GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

CONCENTRATIE.

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

CONCENTRATIE.

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

III.

Ook op het gebied van de vergaderingen is concentratie zeer wel mogelijk. •

In het algemeen zou ik willen voorstellen, laat ons den feitelijken toestand consolideeren, dat wil zeggen, laat ons aan de Besturen, die in meer dan één vereeniging toch al het werk doen, wat meer macht geven.

Ik hoor hier dadelijk' de tegenwerping maken, dat dit het ongeluk' zal worden voor onze Christelijke actie, want dat daardoor de belangstelling achteruit zal gaan, de giften zullen verminderen, het werk zal geen kwijnen.

Ik ben idaar nog niet zoo heel zeker van. }

Het is nu eenmaal zoo gesteld en dat is heel gelukkig, dat de een meer belangstelling heeft VOOB dit en de ander voor dat. De een geeft zich gaarne a, ^n„ de politiek, de .ander aan de philaathropie, de derde aan het onderwijs. Wat is daar tegen? , Waarom zou men de mensehen niet hun neigingen in dezen laten volgen? Wie ergens hart voor heeft, 'werkt er zich in, heeft of krijgt er verstand van, geeft zicli met liefde.

Ja maar, zoo zal weer worden opgemerkt, we hebben toch allen onzen plicht als staatsburgers en behooren dus allen de vergaderingen van de kiesvereeniging bij te wonen. We moeten allen barmhartigheid oefenen, allen ons geven aan de taak der opvoeding erazi. >

In beginsel is dat volkomen waax. En wie ellc' barmhartigheidsbetoon weigeren zou, wie niet ter stembus gaat, wie zich aan de opvoeding (vani zijn kinderen onttrekt, staat zeker schuldig voor God.

Maar een heel andere vraag is, of ieder verplicht is deel te nemen aan den georganiseerden arbeid; op al die terreinen, of hij v; oor zijn deel leiding moet geven, mee invloed moet gaan oefenen opi den gang van zaken.

Men kan versehillen over de grenzen en de één zal zeggen: dit is nog voor allen noodzakelijk, de ander: daaraan mag ik me wel onttrekken, over deze vraag is te praten.

Doch indien zou worden volgehouden, dat ieder actief deel moet nemen aan den arbeid van ad. de vereenigingen, w.aarvan hij lid is of behoorde te zijn, dan ware het 't best om maar dadelijk heel wat vereenigingen op te heffen, want dat is eenvoudig onmogelijk.

Daarom meenen we, dat het niet goed is den besta, anden toestand voort te laten duren. Waarom kan het Bestuur, dat nu vrijwel alleen het werk! doet, het oók voorta, aii niet doen, doch zonder) telkens behoeven te jammeren over gebrek aan belangstelling ?

Het zou toch heel goed aldus kunnen gaan, dat de Besturen onzer vereenigingen bestonden uit mannen of vrouwen, die na eenigen tijd dienst te hebben gedaan, verplicht waren af te treden, die rekenplichtig waren aan de vereeni'ging, die hen verkoos, doch die verder alleen in bijzondere gevallen als b.v. het wijzigen van grondslag of doel der vereeniging, ih|et uitschrijven vaiU een leening, het met hypotheek bezwaren van eigendommen enz. de machtiging der vereeniging behoeljden. Een artikel als: alleen in de volgende met name genoemde gevallen, 'heeft het Bestuur de rnaehtiging nooidig der Vereeniging, kon in de Sta.tuten worden opgenomen.

Me dunkt we zouden heel .w, at eenvoudiger, sneller en goedkooper werken bij dezen stand van zaken. •. "

Natuurlijk onderstelt dit ook' een bepaalde houding bij de leden der vereeniging. Nu bestaat een groot aantal niet zelden uit mopperende thuisblijvers. Tot thuisblijven krijgen ze dan wat meer vergunning, maar ze mogen niet meer mopperen. Ze hebben hun macht overgedragen aan het Bestuur en hebben alleen invloed op den. gang van zaken in het algemeen. Ze kunnen ingrijpen dus en het Bestuur ter verantwoording roepen, maar moeten het niet doen dan in het alleruiterste geval.

Ik kan me voorstellen, dat iemand, na het bovenstaande gelezen te hebben, zich onwillekeurig een: anders niet? laat ontvallen en denkt aan de bekende rumoerige bergen, wier vrucht niet overeen kwam met hun grootte. Men zal zeggen, aan de Pers werkt hoogstens één op de duizend, misschien is dat zelfs nog te veel. En die vergaderingen, - nu ja - maar zal dat nu zooveel schelen?

Alles waar, maar laat ons nu even terug gaan naar den opzet. Als allen meewerkten, als men hopen mocht, dat binnenkort heel het Gereformeerde volk gemobiliseerd kon wezen — ja dan was het bovenstaande de moeite niet waard, was het niet noodig zelfs.

Maar we zijn uitgegaan van een andere voorstelling, die, naar we nog steeds meenen, meer met de werkelijMieid overeenkomt en die was, dat het werk slechts, op een buirekbelijk klein aantal schouders rust. Voor die beteekent de verlichting heel wat. Juist de .harde werkers worden het meest gekweld door de gedachte, dat ze allerlei werk doen, daf even goed een ander kan doen of dat heel niet behoefde te worden gedaan. Juist zij moeten ook de meeste verwijten hooren, dat ze hiet niet zijn geweest en daar niet verschenen. Hun zou het inderdaad heel wat schelen, als ze eens van allerlei vergaderingen werden bevrijd.

En vervolgens, ik geloof niet, dat er geen andere concentratie mogelijk is, dan die waar i'K van sp'rak. Ik meen, dat we verder zouden ktanen gaan, dat in meer dan één geval één persoon zou kunnen doen, wat thans een Bestuur doet, dat meerdere vereenigingen zooal niet konden samensmelten, dan toch zich moesten verbinden en hun arbeid vereenvoudigen. Maar zoover zijn we nog niet. De eerste vraag is, wil men concentratie om kracht te sparen — en bov^enal om de zaak te dienen.

Wordt die vraag met ja beantwoord, dan ligt in het geschrevene iets, waarmee een poging kan worden gewaagd. Maar waarde hecht ik er zelf niet aan. Wordt de poging gewaagd, dan kan irien zien, of het een voordeel is voor de uitbreiding van 's Heeren koninkrijk en kunnen we verder ga, an. Doch nooit te ver. Niet een pa, ar „sterke mannen". Nooit de menschen van hun verantwoordelijkheid ontsla, an! Wel beproeven, of het niet mogelijk is, den arbeid van allen op bepaalde dingen te concentreeren, opdat er geen onnoodige overlading zij en het werk met lust en ijver geschiede.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 7 december 1923

De Reformatie | 8 Pagina's

CONCENTRATIE.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 7 december 1923

De Reformatie | 8 Pagina's