STEMMEN UIT ONZE KERKEN.

Hooggeachte Redactie!

Mei bijzondere ingenomenheid h'eb ik de verschijning •van „Do Reformatie" begroet. Voo'r een ieder, die meeleeft het leven onzer dagen, en die ziet en hoort Wat daar omgaat-in de hoofden en harten oni; ei' jongea'en, is het een groote blijdschap', dat hun leiding, «n bestiering wordt geboden. Maar, ofs-ihoon een zeer fflaUwkeuri'ge analyse is gegeven - van het doel^ van d© beweging der jongeren, waaiTvoor we niet jakiders' dan zeea-dankbaar kunnen zijn, moet me toch ini groote bescheidenheid een opmerking van het iiart en zou ik uit ondervinding durven zeggen: Het blad ïs niet volledig. Onze jo^ngeren missen iets.

Do lijd, waarin we leven is religious. Eir is een dorsten naar God, naar mystiek, er is, een ledig in bet hart, het hart heeft wairmte, heeft opwekking noodig. Vandaar dat zoovele secten en stroomingen worden nagoloopen on bloeien. Denk bijv. aan de N. C. S. V. Ik heb op do Synode er hartelijk voorgestemd om onze studenten het lidmaatscliap te ontraden, maar mioet bun klacht niet voelszins worden toegestemd, dat ze in de N. C. S. V. een warmte des.gemoeds a, antrefïen, die sporadisch gevonden woirdt bij oaze Gereformeerden.

En nu zou ik der Redactie gaarno in ovei'wsging willen geven om een rubriek te openen, waarin als 't ware een vader §prak, naet eijn gj^oote jongens en meisjes om 'zich heen, en zeer intie.Ti, vrij van allo woordlcunst, eenvoudig en bevattelijk, van hart tot hart meit ze sprak over de dingen der eeuwigheid, welk een groot genot en voorrecht het is denj Heeïe te dienen, welk een blijdschap des 'harten het doet smaken en welke gevaren zich op dien weg voordoen. Ik stel me voor, dat daaruit een werk zou kunnen ontstaan over het zieleleven, ongeveer zoo, als onze oude schrijvers dat Vroeger konden, maar dan nu, , naar de behoeften van onzen tijd. Wanneer op deze wijze geschreven wordt en ds lezeïs in dezen Redacteur hun vertrouwde zien, zal spoedig contaict ontstaan en een uitgebreide correspondentie & het gevolg yan wezen, die dan in een 2e, een correspondentie-rubriek beantwoord zou kunnen worden.

U zoudt mij zeer verplichten, indien U bovenstaande onder de oog^n Uwer Iqaers brengt, wellicht zijn er meerderen, die dezelfde behoefte gevoelen.

F. BULTHUIS.

Venlo, Hoogeweg 32, 4—4--'21.

Geachte Redactie,

Een enkel woord in verband met wat br. S. in no. 27 onder „Stemmen in onze Kerken" schrijft. Hij - vraagt, of ik liiet vergieet „het begin "van de schakels, ellendeverlossing-dankbaarheid, of anders gaaegd, hoé komt men oprecht tot h el t b e 1 ij d e n-der z; o n d e in', hcQ tqt s c huldb e'sef....".

Dat hij die - vraag doen tan, iz'al wel hieraan liggen, dat br. S. wat daarover in no. 19 van „De Reformatie" geschreven was, niet heeft gelazen. Gevraagd was: hoe komt een bekommerde, een door schuld verslagene tot rust? Ea daarop moest natuurlijk geantwoord: door izich ^^ast te klemmen aan de belofte Gods, bijv. deizo belofte: ©en gebroken en verslagen bart ziult Gij, O' God! niet veoiachten. Zulk een belofte is de stem Gods tot den verslagene van hart. Vindt men in die toeizegging, geen rust, dan is dat schuldiig; ongeloof. En wat daz'ulken te doen hebben om tot rust te komen, is niet anders dan te bidden, of God door Zijn Geest die macht des ongeloofs terneer werpen wU, opdat men leer© steunen op de belofte Go'ds. De - vraag - ran br. S. hoe jsien tot schuldbesef ene. komt, is natuurlijk oen andere , zaak. Terecht zegt hij zelf al, dat dit door den Heüigien Geest gewerkt moet worden; waarop hij dan echter volgen laat, dat zij die oprecht „izoeken", en bet gaarne willen kennen, dikwerf komen meit de klacht: „Ik weet niet wat schuldbesef is".

Aan br. S. aoU ik - wiUen vragjen: zoeken de „jongeren", die gij op 't oog hebt, wel oprecht. Voor éenigen tijd geleden had ik 'n student ten mijnent, die oofc onder de „jongeren" .zich schaarde, en „eerlijk" naar waarheid iziocht. Op m'n vraag hoe hij dan zocht, was .z'n antwoord, dat hij gieregeld de rubriek Kerknieu-ws uit de „Nieuw© Rott." bijhield, en met bizondere belangstelling las 'en indacht wat „van Gereformeerde! zijde" werd ten best© gegeven. Toen ik daarop dezen „eerlijk"-iZ.o.efcend© wat andere lectuur aanbood, meende hij van dat „vriendelijk" aanbod geen gebruik-te moeten maken.

Zie, indien het aoeken der „jongleren" op - wie br. S. doelt nu even „oprecht" is als dat van bovenjgeno.emdenivriend, dan is het heel begrijpelijk, dat het nooit komt tot waarachtig schwldbesof. Is daarentegen die begeerte werkelijk oprecht, dan .zal dat schuldbesef komen oo.k. De 'Schrift izqgt: den oprechten gaat het licht op in de duisternis. En waar n'a de Schrift de stem Gods tot ons is, daar .zal dat woord aan eiken o.pr©shte.n zoeker in vervulling; gaan. Die oprecht begeert schuldeniaar voor God te worden, zal daarom de binnenkamer hebben te betreden; want het licht des Geestes moet in eijn ziel ontstoken. Hij is zondaar, etn de zonde veronitrust hem niet. Go.d i s heilig, en de heiligheid Gods ontzet hem niet. Duisternis, dro-eve dui'sternis I Daar is echter éé.n lichtpunt. Er woont oprechtheid in daze ziel. Daar is 'n oprecht beigeeren schuldenaar te 'worden. Zie, indien dat begeeren nu werkelijk o.precht is, dan is die oprechtheid aireede door Gods Geest gewerkt. En dan .zial diezelfde Geest dezen mensch ook Uitdrijven tot het giobed. En God zal dat gebed hoo.ren, zóó ho'oren, dat hij onder 't zo'eklicht Gods komt te staan, - waaronder staande d© m.©nsch schuldenaar voor God wordt. Trap en mate van-dit gewekte schxüdbesef hangt natuurlijk af van de zwakkarei of sterkere belichting van Go'ds Geest, en is in aekeren zin bijzaak. Hoofdzaak is en blijft, dat er schuldbesef is ontstaan. En waar schuldbeBef is, daar is ook in mindere' of meerder© mate verslagenheid - van hart en arm'oede van geest. En daar heeft men op gi^ond van Gods Woord — ook zonder dat m.en den troost ervan geniet — te getooven, dat God ©en gebroken en verslagen hart niet aal veradhten; en dat zalig zijn de armen van geest.

J. B. Jansen.

Geachte Redactie,

Belee'fd neem ik de - vrijheid een bescheiden plaats in Uw veelgelezen blad te vragen. Dezer dagen werd ik bijzonder g©troffe.n door ©en tractaat van de Geref. Vereen, voor .drankbestrijding» waa.rin naar aanleiding van 1 Cor. 7:86 de g'ehealonthouding verdedigd wo.rdt. Toen ik dat izioo. las dacht ik, hO'O is het toch mogielijfc. dat van Gereformeerd© .zijde het drankvra^agstuk zoo weinig belangstelling ondervindt. Ik z.eg belangstelling, rnaaa' 't is nog voel erger, tegenwerking, verdachtmaking, bespotting is het deel van hen, die in 't leger der drankbostrijders meiê optrekken, 't Spijt me, dat iï 't zeggen, moet, maai' waar is het, dat helaas zeer velo herders en leeraars in dat koor meezingen. Daar zijn uitzonderingen, ' God© zij dank, ©n vurige kampvechtersi in den strijd tegen de drankellende telt men ook onder onze predikanten .en gelukkig , zie ik ze ook in de lijst der medewerkers van , - , De Reformatie".

Toch spijt heit me, dat ik bovengenoemd - vraJagstük niet .zie opgenom.en in d© onderwerpen welke in studie .zullen worden genomen. Dat is m.i. eene leem-te die moet worden aange-vuld. Ik hoor er al zeggen: „is dat n'u. een - VTaagstTik ? B.eho.eft m-en zich daarover nu zoo druk te maken? "

Mag ik even - wij'len Dr A. Kuyper laten sprekeln: , , Het alooholisme, aldus Dr K. verrnoordt d© volkeren, ontreddert de nationale levenslcracht". Op eeni andere plaats zegt Dr K., dat het alcoholisme pieer slachtoffers eischt diajn oorlog: en pestilentie. Nu lees ik in no. 1 van „De Reformatie": „De Kerk, het Christendom, is echter ook geroepen tot een opnieuw zich oriënteeren tegenover de vraagstuklien, die dez© eeuw haar voorlegt, " enz. Op een andere plaats lees ik in 't •zelfde nummer: „Zelfs waar de buitenchristelijke weitensohapj de ongeloovige tegenpartij', de moderne staat of ook het pur© maatschappelijke leven, ons , voor de vraagstuklcen stelt, — daar m.o.gen wij niet volstaan met het afwijzend gebaar, — daar is ook., ro.ep'ing tot doordenken ©n bezinning". Bij dit alles dacht ik aan 't drankvraagstuk.

Van niet-gereformeerde zijde, ja van modernen kant ontwikkelt men op dit terrein oneindig veel meer actie dan bij 'ons. Is reformiatie in dien , zin ini onze kringen niet dringende eisch ? '

„Om den ontzaglijken nood van o-ns geslacht, zeg ik, dat 't den mensch goed is, geen alcohol te gebruiken, anders dan als geneesmiddel op medisch voorschrift", schrijft onder meer het bedoelde tractaat. Maar laat me opho'uden. 't Doel van dit schrijven is enkel om onder Gods izeg: en m.ode te werken, 'dat er ook een rubriek „Het Drank-vraagstuk" komt in „D© Reformatie". Zeer zelcer .zullen onze voo-nnannen ini dezen huione mede-weirking daaraan verleenen. Wanneer dit vraagstuk met hot zoeklicht van Gods Woord wordt belicht, zullen we .huiveren bij 't gezicht der ellende, zullen we - wroeging gevoelen, dat we niet eerder ons onder de drankbestrijders schaardeUj maar we zullen ook met geestdrift meê optrekken in de geiledpren van hen, die enkel en alleen om de eere Gods en uit liefde tot den naaste den drankduivel bestrijden.

Mijn hartelijken dank, geachte Redactie, voor de - verleende gast-vrijhe.id en verblijf ho'ogachtend,

Uw abonné, :

OPMERKER.

[In den strijd tegien het alcoholisme hoo'pt „De Reformati©" niet achter t© blijven. Een aparte rubriek daar-•voor in te ruimen gaat niet. Daarvoor heeft men reedal 'afzonderlijke organen.]

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen