1919 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 97

83 zinnigen zijn bepaalde acten verdwenen; hier vinden we de stoornis in de „Akterlebnisse" zelf. Door een psychose worden bepaalde acten quantitatief aangetast, meestal zoo, dat ze verdwijnen, terwijl bij dementieprocessen ook objecten te gronde gaan. Volgens HEINROTH vinden we bij krankzinnigen en bij misdadigers geen psychische activiteit. Dat is onjuist. Bij misdadigers vinden we wel, en soms zeer sterke, psychische activiteit, maar niet met goede, maar met kwade intenties. Bij een krankzinnige heeft juist die psychische activiteit geleden, zoowel die ten kwade als die ten goede. Natuurlijk lijdt eerst de hoogste psychische activiteit en daardoor treedt de spontaneïteit op den achtergrond tegenover de psychische activiteit van lager orde; de reactiviteit. De hoogste psychische activiteit werkt in onzen wil zelfbepalend, en daarom is onze wil vrij. Ontbreekt deze psychische activiteit, dan treedt inplaats van de spontaneïteit de reactiviteit, dan maakt de wilsvrijheid plaats voor een gedetermineerd zijn, dan heerscht er in zulk een psyche onvrijheid. Met de gedachte van HEINROTH, dat in een gestoorde geest de onvrijheid heerscht kunnen we ons vereenigen. Ook BERZE ') laat zich in denzelfden geest uit: „men spreekt, wanneer men den wilstoestand onzer kranken kenschetsen wil, van innerlijke onvrijheid. De wil is meer afhankelijk van uitwendige invloeden en van invallende gedachten; de kranke is niet in staat volbewust na redelijk overleg te handelen." Evenzoo RIBBERT, ^) wanneer hij zegt, dat alle psychische stoornissen, zoowel de sterkste als de lichtste, voeren tot een opheffing ot tot een beperking van hetgeen wij de wilsvrijheid noemen. „De krankzinnige is krank geworden door eigen schuld, en wel door al maar toe te geven aan zondige neigingen van binnen en verleidingen van buiten." Wegens deze uitspraak is HEINROTH diep verfoeid; deze stelling was zoo verderfelijk, dat hij daardoor de psychiatrie achteruit in plaats van vooruit heeft gebracht. Zijn tegenstanders trokken er echter een geheel verkeerde conclusie uit, en beschuldigden HEINROTH, dat hij de krankzinnigen voor die schuld wilde straffen in plaats van hen medisch te behandelen. ')

l.c.p. 312.

') H. RIBBERT, Die Bedeutung der Krankheiten für die Entwicklung der Menschheit, 1912.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen