De actualiteit der prediking: „een rijke Christus voor arme zondaren”?

OP EN OM 'T KERKPLEIN

Niet lang geleden werd bij een theologische promotie onder de aan het proefschrift toegevoegde stellingen ook deze ter verdediging aangeboden: „Het waarlijk „actuele" - in de prediking bestaat alleen in de verkondiging van een rijke Christus voor arme zondaren".

Dat is nu een these, die bij voorbaat in onze theologische en kerkelijke wereld ieder beaamt. Omdat ieder bij dat „een rijke Christus voor arme zondaren" het zijne denkt.

Dat is overigens een zeer actuele vraag, die vraag van de actualiteit der prediking.

De prediking moet actueel zijn.

Maar er is een schijn-actualiteit in vele preken, die in feite niet meer is dan een achter-de-feiten aanlopen. We hebben een dominee gekend, die elke Zondag blijk gaf de jongste geruchtmakende binnen- of buitenlandse roman, althans bij name, te kennen. De laatst-verschenen ster aan de litteraire hemel had hij ontdekt. Met zijn krantje was hij bij tot aan de laatstlede Zaterdag. Maar de preek stond volmaakt buiten het leven der gemeente. Ze maakte wel de jongste roman, het laatste Zaterdagavondnummer van de Nieuwe Rotterdammer of het Handelsblad actueel, maar deed van de actualiteit van het Eeuwig Evangelie niets blijken. Een ander babbelde steevast over wat zo in de laatste tijd het gesprek van de dag was, over de laatste problemen) die in de mode waren en die als een epidemie, een psychische infectie, komen en gaan, maar hij kwam aan de éérste en laatste vragen, die de Schrift aan de orde stelt, nooit toe. Er is, geloven we, ook op de preekstoelen, veel „mode". Een prediking, die , , midden in het leven" staat, ja, maar die het leven niet beheerst, niet stuwt, niet leidt, maar die zelve door het leven beheerst, gestuwd, geleid wórdt. Ze babbelt wat mee met deman-van-de-(kerk) straat, ze kabbelt wat mee met de grote stroom, maar ze trekt de-man-van-de-straat niet óp uit zijn Wereldje, ze leidt geen enkele stroom óm.

En het doet in elk geval weldadig aan, dat in bovengenoemde stelling hieraan wordt vastgehouden, dat de actualiteit der prediking gegeven is in de Heilige Schrift. Dat de prediking haar actualiteit niet aan het leven, maar aan de Schrift ontleent.

De Schrift is actueel.

Het Woord Gods der Heilige Schrift is niet een oude, vergeelde kroniek, niet als een oude, gedoofde vuurtoren aan een verzande haven, maar het is het levende, altoos aansprekende Woord des HEREN, „een vuurbaak in de levensbranding".

Dat kan in genoemde stelling bedoeld zijn.

Maar dat staat er niet.

Er staat: „Het waarlijk „actuele" in de prediking bestaat alleen in de verkondiging van een rijke Christus voor arme zondaren".

En dat laatste: „een rijke Christus voor arme zondaren" is zo langzamerhand een niets-zeggende schablone geworden. Zo niets-zeggend, dat ge er in een over de actualiteit der prediking twistend gezelschap als bij toverslag een (schijn)vrede mee stichten kunt. Het is een geschikte pacificatieformule, een formula concordiae, waarmee jan-en-alle-kerkman het eens is.

Maar de strijd zou terstond doorgaan, wanneer nu eens iemand langs de neus weg de vraag zou stellen wat toch wel onder dat , , een rijke Christus voor arme zondaren" te verstaan was?

Daar ligt in feite het probleem.

Waarop alleen de Schrift het antwoord geeft.

Zij, zij alleen, leert ons wat een arm zondaar is.

Zij, zij alleen, openbaart ons de rijkdom van CSiristus, van de Profeet-Priester-Koning, die ons van God tot wijsheid, rechtvaardigheid, heiligmaking en tot een volkómen verlossing geschonken is.

Oók tot wijsheid.

Hij onderwijst ons, bijvoorbeeld in het Spreukenboek, zelfs hoe we ons moeten gedragen als we aan tafel zijn met een heerser: „Zet een mes aan uw keel" (23 : 2); wat we leren kunnen van de akker van een luiaard (24 : 30—34). Kortom, Zijn wijsheid licht over héél het leven. Dat is ook de rijkdom van Christus voor 'n arm zondaar, die uit zich zelve zelfs niets goeds vermag te denken.

En niemand houde zich concrete, actuele prediking van het lijf door de opmerking, dat het toch maar aankomt op „een". (!) rijke Christus voor arme zondaren.

Want het zou wel eens kunnen zijn, dat die zo spreken, niet weten wat een arm zondaar, noch wat de rijkdom van Christus is. Die rijkdom!

En elke prediker ontlene de actualiteit der prediking noch aan de kwesties van de dag, noch aan de krant, ook niet aan een vrijgemaakt blad, maar aan de Schrift.

Eerst wie haar kent, leert de armoede en mitsdien

„de behoeften der gemeente" kennen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen