1914-1915 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 90

82 Toen is door de Amsterdamsche tandheelkundige vereeniging een adres aan den gemeenteraad gericht, waarin verlof werd gevraagd tot het instellen van een onderzoek naar de tanden der •schooljeugd en het openen van een polikliniek. Dit was de aanleiding, dat de schoolarts Dr. HAMELBERG tot het uitbrengen van een praeadvies uitgenoodigd, deze zaak ter sprake bracht in de vereeniging van schoolartsen en daarover een belangrijke inleiding hield, waaraan ik hier ook het een en ander ontleen. Hij kwam tot de conclusie, dat een regeling van controle en ruime gelegenheid tot kostelooze behandeling weliswaar aan de volksgezondheid zou ten goede komen, maar alleen voor Amsterdam op een uitgave van 30—50 mille 's jaars zou komen te staan ; deze uitgave achtte hij voorshands niet genoegzaam gemotiveerd, waar misschien met een dergelijke som op andere wijze meer voor de volksgezondheid te bereiken is. Dr. STEIJN PARVÉ, een ander bekend schoolarts hier te lande, die de bespreking op het laatste Schoolcongres te Parijs had meegemaakt, leidde toen het zelfde onderwerp in, en kwam na een interessant betoog tot de conclusie, dat geen tandarts ter inspectie of ter behandeling in de school moet komen ; hij was van meening, dat de algemeen ontwikkelde schoolarts mans genoeg was voor het inspecteeren van de zieke tanden en hij huiverde bij de gedachte aan het heirleger van specialisten, dat onze scholen zou binnentreden ; öm het onderwijs, dat zoodoende in het gedrang kwam, öm de kosten, maar ook omdat zoodoende spoedig het geheele instituut schoolartsen in den groiTd geboord zou worden. Ik wil niet ontkennen, dat er grond is voor-die bezorgdheid, maar ik meen, dat hiermede allerminst het pleit beslist is in deze zaak. Zoodra men het beginsel toelaat, dat op de school wordt toegezien op gebreken, die niet met de school in verband staan, is er niet de minste reden, waarom men voor de tanden een uitzondering zou maken. Uit de discussie, die op de inleidingen volgde, kreeg ik dan ook den indruk dat men met die geheele kwestie danig verlegen zit, en dat de heer KLAAS DE VRIES, de bekende onderwijs-man te Amsterdam, die zich in het debat mengde, geen ongelijk had van zijn standpunt, toen hij adviseerde, om de tandartsen niet zoo hardhandig te lijf te gaan en den schoolartsen den raad gaf,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen