Hardegarijp en de “Hervormde Raad”

Terecht merkt , , De Waarheidsvriend" op, dat de schoolkwestie „Hargegarijp" heel wat belangstelling geniet. Men weet, zegt het blad, dat in deze gemeente sprake was (is) van de oprichting van een school voor Chr. Nat.

Sohoolonderwijs. Dat evenwel de vrijzinnige kerkeraad van de Herv. gemeente de gemeenteleden geadviseerd, heeft, Meraan niet mede te werken en wel mede op advies of In elk geval na overleg met de Herv. Baad voor Kerk en School.

Dit laatste is 'begrijpelijkerwijze één van de meest opvallende dingen: de „Hervorm.de Raad" bergt voor het onderkennen der geesten eerder een verrassend element dan een vrijzinnige kerkeraad. Velen begrepen al, dat bij de huidige bartlüaanse overweldiging der Herv. Kerk op concrete pmiteu zou moeten blijken, wat al jaren lang voorspeld was: het einde van de „christelijke" actie als zodanig.

De schrijver van het artikel in „De Waarheidsvriend", C. V., blijkt.(thans) lid van die Hervormde Raad te wezen. Hij schrijft in verband daarmee: „nu weet ik niet hoever dit advies of dit overleg precies is gegaan: heeft de gehele Raad daaraan deelgenomen, was dit het oordeel van de gehele Raad, of van het moderamen of van de meerderheid? Ik weet het niet. Toen deze geschiedenis moet hebben plaats gevonden, was ik nog geen Ud van genoemde Raad en in de eerste vergadering, die ik bijwoonde in September j.l., werd wel met een enkel woord deze kwestie aangeroerd, maar ik vsfist er te weinig van, om mij een oordeel te kunnen vormen".

Ons dunkt, dat schrijver dus een taak heeft tegenover de Raad.

Op welke gronden baseerde zich dit na advies van < c.q. overleg m.et) de Raad gevormde oordeel van de Hardegarijper kerkeraad? Hij meende, dat geen enkel schooltype het monopolie bezit de kinderen op te voeden tot Christus. Ook sprak de kerkeraad het uit, dat de Doopbelofte op zichzelf de ouders niet de verplichting oplegt, hun kinderen te zenden naar een bepaald schooltype.

Eén stapje verder: geen enkel kerktype bezit een monopolie '— laat dus de hervormde Raad gauw adviseren, dat de overheid doe wat der kerk is, en dat geen enkele religieuze belofte op ziclizelf iemand de verplichting oplegt, 't te zoeken bij een bepaald kerktype. We blijven dan zitten met die fabelachtige, „de Kerk" (met hoofdletter) waarover we tegenwoordig zo veel horen spreken.

C. V. — lid van de Raad — stelt vragen aangaande die Raad. „Is het", zo vraagt hij, „is het nu werkelijk w^aar, dat in de leidende organen der Herv. Kerk men het hiermede niet eens is? "

Het antwoord is mager genoeg. Hier is het: „Zeker staat voor mij vast, dat er toch nog wel in deze organen zijn, die er wèl zo over denken; ook la de Herv. Raad voor Kerk en School. En het is evenzeer bekend, dat ook zij willen medewerken en inderdaad ook medewerken om de kinderen van ons volk, die de Openbare School bezoeken, niet geheel en al van het ondenvijs uit de Bijbel verstoken te laten, maar als gemeente doen wat de Wet hun toestaat".

„Toch nog wel" „zijn er" „In" deze organen, die er wèl zo over denken.

Daarmee is de Rèad als zodanig, als Instituut, als „Uchaam", door één van zijn leden openbaar veroordeeld. De Barthianen, onder aanvoering van prof. Van Niftrik, hebben 't alweer gewonnen, ginds.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen