125 jaar Faculteit der Godgeleerdheid aan de Vrije Universiteit - pagina 270

h. m. kuitert en de uitbarsting

selijke en mensvormig spreken over God. Nu wordt het spreken zelf een probleem. Heel de bijbel is een uiting van mensen, een product van historisch bepaalde mensen. In feite is dit de problematiek waar we nu over de volle breedte van de gereformeerde wereld in de jaren zestig mee te maken hebben.’6 Ook overigens deed Kuitert van zich spreken. De hervormde hoogleraar G. C. van Niftrik typeerde hem daarom in 1964 als de ‘coming man’ van de gereformeerden.7 In het voorjaar van 1965 droeg de faculteit hem bij curatoren voor als medewerker, ter assistentie van Berkouwer.8 Tijdens een gesprek hierover werd er van de zijde der faculteit op gewezen dat de benoeming enige haast had.9 Men heeft hem elders reeds een hoogleraarschap aangeboden, zo werd gesteld. Een lectoraat aan de vu was echter niet nodig, de faculteit begeerde hem uitsluitend als medewerker van Berkouwer om deze bij te staan bij de begeleiding van diens vele promovendi. Curatoren besloten dit verzoek te honoreren en enkele weken later gingen ook directeuren akkoord.10 Omdat het geen assistentschap betrof ten behoeve van het onderwijs vroegen directeuren geen toestemming aan deputaten, maar maakten zij slechts melding van zijn benoeming.11 Korte tijd later echter ontvingen deputaten alsnog het verzoek om instemming met de benoeming van Kuitert ten behoeve van het onderwijs.12 Zij gingen daarmee akkoord, maar wilden niet verhelen dat zij enigszins verwonderd waren over de gang van zaken. Reeds tijdens de synode-zittingen hadden ze vernomen dat Kuitert betrokken zou worden bij het onderwijs, zo schreven ze. Desondanks had de benoeming hun instemming. Althans, er waren ‘geen overwegende bezwaren’.13 Enkele maanden later richtte de faculteit een verzoek aan curatoren om op de begroting voor 1967 ruimte te scheppen voor een tiende hoogleraar voor het geval Kuitert elders benoemd zou worden en het derhalve noodzakelijk was hem stante pede een hoogleraarschap te kunnen aanbieden.14 Curatoren waren zich bewust van het feit dat Kuitert omstreden was. De magere formulering waarvoor deputaten hadden gekozen om hun instemming met Kuiterts benoeming tot assistent te verwoorden, sprak boekdelen: ‘geen overwegende bezwaren’. Vandaar dat de faculteit werd uitgenodigd om hierover met curatoren van gedachten te wisselen.15 Meuleman en Schippers waren zich echter van geen kwaad bewust. De eerste meende zelfs van twee deputaten te weten dat ze ronduit enthousiast waren over Kuitert. Ver-

Faculteit der Godgeleerdheid; Perfect Service; pag 269

269

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen