PERSSCHOUW

In het orgaan van de Utrechtsche Studenten Vereeniging, S.S.R. (Societas Studiosorum Reformatorum) lezen we onder het hoofd: „Uitspraak van de Contactcommissie oveT de geroyeeiden: Keiliveiiaad", het volgende:

Over de Contact Commissievergaderingen wordt nooit veel gezegd in de pers. Ze worden één, soms tweemaal in de week gehouden. Soms wordt het laat, vooral thans nu de universitaire en Societaszuivering wordt behandeld. Door deze stof, die helaas hoofdmoot moet zijn, en in normale omstandigheden er niet was, is de Contact-Commissie overladen met werk en moeten we vaak tot diep in den nacht vergaderen.

Toch is het misschien goed een enkele maal eens Iets te schrijven over deze vergadering, die nu al maanden Isng staat voor de zwaarste beslissingen, aangezien zij in de laatste maanden steeds voor diep ernstige problemen staat als daar zijn de verhouding tot de hoogleraren, de verhouding tot onze regering inzake de zuivering en vooral de verhouding tot de te zuiveren amici. Wij zijn God dankbaar dat dit alles kan geschieden in de - beste sfeer van goede amicitia, zodat er voor de aanwezigen een opbouwende kracht van uitgaat, die ongemerkt de Societas ingaat via de disputen en afdelingsvergadering. AI met al hebben we menige prachtige vergadering meegemaakt, waarvan we dankbaar' vertrokken. Ik denk hier b.v. aai de vergadering waarop de Duitslandgangers geschorst werden, wat niet anders geschiedde dan na een urenlange discussie om de zaak van alle kanten te bezien.

Nooit echter zal een vergadering meer indruk hebben gemaakt op ons, dan de vergadering van Maandagavond 27 Aug. waarop de zuiveringscommissie voor het eerst een advies uitbracht iemand te royeren omdat hij getekend en niet geprofiteerd had.

Hoewel we met dit deel der vergadering eerst om elf uur begonnen, is er over deze amice urenlang beraadslaagd.

De Contact Commissie' heeft zich afgevraagd waarom deze amice nu eigenlijk geroyeerd moest worden en iwam uiteindelijk tot de conclusie dat als enige reden w^as op te noemen, dat deze amice kerkverraad had gepleegd en weigerde dit in te zien.

Want het is kerkverraad zich loyaal te verklaren met een macht die niet van Jezus Christus is. En het is kerkverraad wanneer men dit niet inziet. Ik wil over dit punt niet veel schrijven, want onze visie mag bekend heten wat wij onder kerk en kerkverraad verstaan.

Maar er is nog een tweede punt ter sprake gekomen: De Contact-Commissie achtte het ook wenselijk dat dit punt in de pers even genoemd werd, opdat men het zou weten, waarom de S.S.R. amici royeert.

En op die Contact-Commissie is ook uitgesproken, dat het even/zo een kerkverraad zou zijn wanneer wij dit woord niet eerlijk zouden uitspreken voor het-forum van onze afdeling, en voor het gezicht van de laatste vergadering heeft de praeses dat ook gedaan.

De afdeling moet weten dat het op alle inoment en alle plaats mogelijk is kerkverraad te plegen en wanneer wij dit bedenken dan zal ons dat schokken zoals het de Contact-Commissie geschokt heeft dit te moeten constateren, en het heeft haar meer geschokt dan misschien menigeen zal denken, die in zijn leunstoel gezeten, eens gaat kijken wat de perscommissaris weer te zeggen heeft. Maar het moet gezegd worden: Er is in onze afdeling KERKVERRAAD geconstateerd, en wij zullen daarop verder hebben toe te zien, want een zuivering die zich alleen bezig houdt met politieke zuivering is op zichzelf KERKVERRAAD.

Mengeen zal dit helemaal geen mooi stuk vinden qua artikel. Het zij zo, maar wat ik zou willen, is dat men DIT artikel eens helemaal vergat op dat éne' woord na: KERK-VERRAAD.

Judas nu was een verrader. Zalig wie zich aan de kerkelijke en bijbelse terminologie niet ergert maar ook op het woord KERKVER­ RAAD zijn hand legt en het aanvaardt met de vrijspraak voor eeuwig van de verraadsstraf ontslagen te zijn, omdat Christus alle verradersloon op zich heeft genomen.

"VSfant deze geschorste amici zijn er uit gezet, maar i^piocht onze Societas nog eens zo zuiver worden dat er "•amici komen die als Judas eigenhandig naar de deur grijpen en opstappen en haasti^ijk gaan doen, wat ze van plan zijn. Want wij leven al eeuwen na Judas en dus eeuwen dichter bij de wederkomst van Christus waardoor alles veel scherper wordt oftewel apocalyptischer.

P.S.: Mag ik verschoond blijven van vragen a la: of ik nu alle tekenaars Judassen vind? Wie zo iets denkt, heeft Judas niet begrepen en mijn artikel helemaal niet, maar dat gebeurt meer!

Onder den titel: , , ln memoriam Prol. Titus Brandsma: getuige van Chrislxts", schrijft hetzelfde blad:

Wanneer deze mededelingen verschijnen, is de leesavond over de illegale literatuur reeds gehouden. Ik wil echter twee stukken hier weergeven uit de illegale literatuur, die tot het mooiste behoren, wat onze letterkunde ooit aan Christelijke uiting heeft voortgebracht.

We laten Karl Earth maar rustig beweren met de zojuist tot het hoogleeraarschap opgestegen Dr Miskotte (zal landen in de Civitas Academica te Leiden) dat er geen Christelijke literatuur bestaat, maar spreken toch de wens uit, dat velen vooral het hierna volgende gedicht uit het hoofd mogen leren opdat ze er aan denken kunnen wanneer ze (en dat komen we eens allemaal in ons leven, voorzover we het niet al gedurig zijn) in een benauwende eenzaamheid komen, waar we het zullen moeten doen met het geloof alleen.

Laat vooral een ieder de beide laatste geschriftjes van Prof. Brandsma kopen, onidat die in hun klaren eenvoud een bezit vormen voor het leven.

Ik citeer eerst een stukje proza: „Beata Solitudo. Ik ben er al helemaal thuis, in dat , , kleine celletje. Ik heb mij er nog niet verveeld, in- „tegendeel. Ik ben er alleen, o ja, maar nooit was Onze „Lieve Heer mij zo nabij. Ik kan het uitjubelen van , .vreugde, dat Hij zich weer eens geheel door mij heeft „laten vinden, zonder dat ik bij de mensen of de mensen „bij mij kunnen. Hij is nu mijn enige toeverlaat en ik , .voel me veilig en gelukkig. Ik wil hier altijd blijven, „als Hij het zo beschikt. Ik ben nog zelden zo gelukkig , , en tevreden geweest."

Nog schoner bijna heeft hij deze gedachte weergegeven in het volgende vers:

O Jezus, als ik U aanschouw. Dan leeft weer dat ik van U hou En dat ook Uw hart mij bemint. Nog wel als Uw bijzond're vrind.

Al vraagt mij dat meer lijdensmoed Och, alle lijden is mij goed. Omdat ik daardoor U gelijk En dit de weg is naar Uw rijk

Ik ben gelukkig in mijn leed. Omdat ik het geen leed meer weet, Maar 't aller uitverkorens! lot Dat mij vereent met U, o God.

Och laat mij hier maar stil alleen, Het kil en koud zijn om mij heen En, laat geen mensen bij mij toe 't Alleen zijn word ik hier niet moe.

Want Gij o Jezus zijt bij mij. Ik was U nimmer zoo nabij. Blijf bij mij, bij mij, Jezus zoet. Uw bijzijn maakt mij alles goed.

Brandsma nu was Hoogleraar. Brandsma nu was een Rooms Katholiek.

De Societas Studiosorum Reformatorum buigt zich in eerbied voor dezen groten martelaar voor de zaak van het Christendom in Nederland in de Twintigste Eeuw.

Hij trooste en bemoedige ons nadat hij gestorven is.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen