lprirrima verla

, , De Roeper" is me ook deze week toegezonden, en ik las daar zoo iets over „niet wegkruipen". Wel zoo. Maar daarover later.

Het blad doornemend, meende ik ineens bekende klanken te vernemen. En ja, in een artikel over „De Binding" kwam ik letterlijlie lappen citaat tegen uit het rapport, dat in onze synode van Groningen is uitgebracht door de • commissie, die Jiet agendumpunt: hoe te antwoorden op een (raar) briefje van ds Weggemans, namens deputaten van de synodocratische kerken gezonden aan de Groningsche synode, met verzoek om. een samensprelcing, te behandelen had. Uit dat rapport nu werden heele lappen door De Roeper met instemming aangehaald. Om te betoogen, wat ook Anno Domini 1946 het Groningsche rapport betoogde, dat we positief iets moesten doen bij wijze van reactie op dat onverzorgde briefje van Ridderbos' apologeet: ds Weggemans.

Ik dacht zóó: we gaan langzaam, o zoo langzaam, maar dan toch reëel: vooruit. Hetgeen te verklaren is als volgt.

In 1946 heeft men bij ons, gedachtig zijnde aan zijn positieve roeping, en niet zonder verband met de „samensprekingsruraoeren", enkele zeer duidelijke en openlijke woorden bij wijze van getuigenis gericht tot de synodocraten. Daar stond ook de naam van ds B. A. Bos onder. Die naam stond niet onder het rapport, waaruit hij thans die lappen overneemt. Dat rapport nl. was van de COM­ MISSIE, en ds Bos was als moderamenlid ook daarin niet opgenomen. Die commissie had er heel secuur zich mee bezig gehouden, en woord voor woord, zin voor zin, bekeken, voordat het concept als haar stuk in de synode kwam. Onder ons gezegd: ondergeteekende had nog nooit een rapport door een commissie zóó secuur zien bekijken, en was bizonder dankbaar voor zulk een blijk van reformatorische gezindheid. Vroeger, vóór '44, ging het meer dan eens anders.

Dit nu viel mij op: geruimeu tijd geleden herinnerde ik ds Bos eens in ons blad aan één van die Groningsche stukken: ik meende dat hij een ander geluid liet hooren dan bedoeld stuk, en wilde hem graag weer hooren zóó als hij toen sprak. Hij antwoordde evenwel in , , De Wachter": dat stuk'is door U, K. S., opgesteld en is met van mijn hand; ik ben er dus niet verantwoordelijk voor. Dat is: het zijn niet mijn ipsissima verba: het zijn niet mijn allereigenste woorden.

Als dit reeds toen gold (althans voor zijn besef, niet voor het mijne), dan zal ds Bos de woorden van dat rapport (dat niet door hem onderteekend is) wel heelemaal niet behandelen als óók zijn thans voor eigen rekening komende als-'t-ware-ipsissima verba.

En toch verklaarde hij zich er mee vereenigd, citeerde er breed uit en sloot zijn eigen verlanglijstje bij die woorden aan. We gaan dus vooruit.

Maar dan mogen wij er ook wel wat over zeggen, want het zijn niet alleen ipsissima verba der commissie, waarvan ik lid was, doch het puntje waar het om gaat, is ook opgenomen ta het voor rekening der synode (van Groningen) komend officieel aanvaarde gedeelte. Het is dus ditmaal één der ipsissima verba der synode.

Welnu, die synode besloot, dat men tegenover het verlangen-Weggemaus een EIGEN initiatief moest nemen. Niet doen, wat dat briefje-Weggemans wilde, want dat vond de synode radicaal verkeerd. Maar wel een EIGEN Initiatief, 't Kwam hierop neer: aan de deputaten-Weggemans de kans geven om te spreken na schriftelijken voorarbeid.

En dat hebben deze heeren tot op den huldigen dag hardnekkig geweigerd. Hun synode keurde die hardnekkige weigering nog pas goed. Dat beteekent dus: het mitiatief, dat wij namen vond geen genade. Wij zijn afgewezen. De ipsissima verba der Weggemans-deputaten waren: no Sir, we doen 't niet.

Waarom zou men van ipsissima verba der Groningsche synode nu niet ECHT een ipsis.simum verbum van De Roeper maken ? Moet een bij herhaling afgewezen aanbod nog langer worden omgetooverd in een o zoo licht met tot het licht te brengen liefdesaanbod, waarvan wel de kerk als organisme zwanger gaat, maar waarvan de kerk-als-instituut alleen te ontbinden is, als men haar deputaten doorbreekt?

Onder ons gevraagd: hebben de synodocratische Oosterbeekenaren nog steeds het voornemen den arbeid van dr Ridderbos te doorbreken? Laat dg Bos ons dat eens zeggen? Ik heb zoo'n vermoeden, dat dr Ridderbos zou zeggen, als ze zijn deputatenarbeid nog willen doorbreken: dat is een daad tegen de tuchtmaatregelen en hun handhaving (in Den Haag) als acte-van-trouw (synodocratisch). Dr Ridderbos en K. S. zeggen beiden: zie hier onze ipsissima verba, maar dan is ds Bos den éénen keer tégen, den anderen vóór. De andere Oosterbeekenaren zijn al lang weer veilig in huis, beschermd tegen de kou.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen