Eerste Intern. Chr. Schoolcongres gehouden te Wuppertal-Barmen van 7-10 Oct. 1932.

III.

Op Zaterdagmiddag 8 October hield Seminardirektor Dr Baschlin uit Bern een rede over „Autoriteit en vrij'heid in de Christelijke opvoeding". Zijn stellingen waren:

1. Christelijke opvoeding in den gewonen zin van het woord is een buitengewoon moeilijk© kwestie.

2. Er is echter een opvoeding onder het Evangelie.

3. Zij is meer aanklacht dan zekerheid, meer een buigen dan een bezitten.

4. Zij weet niets van de opvoedingsroes van heden.

5. - Autoriteit en vrijheid zij'n voor de Christelgk!» opvoeding geen tegenstellingen, maar tegenovergestelde polen van een en dezelfde zaak.

6. Vrijheid bestaat voor haar slechts in hef geloof.

7. Autoriteit kent zij slechts in de liefde.

We hopen iets uit deze rede, die een zeer moeilijk probleem raakt, weer te geven. Alle opvoeding, zei de spreker, berust op levenservaring. De nood in de opvoeding bestaat hierin, dat de staat de school wil beheerschen. Het Christelijke in onze opvoeding is niet een levensbeschouwing, maar de waarheid van het leven. W.at moeten wij in de opvoeding met een liefde en een geloof, die wij niet ia onze macht hebben, die slechts een geschenk van God zijn. Toch moeten deze twee de houding van den opvoeder bepalen, als hij het Irind in alle spanningen wil binnenleiden, in een wereld beladen met schuld, die slechts gered kan worden door de verlossende macht van het Evangelie. Wij verwerpen niet het wetenschappelijke onderzoek van de menschelijke natuur in de psychologie, maar we moeten niets hebben van de opvoedingsroes van heden. De wereld wil aan haar eigen opvoeding genezen, wil zich uit zich zelf bevrijden. Boven onze opvoediag staat het Evangehe. Gelooven is luisteren, bereidheid, opnemen. De opvoeder kan niet uitdeelen, maar slechts vragen: Hoor je de stemme Gods? De jeugd wil deze autoriteit, die naar de vrijheid voert. Maar het staat niet in onze hand, die te geven. Autoriteit en vrijheid zijn de groadpilarea der Christelij'ke opvoediag in de bedoeling van Luthers woorden: Een Christen is heer over alle dingen en aan niemand onderdanig en tevens: Een christen is een dienstbare knedit van alle dingen en aan ieder onderdanig.

Over deze redevoering, die men in zijn geheel voor zich moet hebben, om er goed over te kuntnen oordeelen, ontspon zich eenig debat.

Vervolgens kreeg Professor Dr Waterink het woord voor zijn referaat: Begrenzing der rechten n plichten van den staat, de maatschappij en de kerk met betrekking tot de school.

In een glashelder betoog ontwikkelde de spreker e volgende gedachten: De behandeling van ons nderwerp op een internationaal congres is zeer oeilijk, omdat de opvatting in de verschillende anden over dit punt zoO' uiteengaan. Wij moeten an de refommtorische gedachte uitgaan.

Rechten zijn in het leven steeds met plichten erbonden, ze hebben nooit een absoluut karakter. eder recht berust op Gods recht en alle plichten, ijn uitvloeisels van Gods voorschriften. Daarom s het zonde, wanneer de mensch rechten en plichen van zichzelf uit wil bepalen; ze worden slechts

bepaald door het Woord Gods in d© Schrift en door het vleeschgeworden Wioord.

De school is ©en onderwijs-en opvoedings-inrichting. De opvoeding is het recht en d© plicht der ouders. Daar de kinderen oiok sociale wezens zijn, moeten zij ook voor de maatschappij opgevoed worden. De staat is geen plaatsvervanger van het ouderlijk geweten, evenmin als de kerk. De kerk heeft wel het geweten t© ontwikkelen.

Hoe de hooggeleerde spreker dit verd©r ontwikkelde zal voor Hollandsche lezers wel duidelijk zijn, daar deze opvattingen onder ons vanzelfsprekend zijn geworden. Veel buitenlanders hoorden deze dingen echter voor het eerst van hun leven. Daar de deelnemers aan het congres in hun kring tot de meest vooraanstaanden behooren, mogen we aannemen, dat dit referaat, deze met overtuiging voorgedragen stellingen nog grooten invloed Inannen hebben op d© ontwikkeling der denkbeelden omtrent opvoeding en onderwijs in Christelij'ken geest.

De volgend© spreker was Pastor Lic. Brands, docent aan de theologische school Bethel bij Bielefeld, die refereerde over het onderwerp: „Opvoeding van het kind uit".

Volgens den Bijbel is de paedagogische verhouding een verhouding van dienst, waarbij echter de autoriteit niet xiit het oog verloren mag worden. Naar Bijbelsche boodschap is het verschil tusschen opvoeder en opvoedeling uitgewischt. Beide leven bij de gratie Gods. Dat schept tusschen beiden een laatste eenheid, waarbij de opvoeder zich dienend oriënteert aan zijn leerling, d© houding der vaders in de parabelen van onzen Heiland (vgï. Kol. 3:21; Eph. 6:4).

Een zeer belangrijk punt is ook dit: We hebben met gedoopte kinderen te doen; God heeft zijn hand op hen gelegd. (Ik heb U bij uw naam geroepen.)

De menigvuldige gedachten, die bij ons oprij'zen kunnen we terugbrengen tot: de idee der individualiteit, der vrijheid en der persoonlijkheid.

De idee der individualiteit is meestal verbonden met de moderne opvatting: Zooals ik ben, heb ik een recht te zijn; mijn eigen wet leidt mij. Daarom geen dwang, geen discipline, de keuze van de vakken vrij, zelfs het oogenblik van het begin van het leeren afhankelijk van den wensch van het kind. In het hcht van Gods woord komen wij tot een geheel ander standpunt. Wel erkennen wij den eigen aard van ieder mensch als de uitdrukking van Gods wil als Schepper. Wij hebben geen recht de individualiteit te onderdrukken. Maar de enkeling staat niet opzichzelf, hij is geplaatst in Gods scheppingsorde, hij is gehoorzaamheid verschuldigd aan degenen, die over hem gesteld zijn.

Wat is vrijheid in de opvoeding? Waarom laat de vader in d© gelij'kenis van den Verloren Zoon, den zoon weggaan? Wij moeten zoo opvoeden, dat wij z©lf overbodig worden, wij moeten onze kinderen, onze leerlingen zoo ver brengen, dat ze zelf een beslissing kunnen nemen; we moeten hen in de laatst© ©enzaamheid binnenleiden, waar ze voor God alleen staan.

Wat is persoonlijkheid ? Men geeft deze definitie: „Een persoonlijkheid is de mensch, die zich zelf beheerscht, die de krachten van zijn natuur tot verwerkelijking van het ideaal zijner individualiteit concentreert, die op het gebied van het leven zich zelf uit zich zelf bepaalt". Volgens den Bijbel is dit een illusie; Slechts Gods genade kan ons tot vrije kinderen maken, anders blijven wij dienaars van de zonde. Wij moeten van het egocentrische naar het christocentrische.

Op Zaterdagavond hield Pastor Engelfc© ©en iijdrukwekkcnde rede voor 3500 belangstellenden in de stadthalle te Elberfeld over: De belangrijkste middelen eener Christelijke opvoeding in het gezin. (Zouden wij' in ons land onze grootste zaal vol Icrij'gen, indien zoo'n onderwerp werd aangekondigd? Schijnt het soms niet, alsof wij volleerd zijn op dit gebied en geen opwekking meer behoeven? ).

D© spreker ontwikkelde de volgende gedachten: D© christelijk© opvoeding wil helpen het kind tot een levend christen te maken: Ze kan echter slechts hulpdienst doen, daar Christus zelf de beslissende daad verricht, dikwijls zonder menschelijke hulp, dikwijls door zwakke menschelijke hulp te zegenen. Alle christelijke educatie wacht daarom op de beslissend© daad Gods, zij kent slechts de voorbede, waarin algeheel© „Verzicht" zich vereenigt m©t de hoogste verwachting. Een zeer belangr middel is de „Andacht" en het gebed. Vooral Andacht ©ischt veel takt en wijsheid van vader of l moeder. Ze moet zoo zijn ingericht, dat wij onze kinderen kunnen brengen tot den Heiland, wij moeten bemiddelaars worden tusschen onze kin-[ deren en den Eenigen Middelaar Christus Jezus.

Zondagmorgen werd ©en special© di©nst gehou-1 den in de Gereformeerde kerk in Bannen, waart Dr Hesse sprak naar aanleiding van 2 'Tim. 2 vers 1 en 2. D'uidelijk wees spreker op het groote gevaar van den bestaanden toestand en v©rwe6t!; d©n ouders hun lakschheid in zak© de O'pvoeding j hunner kinderen, die dagelijks blootstaan aan god-1 delooze invloeden van atheïstisch© opvoeders. ï'

Met heilige geestdrift riep de spreker zijn hoor-': ders op tot den strijd voor de vrije Christelijke; school onder d© l©us: Gott will es! j

Uit het bovenstaande zal duidelijk geworden zijn, dat in Duitschland iets grootsch in wording is, dat er op schoolgebied een Réveil is. Men ont-; waakt! Wij, Hollanders, verheugen ons over dit i: eerste begin en hopen, dat Gods Geest de leiders | mag schragen bij hun heilig streven. De Hollandsche deelnemers aan het congres zij'n weer her-| innerd aan den vroegeren tijd van strijd en overwinning. Zij hebben weer bet©r leeren waardeeretil welk ©en kostelij'k bezit zij in hun scholen met f; den Bijbel bezitten. Professor Waterink zei op de'iir laatsten dag zoo juist: D'er alte Rappe hat ©ineni Trompetenstosz gehort. Wij moeten den Duitschen; schoolstrijd steunen zooveel wij kunnen, al was i het alleen maar om tellcens voor inslapen bewaard [ te worden.

God zegene onze Duitsche broeders.

Rotterdam.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen