Natuur en geest in de geneeskunde - pagina 30

ling gehadi. Had het bij Kraus, die zijn Biologie der Person schreef, een sterk naturalistisch karakter, verwart Bovet het in zijn Krankheiten der Persorfi soms met karakter of persoonlijkheid, hier is het geesteswetenschappelijk begrip concentrisch, of valt het samen met dat van de geest als pneuma van de mens, waartegenover heel het psychosomatische naar de zijde der natuur ligt. De ziekten liggen in het natuurlijke vlak: de somatische, de somato-psychische en psychische lagen der persoonlijkheid. Maar deze zijn innig verbonden met de persoon van de mens, die in vrijheid en verantwoordelijkheid, in schuld en boete, in zonde en genade zijn weg gaat. Voor deze laatste werkelijkheid wil een geneeskunde der persoon de ogen niet sluiten; ze vraagt zich af, in hoeverre ziekte de neerslag kan zijn, het teken kan zijn of dragen van een personale schuld in het bereik der natuur, die het genuiene object der geneeskunde enhetwerkingsveld der geneeskunst blijft; soms ziet ze, met Jores, het als haar taak de patiënten 'zur Sinnerfüllung ihres Krankseins zu verhelfen'3. De reikwijdte der anthropologische geneeskunde De anthropologische geneeskunde, welke nu eens, zoals bij Jores, specifiek menselijke ziekten zoekt te herkennen* en dan weer de ziekte in haar menselijkheid beschrijft^, opereert soms ook bij het organische, wellicht ongeneeslijke, lijden langs wegen, die voor de natuurwetenschappelijke geneeskunde welhaast onaanvaardbaar zijn en weerstand wekken. Zij vormt op de uiterste rechter flank van het medische front als het ware de tegenhanger van de zuiver technisch werkende geneeskunde. Zoals er in de mens bij de innigste vervlechting toch dialectische tegenstellingen liggen tussen natuur en geest, zo is dat ook het geval in de brede gedifferentieerdheid van het hedendaagse medische denken en doen. De anthropologische geneeskunde roept geweldige vragen op omtrent haar recht en plaats, haar aanspraken en reikwijdte. ^ Paul Christian, Das Personverstandnis im modernen medizinischen Denken (Mohr, Tubingen 1952). ^ Th. Bovet, Die Person. Ihre Krankheiten und Wandlungen (Haupt, Bern 1946). ^ Gottfried Roth, Grenzen und Aufgaben der personalen Medizin in Psychiatrie und Psychotherapie. Arzt und Christ, 1964,No.4, blz. 206-215. Zie ook: LoringT. Swaim. Arthrètis, Medicine and the spiritual Laws. Blandford Press, London, 1963. ^ Arthur Jores, De mens en zijn ziekte. Grondslagen van een medische anthropologic (Bijleveld, Utrecht 1961). Oorspronkelijke uitgave: A. Jores, Der Mensch und seine Krankheit (Klett, Stuttgart 1956). ^ Wilhelm Kutemeyer, Die Krankheit in ihrer Menschlichkeit (Vandenhoeck & Ruprecht, Göttingen 1963).

26

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen