BOEKBESPREKING

„Jan-Willem", door A. Medant. Ploegsma — Zeist.

Brusse, de geestelijke vader van „Boefje", heeft dit boekje over een „gewoon jongetje" van een voorwoord voorzien. Hij noemt het een verademing, dat het zoo echt en eenvoudig is, dat 't zoo zonder vertoon van 't een of ander is om de heeren van de critiek al wederom een kans te geven er geniaal over te zijn. Laten we dus vooral niet geniaal zijn over Jan-Willem. Daar geeft hij trouwens niet de minste aanleiding voor. Het boekje is vlot geschreven, en Jan-Willem is een leuke rakker. Wat men den vader van Jan-Willem ook verwijten kan, in geen geval, dat hij „den paedagoog uithangt". Deze vader-kameraad springt soms heel wonderlijk met zijn kinderen om, en ik stel mij zoo voor, dat onze paedagogische medewerkers er nog wel het een en ander over te zeggen zouden hebben. Maar schrijven kan Jan-Willem's vader wel, en aardig typeeren ook. Daar behoeft men alleen maar het hoofdstuk „Een hondenleven" voor te lezen, over de dwergpincher, die de allures van een wolfshond heeft. Men kan om „Jan-Willem" lachen. En zulke lectuur hebben we af en toe wel eens even noodig.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen