1909-1910 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 70

62 In geen geval was de geniale gave der kunst verbonden met eert te kort in de spheer der intelligentie, het gemoed of van den wil. Ziekelijke verschijnselen op psychisch en nerveus gebied waren wel bij een doel der kunstenaars aanwezig, maar de duidelijke psychose of nerveuse aandoening van ernstigen aard kon niet vastgesteld worden. De ziekelijke verschijnselen zijn schadelijk geweest voor den geniaal aangelcgden mensch. Betzelfde zou nu van Evan Roberts kunnen gezegd worden. Men kan hem niet een lijder aan een psychose noemen, al zijn de emoties niet zonder invloed op zijn psyche gewee.st. Als zoodanig wensch ik enkele punten te memoreeren. Roberts beschrijft zelf het volgende voorval, dat in de lente van 1904 gebeurde. „In een nacht, terwijl ik bij mijn bed knielde en bad „I was taken up to a great expanse without time or space". Dit was de gemeenschap met God, tot heden toe had ik God slechts in de verte gehad, maar nu was ik geschrikt. Ik beefde zoo, dat mijn bed schudde en mijn broeder, die wakker werd, mijn hand nam en dacht dat ik ziek was. „Daarna werd ik lederen nacht even na 1 uur wakker. Dat was vreemd, want tot heden toe had ik altijd als een roos geslapen en geen gerucht in mijn kamer zou mij hebben wakker gemaakt. Van dit uur af „I was taken up in the Divine fellowship" gedurende ongeveer 4 uur. Wat hot was kan ik niet zeggen, ik weet alleen, dat het goddelijk was. Na 5 uur kon ik weer inslapen tot 9 uur. Daarna kreeg ik hetzelfde weer terug in de eerste morgenuren tot tegen 12 of 1 uur toe." Wanneer de familieleden hem vroegen, waarom hij zoo lang in bed bleef, kon hij hen niet antwoorden, daar zijn ervaring in die uren te goddelijk was om beschreven te worden. Het duurde 3 maanden zonder ophouden voort en het was zoo heerlijk voor hem, dat hij er bang voor was het te zullen verliezen. Daarom was hij ook bevreesd naar de Grammar School te gaan. Het studeeren ging niet. Telkens bleef Roberts van de lessen weg. Nog een keer beloofde hij de algebra te zullen bijwonen, maar de vreugde die men daarover had, was van korten diini-, het was de laatste maal.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen