GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Vrije Universiteitsblad 1970 - pagina 33

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Vrije Universiteitsblad 1970 - pagina 33

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Zr. J. C. Groneman

Nu is dit geen onderwerp om op het trottoir af te handelen, we gaan een ordentelijk koffiehuis binnen en ik merk dat zuster Groneman het een en ander op haar hart heeft. Iets dat ze met name kwijt wil aan het adres van de ouders van de leerling-verpleegsters. Hoe is de situatie aan de verpleegstersschool van de V.U. ? Dat de leerlingen in een apart woonhuis zitten, ieder met een eigen kamertje, alles keurig op een rij, er is toezicht en tot de regels van het huis hoort: geen herenbezoek op je kamer. Mooi zo, denken de vaders en moeders in het land, wil mijn dochter verpleegster worden in Amsterdam? Best kind, maar dan naar de V.U., dan weten we tenminste dat er op je gelet wordt: niet ergens in 't wilde weg op een kamer, maar vertrouwd en wel in het woonhuis van de verpleegstersschool. Ja, zo wordt vaak gedacht, zucht zuster Groneman, en als er dan iets mis gaat heeft de V.U. het natuurlijk gedaan. Geef je je kind in goed vertrouwen over, en moet je nou eens zien. Komt m'n dochter met een buitenlandse student aan. Of, erger nog, moet m'n kind trouwen en als die jongen nou nog gereformeerd of orthodox hervormd was, maar niks hoor Kijk, vertelt zuster Groneman, ooit heeft dat woonhuis helemaal op z'n eentje in een groene wei gestaan, maar vandaag staat het in het verlengde van het studentencentrum van de V.U., je kunt eigenlijk wel zeggen dat het er bij hoort. En dan zie je op een, overigens heel normale manier, contacten ontstaan tussen studenten en onze meisjes. Die contacten groeien zelfs nog sneller dan wanneer het ging om normale kamerbewoners en -bewoonsters. Men is hier erg

Woonhuis

op elkaar aangewezen, omdat er in de directe omgeving weinig andere oorden van vermaak zijn dan de soos van de studenten. Hier niet, zoals in Amsterdam, een bioscoop in de buurt, of het Concertgebouw en de schouwburg, of een gezellig eethuisje om de hoek. Er is nog meer. Er zijn ook meisjesstudenten, en sommige leerlingverpleegsters hebben onder die meisjesstudenten een zusje of een schoolvriendin. Je krijgt dan de wonderlijke situatie dat het éne meisje, de aanstaande verpleegster, die toch ook studeert en zich ook (een beetje) student voelt, tegen strenge huisregels aanloopt, terwijl haar zus of vriendin op nog geen vijftig meter afstand niet met zo'n reglement te maken heeft. Dat gaat botsen. En nu we toch aan 't praten zijn, meisjes die verpleegster willen worden, zijn vaak, hoe zullen we het 't beste aanduiden dat zijn vaak verzorgende typen. Nu loopt zo'n meisje een student uit een ontwikkelingsland tegen 't lijf: och, die jongen kent hier verder niemand, wie kijkt er naar hem om.' Weet je wat, geef dat overhemd maar aan mij mee, dat zal ik wel even voor je wassen Enfin, zuster Groneman wil maar zeggen dat het geen sexuele wildebrassen zijn, bij wie het op een gegeven moment tot ongewenste of althans tot niet verwachte situaties komt. Je kunt daar verdrietig over worden, je kunt mild en begrijpend doen, allemaal best, maar zo liggen de zaken. Als het aan zuster Groneman ligt, gaat dat woonhuis van de leerling-verpleegsters open. Daar bedoelt ze mee, dat de leerling-verpleegsters ook ,,gewoon" een kamer moeten kunnen huren zoals in het studentencentrum. Dan ben je in ieder geval van die nadrukkelijke uitzonderingspositie van die meisjes af, dan liggen haar verantwoordelijkheden wat normaler in haar directe omgeving. Goed beschouwd, gaat mevrouw Groneman verder, is het niks, dat hele groepen studenten en hele groepen meisjes zo op elkaar geduwd worden. Ik weet wel, gaat ze verder, dat je niet direct een alternatief bij de hand hebt. Iedereen weet dat kamers-huren in Amsterdam nauwelijks meer mogelijk is, laat staan dat je in een gezin min of meer wordt opgenomen. Toch heb je, als je op een kamer ergens in de stad zit, niet alleen, waar ik zonet al op wees, meer mogelijkheden voor ontspanning dan naar-de-studenten-

leerling-verpleegsters

9

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 1 januari 1970

VU-Blad | 187 Pagina's

Vrije Universiteitsblad 1970 - pagina 33

Bekijk de hele uitgave van donderdag 1 januari 1970

VU-Blad | 187 Pagina's