1929 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 60

52 het geheel, geabstraheerd wordt, en waarbij alleen voor net gemak over zelfstandige eigenschappen gesproken wordt. Na eenige nadere kennismaking vnoi de inoderne erfelijkheidslee) en haar ronsequentie's zal ieder verstaan, dat men het „alsof" o ver het hoofd gezien heeft En wie iets honrt G\fer erfelijkheidsleer doet den sprong naa''^ de -hromosoomleer onbewust, daar men meestal maar direct aankomt met het axioma der genen als zijnde stukjes- stcf, ie dragers en veroorzakers der erfelijke eigenschappen. Daar men met stoffehjke dingen op natuurwetenschap" i^cHjke wijze kan werken, ging men al gauw zoeken naar 7oo'n Êfrondslag voor de erfelijkheid. Cellen bleken nog ^lle eisfenschapoen van het organisme, waarvan ze deel 'ütmaakten, te bezitten als één geheel. Dus om voor de aparte „genen" een morphologische basis te vinden moest men binnen één cel zoeken. Dit „laatste van het leven", do .crfeliikheids-atomen", vond men in de chromosomen, die ondeHing ongeluk waren, en elk apart door ingewikkelde deelingen overgingen van cel op cel, Hoe hun aantal constant blijft, doordat bij de geslachtscellenvorming het a='ntal tot de helft verminderd wordt en dus door de ver smelting van mannelijke en vrouwelijke cellen weer nor maal wordt, dit vindt men beschreven in ieder leerboek Deze chromosomen vertoonden merkwaardige verschijnselen. Zoo was de loop van een bepaald chromosoom via allerlei kruisingen dezelfde als die van een bepaald uitwendig kenmerk, en talrijke verdere bewijzen voerden to"^ de conclusie, dat de chromomen verantwoordehjk waren voor het behouden en overdragen der erfelijke eigenschappen. Daar er veel meer „eigenschappen" ziin dan chromosomen, kwam men tot esn opbouw va/i deze lichaampje*^ uit apaite deeltjes, die met iets uitwendigs correspondee ren (IJ.erig zocht men naar chromosomsn die werkelij> uit een reeks van bolletjes bestonden. Helaas, men ko^ slechts zelden „chromomeren" zien!). Een „ö:;n", dat dus oorspronkelijk de niet nader ver klaarde grond voor een kenmerk was, werd nu een deeltir van een chromosoom. En erfelijkheid werd dus niets ah. het overdragen van deze substantie op de kinderen. Met deze aanname lieten zich de normale mendelsplit singen veiRlaren en evenzoo allerlei anders onverklaar bare bijzonderheden Een enkele hulphypothese is nog noodig. Zo^ die der „crossing-over" : flls twee gener (i\ en B) in één chromosoom zitten, gaan ze samen over op

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen