Vooralsnog zonder titel - pagina 185

DE K U N S T V A N

H E T O N O P LO S B A R E

loren te zijn. Ongeloof bestraft God niet, daar is Hij te goed en liefdevol voor. Als de ongelovige vol overtuiging als goed mens probeert te leven, vergeeft God de ongelovige zijn ongeloof. De vraag of hij denkt dat de hel bestaat, beantwoordt Stefan met: 'Hier op aarde.' Cynisme kan hem niet ontzegd worden... Stefan vindt dat hij over de hel uiteindelijk niets zeggen kan. Het doet voor hem niet ter zake; een theologie waarin de hel voorkomt resulteert alleen maar in angst. Vroeger was de hel voor hem geen realiteit: 'Ik geloofde er wel in, maar ik denk nu dat ik toen al aan het bestaan van de hel twijfelde. De hel was ver weg. Zou de hel er zijn, dan zou die mij niet echt raken. Nu heb ik vrienden die niet geloven, dus mijn geloof past zich aan. Ik ben voortdurend in gesprek met de traditie. Accenten worden telkens verlegd. Er is flexibiliteit in het geloof.' Geloof gaat voor hem uiteindelijk om een vrije keuze voor God: 'Als je geen vrijheid hebt dan kan je niet liefhebben. Als iemand zegt: 'Ik houd van jou', en diegene slaat je vervolgens verrot, dan doe je maar alsof je van hem houdt, want anders ga je dood. Dat is geen liefde. Liefde houdt een keuze in. Je reageert anders op een respons, meer niet.' Voor Stefan is de kwestie van de theodicee - waarom is er tóch kwaad in de wereld als God almachtig i s ? - n i e t op te lossen: 'Met elk antwoord op deze vraag praat je onrecht goed. Onrecht blijft bestaan, en God is dan ver weg. Dat is tragisch. Maar God zal uiteindelijk recht doen.' De theodicee doet Stefan denken aan Bonhoeffer, een theoloog die werd vermoord door de Nazi's; hij las het verhaal van Bonhoeffer (hij werd verdacht van spionage, zat in een complot om Hitier te vermoorden en is vlak voor het einde van de oorlog opgehangen) en hoorde tijdens het lezen het 'Adagio for Strings' van Samuel Barber. Steeds feller en scheller bewoog de muziek zich naar haar einde: dissonantie alom. Bonhoeffer's theologie geeft kracht, hoop en een leidraad als alles dissonant wordt voor Stefan. Het is niet aan hem om de theodicee op te lossen. Als hij de vraag krijgt hoe iemand nu in God kan geloven na Auschwitz, kaatst Stefan: 'Hoe kan je nu in de méns geloven na Auschwitz?' als antwoord terug. De mens is feilbaar, en is van nature niet goed maar geneigd tot het kwade. Positief kan Stefan zijn mensbeeld niet noemen. 'Waarom gaan mensen als het journaal afgelopen is koffie halen? De mens is niet superieur. Superioriteit is typisch iets van deze tijd. Daar moeten we van af.'

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen