge over vader niet tevreden zijt. e Maar hij heeft het .goed met u voor. Ge kunt er vast op rekenen dat hij u straks nog wat meer zal geven dan thans — én zij zag angstig om — maar hij gelooft dat het best voor u is te beginnen' in het klein en met • weinig. Later komt dan het meerdere.*

Wulfert keek nog even strak als zoo even, maar zei niets.

«Gij zult wel doen als vader wenscht. Kan hetnu evenwel heelemaal niet anders; en zit gij bepaald iiï nood, hoort gij, laat het mij dan weten, maar ook mij alleen. Ik wil dan zien of ik raadschaffen kan al gaat het moeilijk. Maar niet waar, als het even kan zorgt gij mij niet in ongelegenheid te brengen*.

Nog eens drukte de moeder den zoon aan haar hart en liet hem toen gaan om nog afscheid te nemen ' van zijn zusters. Want reeds klonk de. posthoorn dichtbij en al was hij toen geen spoorwagen, wachten deed hij liefst niet.

Voor het huis dat Wulfert zoo lang bewoond had streek hij zich nog eens de hand over de oogen. Diepe ontroering pïaakte zich van hem meester. Het was toch een goede moeder en hoe lief had zij hem toch. Zijn geheele jeugd door was dat gebleken tot op dit oogenblik toe. Zijn hart was vertederd bij de herinnering; , hij nam zich plechtig voor te doen wat hij kon om zijn lieve moeder verder leed te sparen. ''

Als vader ook maar iets had van moeders aard zou hij zeker een ander mensch geworden zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen