„In de hand stappen”

We hebben in ons vorig nummer ons bezig gehouden met den brief van een niet-vrijgemaakten abonné, en zouden het slot van dat epistel nog onder de oogen zien. Zijn op één na laatste opmerking luidt aldus:

In Uw driestar „Presenteeren" in de Ref. van 12/8 haalt U enige woorden van ds H. Bouma aan. Ds Bouma beweert, dat de Belijdenis, als ze zegt, dat de goddeloze de waarheid van het sacr. niet ontvangt, niet bedoelt dat die v/aarheid de goddeloze niet in de hand gestopt wordt, maar dat de goddeloze die waarheid niet accepteert. Maar het geloof is een gave Gods, m.a.w. het accepteren is geen vrije daad van de mens, maar wordt hem door God in de hand gestopt. Daarom maakt het niets uit, wat de belijdenis lüer bedoelt. Want als zij zou bedoelen, dat de goddeloze de waarheid van het sacr. niet accepteert, zou ze daarmee zeggen, dat dat acceptereu (dat behoort ook tot de afgebeelde v/eldaden, de waarheid van het sacr.) die goddeloze niet tn de hand gestopt wordt.

Tot zoover inzender. Hij vergist zich, want:

a) „Het geloof is een gave Gods", zegt hij terecht. Maar llij concludeert nu: „het accepteeren is geen vrge daad van den mensch". Dat is een geweldige vergissing'. Wat kan het woord „vrij" al niet beteekenen? Alles en nog wat. „Vrij" beteekent bij de vaderen ook heel wat. Soms was de beteekenis positief (is de wil „vrij", zooals God vrij is, of Adam vrij was voor den vai? Neen). Soms was-de beteekenis negatief (is de wil „vrij", d.w.z. vrij van mechanischen dwong? Ja). Welnu: lüer bedoelt onze schrijver — zie zijn eigen woorden — een tegenstelling met PASSIEP (zoo omschreef ds Bouma het woord zeer duidelijk) „in de hand gestopt krijgen" (zie Ref., bl. 373, kolom 3, al. 3 V.O.). Maar gelooven is volgens den Catechismus „voor waarachtig houden" (d.w.z. als waarachtig behandelen, zie mijn „Catechismus" op Z. 7) en „vast vertrouwen". Actief dus. Als Gods gave aan mij de gave der levendmaking is, dan is „leven" toch geen passiviteit? De liefde is ook een gave Gods; is ze daarom passief? Een verljregen daad is toch da& d?

b) Het maakt wel degelijk Iets uit, wat de belijdenis bedoelt. Zij kan immers niet bedoelen, dat het accepteeren (actief) speciaal den goddelooze „niet In de hand gestopt wordt" (passief). Want hoezeer de confessie ervan belijdenis doet, dat van God alle geestelijke gaven ontvangen moeten zijn, toch legt zij op de verantwoordelijkheid van den mensch den nadruk. Zij wil ongetwijfeld zeggen, dat de goddelooze schuldig staat door niet te accepteeren wat de Heere in het sacrament (om met Calvijn te spreken) „praeseuteert".

c) Trouwens, dat heele begrip van „In de hand gestopt geloof" moet brlefsclu-ijver laten varen. Geloof krijgen is wat anders dan een rijksdaalder in de hand gestopt krijgen. Gebruik liever de taal der belijdenis: het geloof wordt gewerkt in ons hart; door het evangelie; de wil om te gelooven, ook die wordt in den mensch teweeggebracht (D. L., III—IV, 14); en de H. Geest dringt door in de binnenste deelen van het hart, dat Hij opent, vernieuwt, enzoovoort, .m.a.w. Hij maakt, dat wij weer zeU willen (11, 12) en zeU werken.

d) Bovendien, art. 35 der belijdenis spreekt over het avondmaal. Dat wordt geen mensch , , in de handen gestopt"; men moet zich voorbereiden, aangaan, kómen, eten, drinken, „prendre" (dit woord komt in een vertaling voor). Daarom ook In de confessie die voorbeelden van Judas en van Simon den „toovenaar". Judas nam het pascha; Simon nam (als volwassene) den doop. Het zou een rare voorbereidingspreek worden in inzender's gemeente, indien daar betoogd werd, in de voorbereidingspreek, dat het avondmaal haar „in de handen gestopt" ging worden over een week.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen