1946 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 156

146 positiven Gewinn an Bev^'egungsfreiheit bedeutet", dan zijn deze uitspraken op zichzelf verblijdend, maar dan zullen wij toch wel zeer nauwlettend hebben toe te zien of de positivist J o r d a n aan de religie deze bewegingsvrijheid niet pas gunnen wil, n a d a t zij zich aan de positivistische wijsbegeerte verbonden, en daarmee van Gods W o o r d los heeft gemaakt. W a a r echter inderdaad bewegingsvrijheid is, w a a r de gelegenheid zich opent in den strijd der meeningen ook het Christelijk beginsel uit te dragen, d a a r mag deze gelegenheid niet worden verzuimd. O n z e vereeniging heeft in h a a r eerste jaren bewust h a a r activiteit beperkt tot eigen kring. M e n voelde zich te zwak en te gering in aantal om naar buiten op te treden, men vreesde met publiciteit gevaar te loopen te w o r d e n doodgedrukt. In deze houding is in latere jaren w^einig verandering gekomen. W e l w e r d in 1930, vooral als gevolg van H e k m a n 's streven om te komen tot een Christelijke Artsen Organisatie, de doelstelling verruimd, door aan de beoefening der n a t u u r - en geneeskundige w e t e n s c h a p p e n d e toepassing d a a r v a n in het sociale leven toe te voegen, maar tot een krachtig optreden naar buiten heeft dit toch nog niet kunnen leiden. Ik vraag mij af, of de angstvallige beperking tot eigen kring, tot versterking van eigen positie, niet soms het élan w a t heeft gebroken en de bezieling verminderd. Heeft door de noodzaak in het begin de defensieve houding aan te nemen, de wacht bij het beginsel te trekken, in lateren tijd, toen de aanval in sterkte afnam, de offensieve geest, de d r a n g tot positief getuigen niet soms te zeer ontbroken? W i j gaven ons bezit en ons ideaal niet prijs, maar hebben wij wel gepoogd anderen den rijkdom van dit bezit te loonen en ook hen voor dit ideaal te bezielen? O p het vorig congres sprak D r H e k m a n over ,,onze taak in maatschappelijk en wetenschappelijk opzicht in verband met den nood des tijds". Deze voordracht herlezende, bekroop mij de vraag, of wetenschap en maatschappij wel zoo heel veel hebben bemerkt van onze vervulling van die taak. E r is in elk geval, n a dezen wereldoorlog, reden te over ons opnieuw op die taak te bezinnen en de uitvoering er van ter h a n d te nemen. D e ernst van den ,,nood des tijds" is zeker iet minder geworden, en wij zijn er zelf als beoefenaars der exacte wetenschappen in nog veel sterkere mate bij betrokken. W a n t de beteekenis van de ontwikkeling der n a t u u r w e t e n s c h a p pen voor het cultureele en maatschappelijke leven is tot een benauw e n d probleem geworden. Zij, die van deze ontwikkeling groote verwachtingen hebben gekoesterd, zijn in menig opzicht in het gelijk gesteld. H e t in de natuur verscholen arbeidsvermogen kon op tal van wijzen worden dienstbaar gemaakt aan het Sociale en economische leven. Steenkool en olie, stoom en electriciteit, door de techniek gebracht in voor de

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen