GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

VU Magazine 1971 - pagina 10

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

VU Magazine 1971 - pagina 10

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

DE KOERS VAN DE VRIJE UNIVERSITEIT GRONDSLAG, STRUCTUUR, TOEKOMST

60 biz. ƒ 2,50 is een brochure van de V.U.-bibliothecaris dr. J. Stellingwerff, die aansluit bij zijn veel algemenere boek, getiteld:

INLEIDING TOT DE UNIVERSITEIT DE SAMENHANG DER WETENSCHAPPEN EN DE WETENSCHAPPELIJKE BIBLIOTHEEK 260 bIz., 51 illustraties.Y 12,50 Dit boek is geschreven voor studenten en voor allen die belangstelling hebben voor de historische betekenis van de Universiteiten. Bij het boek ontvangt men gratis een fantasie-tekening van Jakop Slegt voorstellende de nieuwe V.U.-gebouwen in de vorm van een boekenlandschap.

Uitgever N.V. Buyten & Schipperheyn Amsterdam, Valkenburgerstraat 160 Postgiro 22960

,

S ^

INKOOP VAN BOEKEN

Wij zijn kopers van zowel gehele bibliotheken als enkele stuks

Boekhandel J. DE SLEGTE Kalverstr. 11-13, A'dam, (020) 2325 40 U kunt zich ook wenden tot: ROTTERDAM, Cooisingel 83 Telefoon 13 83 05 DEN HAAG, Spuistraat 9 Telefoon 63 97 12 UTRECHT, Oudegracht 121 Telefoon 1 30 01 ARNHEM, Jansstraat 23 Telefoon 42 05 97 ANTWERPEN, Meir 40 Telefoon 33 2 9 1 4 EINDHOVEN, Rechtestraat 36 Telefoon 6 32 40 GRONINGEN, Herestraat 33 Telefoon 2 14 22

ernst van de fout of het belang van het conflict. Daarom moet nu ook onze vroegere uitspraak, dat de taktische atoomwapens geen principieel nieuw element vormen, opnieuw worden bekeken. Voor de taktische atoomwapens op zichzelf bezien is deze uitspraak misschien juist. De moeilijkheid is echter, dat men ze niet langer op zichzelf kan bezien. Immers het gebruik van een taktisch atoomwapen kan de psychologische barrière tegen de inzet van atoomwapens in het algemeen doorbreken, waardoor via een niet meer te stuiten escalatie tenslotte de strategische wapens aan de beurt komen. In feite is geen enkele oorlog meer wat hij geweest is, omdat op de achtergrond steeds de mogelijkheid dreigt, dat via een waanzinnig proces van escalatie een wereldcatastrofe van ongekende omvang in gang wordt gezet.

Onderscheppen? De kritische lezer zal zich intussen misschien afvragen, of het wel altijd waar blijft, dat vergelding in de plaats komt van verdediging. Zouden nieuwe uitvindingen het niet mogelijk kunnen maken de raketten met atoomwapens in hun vlucht te onderscheppen, voordat zij hun doel bereikt hebben? Inderdaad wordt er koortsachtig aan dit idee gewerkt. Zowel in Rusland als in de Verenigde Staten heeft men een ABM-systeem, dat verder ontwikkeld en uitgebreid wordt. Er is bij deskundigen veel twijfel aan het nut van een ABM-systeem en een voorstel tot verdere ontwikkeling hiervan heeft dan ook in 1969 in de Verenigde Staten slechts een zeer krappe meerderheid gehaald. De mogelijkheid en wenselijkheid van dit verdedigingsstelsel zijn in 1969 door H. F. York in een uitvoerig artikel grondig besproken (Military Technology and National Security, Scientific American 221, blz. 17-19). Het belangrijkste principiële tegenargument is, dat het Oost-West conflict in wezen een politiek probleem is, waarvoor in het politieke en niet in het technologische vlak een oplossing moet worden gevonden. Het praktische tegenargument is, dat het ABM-systeem geen betrouwbare verdediging garandeert, omdat het zo gemakkelijk 'verzadigd' kan worden. De vijand behoeft slechts een aantal van zijn raketten (eventueel ongeladen!) onschadelijk te laten maken en kan dan na uitputting van het ABMsysteem alsnog toeslaan. Bovendien behoeft slechts een klein deel van zijn strategische wapens zijn doel te bereiken om het gewenste effect te bewerkstelligen.

Als een tweede weg om via een technologische aanpak uit de technologische impasse te raken zou men kunnen overwegen om zijn eigen strategische wapens zo nauwkeurig bestuurbaar te maken, dat men daarmee de lanceerplaatsen van de vijand buiten werking kan stellen. Hiervoor zijn vernuftige mogelijkheden uitgedacht. Men kent de MRV's, de Multiple Re-entry Vehicles, de raketten, geladen met meer atoomkoppen, die vanaf een gegeven moment zich verspreiden en op enige afstand van elkaar exploderen. Dit vermindert de mogelijkheid van de ontwikkeling van afweermiddelen zoals het ABM-systeem. Men produceert thans ook verbeterde MVR's, waarvan de atoomkoppen ieder een eigen doel opzoeken. Ook op deze manier zullen we er waarschijnlijk niet in slagen aan de benauwende omarming van de wapentechnologie te ontkomen. Laten we maar eens een ogenblik aannemen, dat beide partijen er in zullen slagen de trefzekerheid van hun strategische wapens te vervolmaken, zodat desgewenst de lanceerstations van de vijand grotendeels kunnen worden uitgeschakeld. In een politieke spanning zou dan de volgende absurde toestand kunnen ontstaan.

Alarm Stel dat het radar waarschuwingssysteem alarm geeft. Er nadert door het luchtruim een aantal voorwerpen, die wellicht vijandelijke raketten zijn. Aangenomen moet dus worden, dat de vijand een aanval onderneemt met strategische wapens op bv. de lanceerinstallaties. Misschien is dit ook wel te concluderen uit de baan van de waargenomen voorwerpen. Er is dan niet veel tijd meer beschikbaar voor tegenmaatregelen, op zijn hoogst een kwartier a een half uur. Toch moeten in deze korte tijd vele factoren tegen elkaar afgewogen worden. Hoe groot is het aantal raketten, dat nadert? Welk deel zal door het ABM-systeem worden tegengehouden? Hoeveel bevatten er meer atoomkoppen? Hoe zwaar zijn deze? De uiteindelijke vraag is, hoeveel van de eigen raketten zullen worden uitgeschakeld. Indien dit aantal te groot is, zullen ze moeten worden afgeschoten ter vergelding, voordat ze onschadelijk gemaakt zijn. Het is duidelijk dat er in zo'n situatie geen tijd meer kan zijn voor overleg door regering of parlement en dat men ook niet moet verwachten, dat één persoon in staat is de verschillende factoren te wegen en dan koelbloedig te beslissen over dood en verderf voor miljoenen tegenstanders.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 januari 1971

VU-Magazine | 208 Pagina's

VU Magazine 1971 - pagina 10

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 januari 1971

VU-Magazine | 208 Pagina's