Een zeldzaam Jubileum.

We leven in een tijd van veel, zeer veel jubilea. Er gaat geen dag voorbij of ge hoort en leest van jubilea. Men heeft dan pok geschreven tegen de steeds meer veld winnende gewoonte om van elk jubileum in courant en weekblad gewag te aken en ik meen. ook, dat het gewenscht is, om zich in dit opzicht te beperken. Maar toch zijn er bi zondere feiten, die niet onopgemerkt mogen worden voorbij gegaan en tot deze feiten reken ik het jubileum van Mevrouw A. , Noordewier— Reddingius. Dat iemand veertig jaar in 't publiek optreedt behoort zeker tot de zeldzame gebeurtenissen en dat te meer, wanneer dit een optreden is als zangeres.

Op 1 Sept. 1836 juist op den 18en jaardag van de gevierde zangeres begon zij haar studie op het Amsterdamsche Conservatorium. De bedoeling was einddiploma piano te behalen en zang te studeeren. De Pauw leidde op voor het pianospel, Messchaert de bekende baszanger gaf de zanglessen. Aan het Conservatorium oordeelde men, dat de aanleg meer op het gebied van den zang lag. Keeds na 2-jarigen studietijd trad zij op in Hoorn, de woonplaats van Messchaert, en met succes, want spoedig volgde een tweede uitnoodiging. Kort daarop volgde uit Utrecht de uitnoodiging om een solo-partij te vervullen in het oratorium Paulus van Mendelssohn. De jeugdige zangeres had veel bezwaren, nog geen enkele maal was ze opgetreden met orkestbegeleiding, maar op aandringen van haar leermeester stemde ze toe en trad in Utrecht op.

Op de Weensche Weltausstelling trad Daniël de Lange met zijn a capella koor op. Mevr. Noordewier ging mee als soliste. Dit was haar eerste optreden in het buitenland. De bedoeling van het optreden was te toonen, wat Nederland op kunstgebied presteerde. De keuze van Daniël de Lange kon dan ook moeilijk beter geweest zijn. Na dien volgden nog vaak concerten in het buitenland vooral in. Duitschland, Oostenrijk en Engeland. Een tijdlang vormde Mevr. Noordewier' met Mevr. de Haan— Manifarges (alt) en de heeren Kogmans (tenor) en Messchaert (bas) een kwartet, ook traden de dames Noordewier en de Haan vaak samen op, begeleid do.or Verheij. Gelukkig heeft Mevr. Noordewier niet als veel andere Nederlandsche kunstenaars, zich voornamelijk in het buitenland doen hooren. Jaar op jaar werden in Nederland tal van concerten gegeven. Niet tot een enkel genre heeft de gevierde zangeres zich bepaald. Lied zoowel als oratorium weet zij op schitterende wijze te vertolken, niet alleen de klassieke muziek maar ook de allermodernste trekken haar belangstelling. Voor ons ligt haar beteekenis bovenal in haar prachtvertolking van het oratorium en het gewijde kerkelijke koorwerk.

Toen dan ook zeer" veel aanvragen kwamen om ter gelegenheid van haar 40-jarig jubileum op te treden in een groot aantal plaatsen van ons land, heeft Blevr. Noordewier toegestemd, niet om in de concertzalen een geweld'go ovatie in ontvangst te nemen, maar om in het stille kerkgebouw te geven een programma van gevoelvol vertoücto geestelijke liederen. Op 5 Sept. werd in Baarn in het rustige landelijke kerkje het tweede concert gegeven, waarbij G. Kobert het (voor een orgelbespeling) kleine orgel bespeelde, terwijl de zoon van de kunstenares de obligaat fluitpartijen speelde en een Arioso van Quantz (den leermeester in het fluitspel van 'Frederik II van Pruisen) gaf. Als eerste nummer om te zingen was gekozen een tweetal aria's uit de Cantaten van J. S. Bach. Hoe heerlijk klonk dè vertolking van

Stein, der über alle Schatze, Hilf, dasz ich zu aller Zeit, Durch den Glauben auf dich setze Meinen Grund der Seligkeit;

en ook het met diep gevoel gezongene

Höchster, was ich habe, 1st nur deine Gabe! Wenn vor deinem Angesicht Ich schon mit dem Meinen Danldiar wollt' ersclieinon, Willst du doch kein Opfer nicht.

• Het eerste gedeelte van het program ook verder gewijd aan klassieke muziek werd gevolgd door liederen van Diépenbrock en Mahler, wiens Um Mitternacht deed ontroeren vooral óok in het heerlijke slotcouplet:

Um Mitternacht hab' ich die Macht In deine Hand gegeben, Bterr über Tod und Leben, Du baltst die Wacht um Mitternacht.

Tot slot werd na een bewerking van een tweetal oud-Hollandsche liederen door Anton van der Horst het „Süsze Stille" van Handel gezongen.

Süsze Stille, sanfte Quelle Ruhiger Gelassenheit, Selbst die Seele wird erfreut, Wenn ich mir nach dieser Zeit Arbeitsamer Eitelkeit, Jene Ruh' vor Augen stelle, Die uns ewig ist bereit.

Dankbaar gestemd voor al het goede en schoone dat God ons in deze kunstenares gegeven heeft, die niet haar eigen eer zoekt, maar de heerlijkheid van het christelijke lied wil doen schitteren, bidden we, dat haar nog vaak de gelegenheid geschonken moge worden haar schoone taak te vervullen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen