Almanak van het Studentencorps „Fides Quaerit Intellectum" voor het jaar 1932. Ph. Zalsman. — Kampen.

Almanak van het Studentencorps „Fides Quaerit Intellectum" voor het jaar 1932. Ph. Zalsman. - Kampen.

De Kamper almanak is mooi op tijd. En nu mij weer het verzoek „gewerd", hem aan te kondigen, voldoe ik daaraan graag. Temeer, waar het boek zijn 40sten jaargang beleeft, welk feit dan ook behoorlijk herdacht wordt, door ds A. Mulder, thans te Asperen, als eerste redacteur, die nog in leven is, en door ds J. D. Boerkoel, als redacteur van den 25en jaargang.

Niet alleen door deze bijdragen van oud-leden, doch ook door zijn verderen inhoud kan het boek bekoren, al moet me van het hart de opmerking, dat er uit het Corps minder gekomen is aan „mozaiek"-stukjes, dan de grootte van het Corps zou doen verwachten. Er is in het aantal toch wel iets gelegen.

De kalender heeft, met uitzondering van de teekeningen aan den kop van elke maand, niets bizonders; en in zijn isolement laat hij u naar huis gaan met de herinnering aan een zwarten piet, die geen „paaschtafel" in uitzicht stelt. De officiëele gegevens der Theologische School zijn als gewoonlijk en de series lectionum geeft in de laatste jaren niet meer latjjn dan door Curatoren daarvoor wordt gebezigd. Vroeger maakten wij als redactie een latijnsche editie van de series, maar het curatorium bleef hollandsch spreken, en nu doet de redactie het ook maar. De latijnsche thema is dan ook sinds enkele jaren afgeschaft op het gymnasium, en nu plukt de almanak de wrange vruchten. Het laatste restje Kamper-latijn weg.... De almanak-redactie ook al bezweken.

De gegevens van het Corps zijn als gewoonlijk. Het jaarverslag van den ab-actis is niet opgewekt. Het schijnt, dat de vrees, geen plaats te kunnen vinden, nu het beschikbare getal predikanten den kerken „te groot" lijkt, het studentenleven wel eenigszins drukt.

Vervolgens vraagt „Mozaiek" de aandacht. Een juist gedacht, en voor velen ontdekkend woord geeft C. V. allereerst in „Met het hart"; boven het stuk staan geciteerd Deut. 6 : 6, Rom. 10 : 10a en Spr. 4 : 23b. Voor theologen van beteekenis. Evenals het referaat over „Debora en haar zegezang", dat detailstudie achter zicii heeft. Daarna zingt A. I. Kr. in proza het oude lied van de „alte Geschichte", en dat brengt me op de gedaphie, dat het een le-jaars is; hetgeen bij onderzoek blijkt te kloppen met de ontdekking, dat er nergens een A. I. Kr. m de ledenlijst te vinden is, wat dan weer zóó verklaard kan worden, dat sommige Friezen vaders naam bij hun initialen plegen te vermelden, zoodat de man dus wel eens kon heeten A. Kr. Inderdaad is er zoo iemand, en hij komt uit Snits, en is le-jaars. Mijn compliment. Evenals den goeden Zeeuw, ook uit het Ie jaar, die zijn heimwee een anderen naam geeft. Een opstel van M. H. over Willem de Merode is inderdaad ontsnapt aan het in het artikel zelf als gevaar voorgestelde „teveel" aan „analyse". De teekenaar, die den heelen almanak bizonder goed heeft voorzien, geeft ook in dit deel een „lichtspel in de trappenhal der Theologische School". Eindelijk zijn nog twee dichters opgestaan in dezen jaargang.

De Varia bevatten natuurlijk veel geheimen. Den vreemdeling lijken ze niet al te overmoedig, dezen keer. Fijn zijn enkele teekeningen en vijf reproducties uit het schetsboek van G. K. Vijf karikaturen dus. Vier laten zich voor den Kamper burger dadelijk herkennen, en ontlokken een kreet van bewondering. Deze vier beelden geven de redactie van de van ouds bekende Kamper Kerkbode. Misschien volgen nu al de kerkbodes? De vijfde karikatuur schijnt den auteur zelf niet zoo heelemaal buiten de denkbeeldige „sfeer" van „tusschen ja en neen" te liggen, gelijk, blijkens de varia, de positie van den ab-abtis in deze „sfeer" gedacht wordt. Hij heeft tenminste de eerste vier zonder toelichtend woord, de vijfde met zulk een „woord" gegeven. Het toelichtend woord is haitjemisch, en wat den man betreft, die wordt voorgesteld, hij heeft, naar ik vernam, van een ingevrijd student gehoord, vrie het was, en tóén bij zichzelf gezegd, . dat, als men de bladzij omkeerde, en dus een pars pro toto nam, er inderdaad grond was voor de onderstelling, dat de karikaturist zijn object wel eens gezien had. Dat voorts, tenzij dat „objecf'ieve aangezicht zelf, objectief gesproken, tusschen ja en neen lag, de anderen beter waren getroffen. Maar de recensent meent, dat niemand zichzelf kent, en geeft de opmerking van het object met een schouderophaling door.

Eindelijk nog de portretten, natuurlijk. Prof. Greijdanus en de senaat. Van het Corps wel te verstaan.

Het boek wordt hartelijk aanbevolen, al moet mij de opmerking van het hart, dat het Corps wel eens heter zijn best heeft gedaan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen