1927 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 102

90 we hierbij esn oneindige reeks van steeds dieper liggende oorzaken; wanneer men een bepaalde gevonden oorzaak tot de absoluut laatste proclameeren wilde, zou daarbij dg taak der wetenschap ophouden, de ontwikkelling der wetenschap zou daarbij voor altijd geëindigd zijn. Nu was men in de dagen van en voor Newton steeds geneigd om daar, waar men zelf geen diepere oorzaak zag, de laatst gevonden oorzaak rechtstreeks aan de onmiddellijke in werking van den Schepper toe te schrijven. Ook Newton was daartoe geneigd, maar — zegt Rosenberger — ook Newton zal er zich toch wel bewust van zijn geweest dat geen mensch, ook hij niet, de macht en de wijsheid Gods ooit geheel kon doorschouwen. Juist voor den geloovigen vereerder van God Zdl het steeds twijfelachtig zijn gebleven of Gods werken in de natuur ooit zoo duidelijk en mechanisch konden te voorschijn treden als dit bij de gravitatie het geval moest zijn, Hoe dit ook zij — ééa ding kunnen we met zekerheid wel vaststellen: de natuur sprak Newton van d^n God, dien hij kende uit de Heilige Schrift. En misschien is het daarvoor dan ook wel bijkomstig hoever we op wetenschappelijke wijze doordringen in den keten der oorzaken, We kunnen Gods grootheid bewonderen wanneer we — zonder eenige astronomische kennis — ons verlustigen in den glans der hemelsche lichten, we kunnen Gods grootheid zien in den regelmaat waarmee de zon weer eiken morgen verrijst, we kunnen haar ook zien in wat Kepler ons leerde over den waren gang der planeten, en Newton kan haar in het bijzonder gezien hebben in de uiterst eenvoudige attractiewet waaruit al deze bewegingen bleken te volgen. Zullen we God verliezen wanneer wordt aangetoond hoe ook deze wet weer een gevolg is van een diepere samenhang der dingen? Ik me^n van niet. Wij hebben in dit opzicht van de wetenschap niets te vreezen. God regeert — zegt Newton — a l l e dingen, niet als wereldziel, maar als Heer over alles. Laten wij er ons over verheugen dat een man als Newton zoo sprak — moge hij ook in dit opzicht nog blijven spreken in de derde eeuw na zijn sterven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen