Buitenland.

Duitschland. Wat hebben wij te doen?

Bovenstaande vraag wordt dezer dagen in Duitschland veel gesteld. In het Ev. Kirchenbl. f. Wiirttbg. antwoordt hierop prelaat von Romer het volgende: „Wij hebben niet velerlei raad noodig, maar slechts een, die veel, ja alles in zich sluit, en deize is-: „doet boete." Wij staan met ons volk onder Gods tuchtiging of gericht, gelijk men het nemen wil. Men spreekt niet gaarne van Gods gericht, want God is „Vader." Nu dan, als wij Hem „Vader" noemen, dan weten wij, dat geen vader een kind tuchtigt en de tuchtiging niet steeds zwaarder en harder maakt, wanneer het kind het niet zeer noodig heeft. En wat is zulk een Goddelijke tuchtiging anders dan het voltrekken van een oordeel over ons verleden en over ons geheele wezen, waarbij de vraag zich aan ons opdringt, of het een door vergelding terechtbrengende tuchtiging worden zal, of een door vergelding vernietigend gericht!

Doet boete! Waarover ? Moeten wij het nog uitspreken: de „Evangelische" Theologie, en door hare invloed de Kerkelijke leer, heeft Christus, den Heer der Kerk, in Zijn eer aangetast, ja ten deele Zijn eer geroofd. Dit is gebeurd op de kansels, bij het onderwijs van de jeugd, bij het herderlijk werk, bij het gebed in de gemeente, zelfs bij de bediening van de door Christus ingestelde Sacramenten.

Christus' eere is Zijn kruis op Golgotha en Zijn troon in den hemel. Men komt bij ons op de kansels, 'Dij de sterfbedden, bij de graven, midden onder de verschrikkingen van den oorlog uit, zonder zoenoffer voor de zonde der vi^ereld door den kruisdood van den Zone Gods. Daarom blijven onze zonden onverzoend en schreien ten hemel om vergelding. Men komt niet meer aanbiddend tot Hem, Wien alle dingen door den Vader overgeven zijn, Wien alle macht in den hemel en op de aarde gegeven is, wiens Naam als de eenig reddende ons menschen door den Vader gegeven is. Men komt in zijne gebeden zonder den Voorspreker bij den Vader, zonder Hem die voor hen, die onder het oordeel Gods zijn, aan Gods rechterhand is gezeten. Met den Middelaar die van den hemel gekomen, en in den hemel is verheven, den eeuwig levenden Verlosser, wordt niet gerekend. En zou daarmede niet het verbond verbroken zijn waardoor wij God, die zich zoo vreeselijk onder ons openbaart, nog mogen aanroepen: „Abba, lieve Vader!"

Wat zullen - wij dus doen? Boete zullen wij doen en voor de vergelding beven, onder het kruis knielen, opdat de reddende zegen van het bloed des Verbonds over ons kome, aan de treden van den troon Hem huldigen. Dien de eeuwige en almachtige God tot Koning over de zondaars verhoogd heeft, die zich willen laten overbrengen in het rijk des Zoons, ' in welken alleen gevonden wat de Heilige Schrift redding, hulp, heil, zaHgheid noemt n z k i p o

O willen wij Christus den Heere trotseeren ? Zijn wij sterker dan Hij ? Onze Evangelische Kerk is verloren, wanneer wij predikanten niet erugkeeren en de ons toevertrouwde zielen niet erugleiden tot den Kurios, den Heer der kerk, die naar Hem „Kerk" heet. Geen dikke wolk van duisternis bedekt het woord des N. Testaments, wanneer wij ons vermoeien geen anderen hristus daarin te vinden als Hem, die onze evende Heiland en Heere is; een sombere wolk an inwendige onklaarheid en onwaarheid neemt oor ons en voor onze gemeenten den zegen an het gebed en den arbeid en het lijden weg, anneer wij ons met de onklare en wankele verouding tot Christus behelpen, in plaats van em te belijden als den waarachtigen God en het euwige leven. Of zou Hij, die in den hemel roont, aldaar werkeloos toezien, dat Zijne geeente het óf betwijfelt, of loochent dat Hij op ijn troon is gezeten? Ik vrees dat wij tegenoordig, in plaats van de genade van onzen d m a g b h g v b D z w h l o l d n l e Heere Jezus Christus, iets ondervinden van:

„Wie niet gelooft in den Naam des eengeboren Zoon Gods, die is reeds geoordeeld."

Dit moet, naar ik meen, uitgesproken worden als het eerste en het grondleggend antwoord op de vraag: „Wat zullen wij doen, en waarin s hebben wij opnieuw te leeren!"^

Het verblijdt ons, dat in Duitschland, bij zijn zwaren strijd, zulke - woorden gesproken worden.

Noord-Amerika. Samensmelting van kerken.

Wij meldden reeds van plannen, die in Canada bestonden dm de Presbyteriaansche, Methodistische en Congregationalistische kerk tot ééne kerk te versmelten. Deze plannen schijnen der verwezenlijking nabij. Wel verschillen genoemde kerken in belijdenis en kerkregeering, doch men wil daarover heen stappen. Het is te begrijpen, dat de Presbyterianen de meeste bezwaren tegen zulk een vereeniging of saamsmelting hebben, maar nu heeft de General Assembly, of Algemeene Synode der Presbyteriaansche kerk van Canada, met . 406 tegen 68 steramen besloten om tot de vereeniging over te gaan, ten einde zoo doende met de genoemde kerken de „United Church of Canada" te vormen. Er wordt gehoopt, dat de minderheid zich naar het besluit der meerderheid zal conformeeren, maar wanneer dit niet geschiedt, zal wellicht hetzelfde gezien worden wat in Schotland een 16 jaar geleden plaats had, toen een kleine minderheid van de Vrije Schotsche Kerk zich niet onderwerpen wilde aan het besluit van de meerderheid, om zich met de geünieerde Presbyteriaansche kerk te vereenigen. Ten slotte werden aan die kleine minderheid, gevormd door een dertigtal kerken, bij rechterlijk vonnis al de goederen der Vrije Schotsche kerk toegewezen, wijl zij zich gehouden had aan de belijdenis der Vrije Schotsche kerk.

Hetgeen men in Canada op het oog heeft, is niet een federatie van kerken, waarbij deze nog zekere zelfstandigheid behouden, maar eene samensmelting tot ééne kerk. Dit blijkt uit het feit, dat men de zending-boards, de pensioenfondsen, de inrichtingen van onderwijs, tot één geheel wil maken. Dat de Presbyteriale kerkvorm hierbij in het gedrang komt, is zoo helder als de dag. Men wil dat de plaatselijke kerk zal staan onder Presbyteries, of Classen, de Classen komen onder „Conferences" en het hoogste wetgevend lichaam zal Council heeten, welke vergadering om de twee jaar moet saam komen.

Op een soortgelijke samensmelting is men ook in Zuid-Afrika en Nieuw-Zeeland bedacht. Uit Porto-Rico wordt gemeld, dat het Presbyterium aldaar aan de General Assembly in de Vereenigde Staten heeft gevraagd om ontbonden te worden, ten einde zich te vereenigen met de „Evangelical Church" van Porto-Rico, waartoe vijf verschillende kerken toetreden. Ook in Australië heeft men getracht verschillende kerken tot één te vereenigen. Het is, alsof het in de lucht zit, om verschillen in de belijdenis en in de kerkorde voor onwezenlijk te verklaren. Wij houden ons overtuigd, dat alleen bij overeenstemming in belijdenis en kerkorde kerken geroepen zijn met elkander te vereenigen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen