1907-1908 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 100

90 kanders aantrekkingssfeer beperken, zal men op den pas uitgesproken regel ook uitzonderingen moeten aantreffen, gelijk duidelijk blijkt uit de kleine planeet Mars, die zich beweegt tusschen de aanzienlijk grootere Aarde en de nog veel meer massa bevattende Jupiter. De kometen, meent Kant, moet men niet beschouwen als eene bizondere soort van hemellichamen, die geheel van het geslacht der planeten verschillen. Wel bezitten zij over 't geheel eene groote excentriciteit, doch dit verschijnsel doet zich ook reeds voor bij ver van de zon verwijderde planeten en moet dus bij de staartsterren toegeschreven worden aan hun zeer groeten afstand van de zon. Bij de vroeger genoemde oorzaak der excentriciteit komt nog deze, dat de oorspronkelijke deeltjes wel eene vrij nauwkeurige cirkelbeweging verkrijgen, wanneer zij zich dicht bij de zon bevinden, maar dat deze elementaire deeltjes des te verder van de cirkelbeweging afwijken, naarmate zij in het begin op grootere afstanden van de zon zweefden, derhalve minder sterk werden aangetrokken en dus niet in staat waren om de daaronder liggendex deeltjes weg te duwen, zoodat zij geen vrije cirkelbeweging konden aannemen. Op dezelfde manier als de planeten zich uit de rondom de zon zich bewegende elementaire materie gevormd hebben, ontstonden uit de rondom hare as wentelende planeten de manen. Wat de zon met haar planetenstelsel in het groot is, stelt een planeet, b.v. Jupiter of Saturnus, die eene uitgebreide aantrekkingssfeer bezit, met hare manen in het klein voor. Zooals bekend is, vormt de aequator der aarde een hoek van ongeveer 2273" en de evenaar van Saturnus een hoek van 31" met het vlak harer loopbaan, zoodat de assen een schuinen stand innemen met betrekking tot de ecliptica. 'Om dit verschijnsel, dat men bij alle planeten in mindere of meerdere mate waarneemt, te verklaren, merkt Kant op, dat, wanneer een hemellichaam uit den vloeibaren toestand in den vasten overgaat, er eene groote verandering ontstaat in den regelmatigen vorm zijner oppervlakte, en verder, dat er onder de vaste onregelmatige korst groote holten en ongelijkheden gevormd worden. Hierdoor wordt het evenwicht verbroken en nu verplaatst zich de as zoolang, tot zij in een nieuwen stand komt, waarin het evenwicht wederom hersteld is.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen