1919 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 57

43

op theoretische overwegingen dan op praktische ervaring. In verband met die meening koos bij dan ook een bepaalden naam voor krankzinnigheid en verdedigde dien met hand en tand tegen zijn tegenstander, die voor een anderen naam in 't strijdperk trad. De strijd omtrent 't wezen der psychosen openbaarde zich meestal als een strijd omtrent den naam, waarmee men in 't algemeen zijn patiënten wilde betitelen. .

De somatische school zocht de eerstf oorzaak van , . elke psychose in een lichamelijke afwijking, waarbij men vooral dacht aan pathologische veranderingen in de hersenen, maar ook aan ziekten van allerlei andere organen. Als woordvoerders van deze richting treden op den voorgrond NASSE, JAKOBI en DAMEROW, maar ook deze „Somatiker" waren 't onderling oneens, en bestreden elkaar, wanneer ze er maar gelegenheid toe hadden. Ging men alleen af op hun naam, dan zou men kunnen denken, dat zij als „Somatiker" meenden, dat een mensch alleen uit een lichaam bestond ; men zou hen dan aanzien voor pure materialisten. Zulks is echter geenszins het geval. In hun meerderheid waren ze overtuigde dualisten of zelfs trichotomisten. Zoo wilde JAKOBI alleen spreken van geestesstoornissen. Volgens zijn meening is bij krankzinnigen de ziel niet krank, maar slechts gestoord in hare actie. Stoornis kan er zijn in de actie van onze ziel op de buitenwereld en stoornis kan er optreden in de perceptie van indrukken van de buitenwereld in onze ziel. Die gemeenschap komt tot stand door ons menschelijk organisme, dat gebonden is aan tijd en ruimte, dus ons lichaam. In allerlei ziekelijke toestanden is de wisselwerking tusschen ziel en lichaam gestoord of zelfs opgeheven; toestanden van bewusteloosheid, hersensziekten en in geringen graad b.v. tijdens een aanval van migraine. Zoo is 't ook bij krankzinnigen. Wanneer een genie lijdt aan meningitis en niet meer in staat is zijn talenten te gebruiken, gelooft dan iemand, dat de geniale vermogens van de ziel van den lijder plotseling zijn vernietigd, dat zijn ziel krank is ? Immers neen. Welnu, waarom zou het dan bij krankzinnigen anders zijn ? En vooral wanneer we blijven vasthouden aan 't voortbestaan van de ziel na den dood, kunnen we niet aannemen een lijden van ziel en lichaam beide. De ziel van een krankzinnige zou dan

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen