Vooralsnog zonder titel - pagina 163

DE K U N S T VAN

H E T O N O P LO S B A R E

makkelijk ontkracht worden door een simpele en rake vraag te stellen: 'Wat zou je doen als er geen God zou zijn?' De vraag kan gevolgd worden door een andere: 'Zou je dan gaan roven, misleiden, verkrachten en moorden, of zou je doorgaan een goed en moreel mens te zijn?' In beide gevallen is het morele argument niet meer geldig. Als het antwoord zou zijn dat mensen snel tot misleiden, roven, verkrachten en moorden over zouden gaan, dan is het een moreel oordeel over hun karakter. Het wijst erop dat mensen niet te vertrouwen zijn, omdat als zij om welke reden dan ook zich van hun geloof in God afkeren (en veel mensen doen dat op een bepaald punt in hun leven), alle remmen los gaan en hun ware immorele aard naar boven komt; we zouden er goed aan doen om met een grote boog om hen heen te lopen. Als het antwoord zou zijn dat mensen door blijven gaan goede en morele mensen te zijn, dan kan je klaarblijkelijk ook 'goed' zijn zónder God. Op een bepaalde manier kan het dagelijks leven gemodelleerd worden naar het Prisoner's Dilemma.

Dit is een dilemma dat gebruikt

wordt om rationeel en moreel gedrag van mensen in conflictsituaties te verklaren. Twee individuen die samenwerkten in het begaan van een misdaad worden betrapt en gearresteerd, waarna hen een kans op strafvermindering wordt geboden mits zij elkaar verlinken. De aanklager van het Openbaar Ministerie kan hen allebei laten veroordelen voor een klein vergrijp, maar als een van beiden bekent, kan hij vrijuit gaan terwijl de ander met de maximale straf wegrot in de gevangenis. Wat zullen ze doen? Dat hangt van hun respectievelijke vertrouwenswaardige reputaties af. Laten we het spel spannend maken door iedere speler één punt te geven als béiden meewerken, twee punten te geven als de één niet meewerkt terwijl de ander dat wel doet, en nul punten als béiden niet meewerken. Dan blijkt dat wanneer maar één ronde van het spel gespeeld wordt, de meeste mensen falen; nul punten halen. Samenwerken? Welnee... Maar wanneer het spel een aantal keren opnieuw wordt gespeeld met dezelfde spelers, dan is samenwerking de norm; wanneer je merkt dat je partner een teamplayer is in plaats van een einzelganger, word je vanzelf een teamplayer. Het onderliggende principe is: 'Als jij mijn rug krabt, dan krab ik de jouwe' (of omgekeerd: 'Als jij mij in de rug steekt, dan steek ik jou in de rug'). Maar het laatste is zelden nodig. Meestal loont het om samen te werken, en

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen