PERSSCHOUW

Een vraag van de ..Standard Bearer".

De Amerikansche „Standard Bearer" citeert, wat ik in de „Delfshavensche Kb." schreef inzake het begrip „zegen", en in ons blad overnam, in mijn polemiek met „De Rotterdammer", 't Blad verbindt daaraan 'n vraag inzake de gemeene gratie, die door 't blad geloochend wordt. Het betuigt instemming met wat ik ter zake opmerkte, maar meent, dat er consequenties aan verbonden liggen met betrekking tot de gemeene gratie, en vraagt mij nu. wat ik daarvan denk; het noodigt mij uitdrukkelijk uit, te antwoorden.

Omdat ik het antwoord niet weigeren wil, sta hier het volgende:

a. Zéker zijn aan wat ik opmerkte, consequenties verbonden, die het vraagstuk der gemeene gratie raken;

b. Deze consequenties wijken echter verre af van de meeningen van de „Standard Bearer"; wat het blad nog onlangs schreef, heeft mijn instemming niet;

c. het blad moet niet vergeten, dat ik tusschen „zegen" in het algemeen, èn „zegen" in bizonderen zin onderscheid maakte, gelijk trouwens het wezen van de kerk — ik sprak over den zegen in de kerk — een ander is, dan van het terrein, waarop de gemeene gratie werkt;

d. verder op deze dingen in te gaan is niet noodig, omdat:

Ie, ons blad over de gemeene gratie reeds uitvoerig schreef,

2e, ik zelf, juist onlangs, geheel onkundig van wat de „Standard Bearer" had opgemerkt — de artikelen hebben elkaar op den oceaan „gekruist" — reeds in ditzelfde Wad iets heb geschreven, zoowel in Persschouw, als in Hoofdartikel, waaruit duidelijk Wijken kan, dat, en waaróm ik met de opvattingen van genoemd orgaan in geenen deele meega, al meen ik, dat over de gemeene gratie, gelijk over geen enkele theologische kwestie, de mensohen nog niet uitgepraat zijn,

3e, de meeningen van den redacteur van de „Standard Bearer" van de mijne zóóver afliggen, en zijn combineeren van wat m.i. volstrekt niet te comhineeren is — als hij b.v. schrijft over de prediking in Nederland en over het zingen van een vers in de kerk van Hillegersberg —• m.i. zóó onlogisch is, dat het geen zin heeft dieper op deze zaak in te gaan. Voor ons land is het niet noodig, en tegenover de „St. B." zal het geen resultaat afwerpen, gelet op wat hü schreef.

De redacteur van de „St. B." zie hierin geen polemiek, maar alleen een door hem zelf uitdrukkelijk gevraagd antwoord.

„Eeuwig leven" bij Niebergall.

Ds J. Douma van Britsum, uit wiens leerzame artikelenreeks over Niebergall in „Gron. K.bode", we reeds herhaaldelijk geciteerd hebben, geeft deze week zijn slotartikel (no. 48). Hij handelt over het „eeuwige leven", waarover Niebergall zich ook uitspreekt, en geeft van diens meening de volgende parafrase:

Erkend moet worden, dat hij aan onsterfelijkheid gelooft, aan persoonlijke onsterfelijkheid. Hij wil niet onder de loochenaars van het eeuwig leven gerekend worden. Hij weet wel, dat er vele bestrijders zijn van het eeuwige leven. En hij geeft hun toe, dat zij vaak terecht strijden tegen een te zinnelijke voorstelling er­

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen