STEMMEN UIT ONZE KERKEN

Openbare samensprekiug.

De Redactie ontving volgend stuk ter plaatsing:

Waarom zouden we niet hebben te midden van den chaos der discussies een openbare samensprek i n g over aanhangige kwesties of meeningsverschillen? Het punt waar het om gaat door een verdediger te poneeren en in hoofdlijnen aan te geven. Daarna door een of twee experts, of vooraanstaande opponenten te bestrijden. Niet door een menigte of door iedereen, die zijn stem eens wil laten hooren, maar door één of twee erkende verdedigers en bestrijders. In een openbare vergadering. De onkosten te bestrijden door een vereeniging, wier leden toegang tot de openbare discussie hebben. We lionden drieërlei goede vrucht hiervan oogsten. Ten eerste: geen doodzwijgen van de kwesties, ten tweede: geen verkeerde voorstelling van de punten waar het om gaat, ten derde: bewaren van den goeden toon. Immers als na de korte inleiding van den verdediger de bestrijder b.v. drie Icwartier of een uur bestreed, daarna de verdediger gelijken tijd, daarna de bestrijder nog eens een half uur, dan werd het voor de vergadering wel duidelijk wie, door strikt bij het punt te blijven, dit met Schriftuurlijke en op goede gronden te verdedigen en den goeden toon te bewaren, althans sterk stond, en wie niet. Zoo werd de weg gebaand voor een communis opinio, die na het hoor en wederhoor vernomen te hebben, een zekere gewettigde overtuiging ontving. Dien kant moet het toch uit. Door overleggen en overtuigen.

Om te illustreeren uit mijn eigen gemoed. Ik ben bereid ten allen tijde in eiken kring publiek te verdedigen wat ik onlangs en reeds vroeger schreef over de taak der Christelijke Overheid om op haar terrein God te belijden, en dat deze taak naar het geloofsbeginsel onzer Anti-rev. Partij, door deze Partij, en door alle Christenen in ons land van de Overheid gevorderd moet worden. Opdat we niet meer afdrijven naar de neutrale staatsidee. Waar sommige bladen of Kerkbodes hier hartelijk met mij instemmen — is het bij onze hoofdorganen een doodzwijgen. Verder. Ik ben bereid, waar ook en voor wien ook aan te toonen, dat het nieuwe kerkrecht naar Schrift, K.O. en den aard van ons kerkverband niet één been heeft om op te staan, dat de canonici en dogmatici van de 17e eeuw, op wie men zich beroept, allen liggen onder den ban der niet te handhaven O.T. opvattingen van het oude art. 36 N. Gel. Terwijl men nu maar om de punten waar het om gaat, heenpraat.

En precies zoo zullen anderen gevoelen. Zoo zal prof Schilder gevoelen en de professoren Vollenhoven en Dooyeweerd in zaken, welke zij naar voren gebracht hebben, of waarin hun bestrijders hen van afdwalingen betichten. Laat de zaken in publieke discussie igehoord worden. Dat is het punt waarop ik doel. Ik neem alleen mijn eigen gevoelen voor mijn rekening en breek voor het gevoelen van niemand anders een lans. Maar waar ik wel voor pleit is: bespreken, overtuigen. Niet dat we allen precies gelijk moeten denken, daar is in de Gereformeerde Kerken altijd geweest en zal er moeten blijven een zekere vrijheid van zienswijze, maar de zaak gaat daarover: Is iets naar de H. Schrift en de Geref. beginselen zooals wij die hebben leeren verstaan op grond der H. Schrift, of is het daarmee in strijd.

Gaarne zou ik het gevoelen der broederen vernemen omtrent zulk een te vormen vereeniging voor samenkomsten van openbare bespreking van hangende kesties.

Dr J. VAN LONKHUYZEN.

Zierikzee, 7 Juni 1939.

Naschrift. Het door dr v. L. geopperde denkbeeld is ook door mijzelf al eens naar voren gebracht in een vergelijking tusschen verleden en heden. Ik geloof evenwel, dat in de huidige situatie zulke openbare twistgesprekken („twisten" hier zonder eenige narigheid bedoeld), niet meer helpen kunnen. Men heelt nu eenmaal de zaak op de kerkelijkfl tafel gebracht; de kwesties zijn te veel in getal; bovendien zou een enkele der betrokkenen eerst een persoonlijk grievende beleediging („Heraut") moeten terugnemen, vóór er van een zakelijk samenspreken met hem sprake kan zijn, doch tot nu toe bleek hij daartoe niet bereid, zelfs niet tot antwoorden; voorts is een ander hunner (prof. Hepp) niet bereid gebleken al zijn wetenschappelijke meeningen, hoewel van den katheder gedoceerd, publiek te laten maken (al was 'took maar bij kerkelijke examina). En zoo is er wel nog iets meer. Het beste lijkt me thans, nu samenspreking met vaststelling van enkele punten ter opheldering geweigerd is door laatsten gegadigde, den weg der schriftelijke argumentatie af te wandelen.

K. S.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen