Speculatie.

II.

IJl. a. Uit het voorgaande volgt, dat wij de speculatie willen zien als een in het economisch leven opgenomen functie; de speculatie wordt dan uitgeoefend als beroep. Degenen, die dat beroep uitoefenen, noemen wij', liet woord is reeds een enkelen keer gebezigd, speculanten.

De vraag is te stellen, of het niet aanbeveling verdient voor dit werk een anderen naam te zoeken. Indien er in dat werk eenig goeds gelegen mocht zijn, waarom zou men dan langer de woorden speculeeren, speculatie en speculant gebruiken, waar deze in den loop der tijden een zoo-buitengewoon ongunstigen klank hebben gekregen ? Er zijn verschillende bezwaren tegen zulk een naamsverandering aan te voeren. In de eerste plaats het bezwaar, dat men nog niet persé naar een naamsverandering behoeft te streven, omdat een groot aantal menschen van een op zichzelf wellicht nuttige instelling misbruik maken, en aldus oorzaak zijn van de klankverandering. In de tweede plaats is er ook dit bezwaar, dat wij ons dan zouden verwijderen van de spreekwijze der economen. In de verhandelingen der economen heeft men nu eenmaal het begrip speculatie opgenomen en in de terminologie een plaats gegund; zij verbinden aan dit woord het hierboven omschreven begrip. Afgedacht van het mogelijke succes van een poging om zulk een naamsverandering in te voeren, zou toch weer gevreesd moeten worden, dat ook het nieuw-gekozen woord toeh weer spoedig een even verkeerden klank als het oude zal krijgen, omdat, waar het wezen niet verandert, de misbruikers van het instituut ook dit nieuwe woord op hun handelingen zouden toepassen. Wij zouden dus geen stap verder komen. Beter is, dat men leert onderscheiden tusschen het wezen van de speculatie, het eventueel geoorloofd uitoefenen daarvan en het misbruik.

Wij hebben boven reeds getracht duidelijk te maken, dat, wat men dan in de economie omder speculatie verstaat, een allereerst door de scheppings-orde en verder ook door de inrichting van het gansche wereldleven noodzakelijke fxmctie is geworden.

Vóór wij nu verder gaan is het goed en noodig, op te merken, dat de werkzaamheden der speculanten niet beperkt zijn gebleven tot artikelen als graan en soortgelijke producten, die slechts éénmaal per jaar, krachtens natuur-proces, worden geoogst. Ook op andere artikelen, waarvan de productie geregeld doorgaat, b.v. mijn-producten, leggen de speculanten beslag. Hier is het element van de tijds-overbrugging niet zóó eclatant meer aanwezig. Hier is dan ook een geleidelijke overgang te constateeren van het beroep van den speculant naar dat van den groot-handelaar. Ook is het goed er op te wijzen, dat weliswaar het begrip „speculatie" niet omvat eenige technische behandeling der goederen, maar dat de handeling der speculatie meer dan eens wordt vastgekoppeld aan die van fabrikant. In theorie blijve men dus de onderwerpen speculatie en fabricage streng scheiden; in de practijk zal menig fabrikant tegelijk speculant zijn. Waar echter de tijds-factor niet geheel is uitgesloten en de risico's van prijsfluctuaties e.d. hier minstens even groot zijn als bij de bovenbedoelde artikelen, is men gewoon bij vele van die artikelen van speculatie-handel te spreken, zooals ook de eigenlijke groot-handelaren wel speculanten worden genoemd. Wij zullen in het hiernavolgende met deze gewijzigde beteekenis rekening houden.

b. De functie der speculatie is wel eens vergeleken met die van de assurantie. Zooals de assuradeur waarborgt de vergoeding van de schade, welke anderen 'door bepaalde risico's en gebeurtenissen kunnen lijden, zoo maakt ook de speculatie mogelijk dat zakenlieden van allerlei gading risico's, aan hun eigen bedrijf inhaerent, temperen, soms geheel dekken, door een bepaalde overeenkomst te sluiten met speculanten.

Wij kunnen dicht bij huis blijven om dit duidelijk te maken. Wanneer een boer in de Betuwe in het voorjaar reeds zijn kersenoogst verkoopt aan een koopman en daarbij liever de zekerheid neemt van een van te voeren bepaalde totaal-opbrengst op grond waarvan hij kan berekenen aan zijn verplichtingen uit pacht-en andere contracten te kunnen voldoen, dan draagt hij daarmede het risico van eventueele oogstmislukking, maar ook dat van prijsdaling over aan den koopman, die hier speculant (in de pas omschreven beteekenis) genoemd kan worden. Deed de boer dit niet, maar ging hij, zooals vroeger veelal gewoonte was, den verzamelden oogst zelf verkoopen, hetzij in het groot, hetzij in het klein, dan moest hij toch de beide ovengenoemde risico's ten volle dragen.

(Wordt vervolgd.)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen