KERKNIEUWS

Beroepente:

Haren (Gr.), H. A. Stel te Bolnes-SUkkerveer. Meppel, K. Drost te Loppersum.

Aangenomen naar:

Oud-Loosdrecht, Cand. G. Blijdorp te Rotterdam.

Bed ankt voor:

Loenen a. d. Vecht en Minnertsga-Oude Bildtzijl, Cand. G. Blijdorp te Rotterdam.

Kijken, Th. C. F. v. Kamp te Alblasserdam.

— EEN CHRISTELIJKE FEESTDAG TE UTRECHT.

Indien men af en toe met goed recht mag spreken van een „bijzondere feestdag", dan had de kerk van Utrecht daartoe reden op Zondag 29 Mei 1949 toen Ds G. A Hoekstra van Bedum aldaar in den dienst bevestigd werd en dezen met zijn mtrede aanving. Na voorafgaand uitstel vanwege het woningprobleem en uiteindelijke aanvaarding van een noodoplossing, waarbij de beroepene reeds tot zijn dienstwerk zou ingaan terwijl zijn geztn nog te Bedum zou blijven wonen, diende de reeds geheel geregelde bevestigingszondag vanwege plotseling overlijden van zijn vader nog veertien dagen te worden uitgesteld. Maar nu mocht er dan ook na geduld en droefheid sprake zijn van vervulling en blijdschap.

De diensten ter bevestiging en intrede werden, resp, des morgens halfnegen en 's middags vijf uur, gehouden In de oude Janskerk. In den ochtenddienst werd Ds Hoekstra in zijn ambt te Utrecht bevestigd door den plaatselijken predikant Ds H. J. Schilder. De bevestiging geschiedde na een predikatie over Psalm 132 : 9 en 16, handelend over:

Het verbondsgesprek over toerusting der voorgangers ten behoeve van den voortgang van Gods sabbatsrust met Zijn volk. Nagegaan werd hoe in dit verbondsgesprek Ie) wordt gevraagd om binding der voorgangers aan de wet des verbonds (vs 9a); 2e) wordt geantwoord met schenking door de voorgangers van het heil des verbonds (16a); 3e) wordt geroemd in genieting met de voorgangers van de vreugd des verbonds (9b, 16b). Na de bevestiging werd gezongen Ps. 106 : 2, 3, eenigszins gewijzigd.

In den middagdienst ving Ds Hoekstra zijn arbeid aan door Gods Woord te ontsluiten in 1 Cor. 1 : 23—24, waar „Paulus predikt het Evangelie varn den gekruisten Christus" en wordt verkondigd hoe dit EvEmgelie Ie) als een ergernis wordt verworpen; 2e) als een dwaasheid veracht; 3e) als kracht en wijsheid Gods aanvaard. Was in den ochtenddienst uit Gods Woord aangewezen hoe de voorganger zich, maar heeft te binden aan Gods gerechtigheid, terwijl dan de Heere hem overlaadt met heil voor Zijn volk — nu werd gepredikt hoezeer dit heU van het Evangelie van de gerechtigheid des krulses wordt verworpen en veracht door den natuurlijken mensch, door de valsche kerk en de elgenwilllge cultuurwereld. Ontdekt werd in dit verband de Christusverwerping die zich bedient van de pluriformlteltsleer, haar kracht zoekt in den wereldraad e.d., van „Christus de Heer" vals gewaagt. Gewezen werd op de roeping der gemeente zich als een heuseh christelijke te openbaren en zich In elk deel van het leven vrij te maken van alles waar bekeertng geboden is en geen gemeene-gratie-illusles aan te houden.

Na dankgebed en psalmgezang richtte Ds Hoekstra zich in een persoonlijk woord tot zijn bevestiger, gem.eente en kerkeraad, commissie van Beheer, de genabuurde en classicale kerken, in het bijzonder tot die van Utrecht-Noord-West en Ds de Goede, die ook de classis vertegenwoordigde, de afgevaardigden der Ned. Hen'. Kerkvoogdij en het stedelijk Bestuur vertegenwoordigd In den Burgemeester den Heer L. J. A. De Ranltz. Na afloop vond in de klassieke kapittelkamer der Janskerk nog een onderlinge ontmoeting plaats tusschen kerkeraad met nieuwen predikant en genoodlgden.

De beide diensten 'stonden in het teeken van vreugde over vervulling der vacature, die sinds de vrijmaldng tot de institueering van de kerk van Noord-West werd aangeduid als die van de „derde-predikantsplaats". In verband met deze voorgeschiedenis en de tot nog toe gebleven rouleering der onderlinge predikanten werd de middagdienst ook bijgewoond door zeer vele leden van kerkeraiad en gemeente van Noord-West, waartoe deze raad de mogelijkheid had geopend. Het ruime kerkgebouw was dan ook geheel bezet, binnen zijn historische muren bevattend schier heel gereformeerd Utrecht, dat, aan de strikken der hiërarchie ontkomen, tot de vrijheid in Christus was teruggeleid om aldus te mogen bewaren het pand der reformatie, reeds vóór eeuwen door God aan Zijn volk te Utrecht toebetrouwd.

— WAARDHUIZEN. „Ons Kerkblad" (Zeeland, N. Br.-Llmb.) schrijft;

Zondag 15 Mei heeft de Kerk van Waardhulzen ca. voor het eerst haar sajnenkomsten gehad in de stal van br. Joh. Jungerius. Zoo was de discipel niet boven de Meester, noch de dienstknecht boven zijn Heer.

Op 31 Aug. 1945 werd Ds van Rongen geschorst door den kerkeraad. 't Ging allemaal weer wat vreemd. De kerkeraad had zich nog steeds niet achter de Synode .gesteld, wat de leerbeslissingen en schorsingen betrof. Er moest eerst maar eens voorlichting aan de gemeente gegeven worden. Ds van Rongen zou daartoe een brochure schrijven. Hij deed dit, onderwierp het concept van zijn brochure aan het oordeel van den kerkeraad, die het goedkeurde en Uet toen de brochure verspreiden.

Nauwelijks had hij dit gedaan, of bulten zijn medeweten werd een kerkeraadsvergadering samengeroepen, de meerderheid van den kerkeraad eischte dat Ds van Rongen de brochure zou „herroepen". Ds van Rongen deed het tegenvoorstel de binding niet te aanvaarden. Toen was hij scheurmaker en werd in een handomdraai geschorst.

Op 1 Sept. kwam ruim '^jz van de gemeente toen samen onder de bediening van het Woord door Ds van Rongen, die natuurlijk zoo'n schorsing niet kan erkennen.

Een kleine minderheid van de gemeente vergaderde met de schorsers.

Toen volgden ruim 3 jaren de moeilijkheden elkaar op. De schorsers begonnen de procedure, en wezen al onze voorstellen tot minnelijke schikking af. Hoe vaak werd zulk een voorstel onzerzijds gedaan!

De uitspraak van de rechtbajik was: Goederen ver-, deelen.

De schorsers gingen in hooger beroep. En ze hadden „succes"; het Hof ontnam de Kerk alle goederen. Dit alles was mogelijk door een leugenachtige situatieteekening door de schorsers gegeven.

Een correspondentie onzerzijds werd begonnen. Wij we-, zen de Synodalen op hun zonden. Ze stopten hun ooren toe.

Maar ze wilden nog wel kerkgebouw en pastorie verhuren.J Voor de kerk 10 gulden per week, voor de pastorie 5 gulden, van week tot week te betalen. Dit werd door ons' afgewezen. Het ging daarbij niet om het bedrag (dat voor een plaats als Waardhuizen trouwens niet aan den lagen i kant is) maar om het feit dat de Synodale kerkeraad persé niet praten wilde over wat er in 1945 hier voorgevallen is; nu, dan kmmen wij ook niet maar wat confereeren over hetj gebruik van de kerkelijke goederen.

Bovendien zouden we, door onze eigen gebouwen te. huren, alle schuldbesef, zoo dat nog aanwezig is bij de schorsers, afstompen. Ze zouden zichzelf dan als rechtmatige eigenaars zien. We kwamen dan immers toch elke week met die 15 gulden aandragen?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen