Verslag aan de Algemeene Vergadering over het jaar 1881 - pagina 10

8

nog met rouw der ziele, onzen afgestorven broeder Sanders gedenk, een jaar geleden op den Stichtingsdag nog als een der Hoofdstichters in ons midden, en nu reeds van ons gegaan, ons slechts de heugenis latend van zijn mildheid, zijn beslistheid, zijn trouw. Vergelde God Almachtig aan Mevrouw zijne weduwe en aan zijn vele zonen en dochteren de liefde, die hij ons bewees, en blijve zoolang deze Hoogeschool op onze erve staan zal, de naam van Sanders met dien van onzen liovy (dien God nog vele decenniën spare) als die van de pleegvaders onzer stichting in aller hart gegrift. „Uit het College van hoogleeraren stierf niemand weg, en zelfs werd het ons gegund het aantal van v ij f op zes te zien uitgroeien; nu i'eeds schoone aanwinste, en nog blijdei' profetie van wat de Heere onze God ons in de toekomst schenken moge. „Organisch begon er aan het voor een jaar geplante stekje reeds ontkieming te komen, door het constitueeren van twee faculteiten, de theologische en de litterarische, die voor het afnemen van examen mandaat ontvingen. Dit echter bracht onze school voor een gewichtige beslissing, die hier kortelijk vermeld dient. „Naar den regel, dat men niet knutselend maken kan, Avat uit eigen levensdrang moet groeien, hadden de stichters onzer school het onbeslist gelaten, of de propaedeutische studiën bij ons, als vanouds, aan de hoogeschool zouden komen, dan wel, gelijk de nieuwe wet op het Hooger ondei'wijs dit voor de Staatsscholen verordende, zouden afvloeien naar •de Gymnasia. Onze Staat volgde hierin het Duitsch model. Wij echter, door den drang der dingen tot beslissing genoopt, hebben na lijp beraad in tegenovergestelden zin gekozen en geoordeeld, dat in onze Nederlandsche toestanden zulk een hybridisch gymnasiaal onderwijs niet wenschelijk was. We hielden ons overtuigd, dat de hoogste klassen van het gymnasium de schoolkiel ontgroeien en alzoo de schooltucht krenken zouden, terwijl omgekeerd door dit terstond overgaan tot de vaklessen bij het komen aan de academie, de propaedeuse, die den echten studiegeest ontwikkelt, schier geheel zou ontbreken. Een gevoelen, waarin we wei'deii gesterkt door de klachten, nu reeds van alle zij uit de gymnasiale Avereld opgegaan, en straks,. we zijn er zeker van, ook uit de Academiewereld te vernemen. Voor een Holla ndschen jongeling is een vijfjarig vei'blijf aan de academie eer te kort dan te lang te noemen. Dien reeds zoo koi'ten tijd nog met één of twee jaren in te koi'ten, is een wegnemen van het rustige der studiën. Haast een komen om te gaan!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen