De Eenheidsschool ?

De eenheidsschool beleeft maar droeve dagen. Van alle kanten wordt ze aangestreden. Overal is men er op uit, de school meer aan te passen aan het rijk gevarieerde leven. Een paar voorbeelden daarvan.

den daarvan. In Duitschland vindt het woord van Heinrich Kautz meer en meer bijval. Deze „industriepedagoog", die vooral studie heeft gemaakt van het kind in de fabrieksstreken en met alle aandacht heeft nagegaan, wat voor de opleiding van dat kind noodig is, komt tot de conclusie: voor het plattelandskind. de plattelandsschool, voor het stadskind de stadsschool, voor het industriekind de industrieschool. Ieder van deze drie soorten kinderen vertoont een eigen stempel, groeit opl in een eigenaardig milieu en zal daarom O'ok een afzonderlijke voorbereiding voor het leven noodig hebben. Aan deze kinderen een school te geven naar hetzelfde model, kan niet anders dan in menig opzicht teleurstelling brengen. Dit vraagstuk houdt de leidende geesten in Duitschland blijkbaar bezig.

Ook in Frankrijk is men niet gerust opi het effect van de school, die aan allen hetzelfde zal leeren. Reeds sedert 1866 is men daar bezig, de school in overeenstemming-te brengen met de eischen van het leven op het platteland. De wet van Juni 1871 schreef landbouwkunde voor als een vak voor de school. Op allerlei wijzen heeft men 'daar getracht aan dien eisch te voldoen. Soms bestond het onderwijs enkel uit wat theorie, die uit het hoofd werd geleerd. Op een. andere plaats nam de onderwijzer de kinderen mee in zijn tuin, wees hun de, verschillende planten aan en vertelde hun de behandeling er van. Nog weer een ander onderwijzer liet de kinderen onder zijn toezicht in den tuin werken, terwijl het ook voorkwam, dat ieder kind een hoekje grond kreeg, om het zelfstandig te beaibeiden. Hoe gebrekkig het ook ging in het eerst, een en ander had ten gevolge', dat in menige streek het landbouwonderwijs door de onderwijzers met zeer veel animo wordt gegeven en door de ouders in die streken zeer op prijs wordt gesteld.

Vooral voor kinderen, die twaalf jaar en ouder zijn, klemt de eisch van differentiëering. Zooi spreekt men in Engeland op dit oogenblik veel over verhooging van den leerplichtigen leeftijd tot vijftien jaar, maar voelt dan to-ch ook onmiddellijk het noodzakelijke van den eisch, om bij de regeling van deze zaak wel terdege rekening te houden met het verschil tusschen stad en platteland. De voormannen in de Engelsche sclhoolwereld roepen dan ook op tot een samenwerking van de plaatselijke overheid, de onderwijzers en de verzorgers van de school om te komen tot een meest doelmatige inrichting van de scholen. De school moet opleide.n voor het leven. Meer dan tot dusver moet de school aanpassen aan het leven, dat het kind straks wacht. Door heel de wereld is Vooral na den oorlog een roep' om meer praktisch onderwijs. Ook Nederland zal met dien eisch des tijds rekening mostan houden. Enkele stemmen zijn daarover reeds gehoiord. Als

< le leerpiicht wórdt uitgebreid, zal men niet eenvoudig kannen volstaan met het zevende leerjaar een vervolgstuk te maken van het zesde. De eisch der 'difterentiëering zal zich daar laten gelden. Gelukt het aan de school, liier in de practisch gevoelde behoeften te voorzien, dan kan dat zevende leeijaar rijke winsten afwerpen.

Aan de onderwijzers zullen hierdoor hoogere eischen gesteld worden. In de laatste aflevering van „Paed. Studiën" verwijt Prof. Gunning aan •de school niets minder dan levensvervreemding. Hij hoopt, dat de onderwijizers maar spioedig klaar zullen inzien, dat de school ver van het leven vervreemd is, dat de meest onaangevochten daar geldende opvattingen en usances dikwijls alleen cp traditie berusten en met andere dan schooloogen bezien een koddigen indruk maken. Daxi zullen zij vanzelf ook andere leervormen toelaten dan die hun door hun routine dierbaar zijn gew(irden.

De verbetering in dezen wachte nieii niet van ] 10ven af. Op: de bureaux drijft men onwillekeurig in de richting van de eenheidsschool. Het rijkb leven is zoo' moeilijk onder de wet te hoinden. Daarom moet de school vrij gemaakt worden van heel wat, waardoor ze in haar aanpassing op' het leven wordt belemmerd. Dan kunnen er verschillende typen van scholen ontstaan, die passen op de verschillende vormen van het rijke leven in stad en dorp, bij land-en tuinbouw, bij, handel en nijverheid. Dan beantwoordt de school de vragen, die in de kinderharten nu reeds leven en die het volgende leven ze zal stellen.

G. MEIMA.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen