VU Magazine 1972 - pagina 76

Wat mij betreft moet ik bekennen dat het voor iedereen beter geweest was als ze me hadden laten sterven. Dat had vrij gemakkelijk gekund, gewoon door iets na te laten. Maar zolang er geen wet is die deze arts beschermt zal het niet gebeuren.'

Dokter Medici keken ook naar de uitzending. Eén van hen schreef: 'Als huisarts betekenen deze confrontaties met de wijzen waarop anderen deze problematiek benaderen een verrijking van mijn eigen gedachten hierover en vormen zij een steun bij mijn eigen pogen in voorkomende gevallen tot een oplossing te geraken. Naar de anonieme dokter in de uitzending van hedenavond opmerkte is er in onze opleiding te weinig aandacht aan deze problemen geschonken en ook ik voel b.v. een leemte in kennis hoe technisch een actieve euthanasie te realiseren.'

Standpunt Henk Mochel kreeg ook het volgende verzoek van drie ergo-therapeuten: 'Wij zouden graag zien dat u aan ieder van de betrokkenen bij dit programma de vraag stelt wat zij zouden willen indien zij in soortgelijke omstandigheden zouden komen te verkeren, b.v. na ongeval of aftakeling of t.g.v. een ziekte waarbij zij niet meer in staat zouden zijn dit zelf kenbaar te maken.' Zelf hadden ze daarover een duidelijke mening. 'Wij hopen, dat er, mochten wij in die omstandigheden komen te verkeren, er iemand zal zijn die zo mild is, ons zinloos zijn te beëindigen.' Maar laat niemand al te gemakkelijk zeggen dat geen dokter euthanasie mag weigeren aan een patiënt, die erom vraagt. Een aan een ziekenhuis verbonden arts schreef: 'De patiënt, die in ernstig zieke dagen z'n situatie niet kan overzien en om een spuitje vraagt, omdat het allemaal teveel is om op te kunnen brengen en daar later niets meer van weet, we zien het regelmatig, is er dankbaar voor.' Tenslotte nog een fragment uit een brief van een huisarts, waaruit scherp naar voren komt, dat men anders tegen het euthanasievraagstuk aankijkt wanneer men er persoonlijk bij betrokken is, dan wanneer men er beroepshalve of vanuit een theoretische opstelling over spreekt. 'Voor een patiënt uit mijn praktijk, zou ik dit, in dit stadium van meningsvorming, niét gedaan hebben omdat mijn offerbereidheid en/of zekerheid er ook nog niet groot genoeg voor zijn. Wél voor mijn moeder, van wie ik intens hield.' 22

^Ok..

..ji>AO z-^

Moet .^euthanasie-arts' ivoréen vervolgd?

„TV- bekentenis" I op de „snijtafel ?9

V a » e&ti o n z e r

verslagfevers AMSTEE0AM,

M

woensdag

O E T I>E A R T S , d i e - v r i j ^ J a g a v o a d j l . in h e t p r o g r a m m a , , Ö e mil^t^ cEoed' v a n d& X C E V v e r t e l d e w a a r o m eiï « p wt*!ke w i j z e h i j — op h a a r verzmtï eti d a t van h a a r f a m ü k - •—- h e t ï e v « n b a t i b e k « r t v a n e e n o T - i a r i g e k a n k e r patit^n t e . s l r a C r c c h t e i ï j k ojf t u c b l r e e h i e l i j k w o r d e n v('ir\nlf.;fj?

ïs dit aii Rett ' ütigpmit va« èiB«e-n bftïaïig gett-e»At? Is mimehifM z«f(a w m r de ie a r t s , t^n vcif va» 'ei^ ?a's in soortE:f!H!ie pm>Hies ai» dit gr-beun? Of k a a •^aar beter nt't öoc» a i ^ i i A sverstaart va» ttrlt-vi•»f <?titi'a «usif hrtrfl be ••-eiid, die voffj'''^^ •^f' 3.ö,«uf- ï i g p meiik'ü» tii .jurist re-, üitrefkii i« «trijti wa» m*g e i d e ' " ' ' . etè*-ï' e« h^* de-

v*-(i en d't'ié éil AiiQrl a»-v.inpri i»efttreeistc!i.ikt.' döfii". li^Ui't^^kwidizc

af uaÊ óv ittsta«tir«

insi«!ctif

V3«

HA.iZ. tU,ki.'-v k. 0n<t... •.^]'^n^ «ik-u-* .-imhi-tiA!.-.- f'fn «ütlctUH-i!trwhtciijk^ prijct't^ufe imef

Küïi

,i«rifiie.

tibait^ aait z«x; lid

va«

ver-

sie^ op Het g«hi(rd vsii m e fltsft!-jnri*i!->€'hf en medtvch«•ïhi'-chc prohïcmeïi, <ir. mr. n . \ , H . hjrotipsa^? V.in Tii! rf'.AiJiui-, (tf IViï)(ft«U!: ,.lk hth vfiigfj fïj iü-t sta»* vötjfeos Hiij i^fjusüid n i e t ' vooriK^at

wiis hflpft »^^^-

te. woröfii*

toegc

Noodkreet Hei lijkt dan waarsehi.fiiirtlijt. t!t het ? t v a i de Hoge Ra (tit af.'v»i toetst aa^n de •^taat)dï^. Hituwkewrig (»K»«" vfii ititsfultingssro''" fiet tuchtf'Ollege ? its'^rr /-li Kien vmtr' O p u w vt-aiag a ï b i s , vttlftfng fdttgcüik en g. h k»ü ik ^feii a n t w o o r d „ ve«. (iat batiKt af vao Kndfft i«stai-,tter(- Mfii k s » s'irb H>-! afvragcit uf hier gffii spr^kf ig van een no'^iikrret vau een ve*'**fgenu-t>tjrdiKfr va« ^en *• -'«r-ö va« a-rtseï!. öJe bri'* iJEiiöeii.!!» de fe--

d t ? « t d «ƒ''

In strijd met de w e t ? 'Moet "euthanasie-arts" worden vervolgd?' vroeg De Telegraaf zich enkele dagen na de uitzending af (20 oktober '71). 'Hoe je het ook wendt of keert, de Nederlandse wet verbiedt voor mijn gevoel nog altijd actieve euthanasie', had dokter A. Verkuyl, revalidatiearts te Leersum, reeds in de uitzending gezegd. En ook de Haagse jurist mr. J. Ekelmans was van mening, dat wat de huisarts gedaan had 'op gespannen voet met de medische ethiek en met 's lands wetten', staat. Uiteraard is vóór de uitzending de mogelijkheid met de huisarts besproken dat het vraaggesprek gevolgen voor hem kon hebben. Ook een jurist was bij dit beraad betrokken. Hoewel geen volstrekte zekerheid bestond dat de uitzending geen straf- of tuchtrechtelijke consequenties zou hebben, wilde de betrokken arts in het belang van de zaak het risico lopen. Wel verscheen hij anoniem op het scherm. Tot dusver zijn geen stappen tegen hem ondernomen, wat typerend is voor de verlegenheidssituatie, waarin men op alle niveaus verkeert ten aanzien van deze problematiek. Wèl verzocht de hoofdinspecteur van

de Geneeskundige Inspectie van de Volksgezondheid in Den Haag, dr. R. Drion, Henk Mochel voor een gesprek bij hem langs te komen. Hij wilde o.a. de naam weten van de arts die in het programma was opgetreden. Mochels antwoord was dat hij daartoe niet de vrijheid bezat, maar dat hij de betrokken arts zou doorgeven dat dr. Drion graag contact met hem wenste. Het bleek de heer Mochel echter uit het gesprek dat geen zekerheid gegeven kon worden of er 'een zaak' van zou worden gemaakt of niet. Er is geen contact opgenomen. Dr. mr. H. A. H. baronesse van Til! d'Aulnis de Bourouill, een deskundige op het gebied van medisch-juridische en medisch-ethische problemen, verklaarde overigens aan de Telegraafverslaggever dat het volgens haar bij voorbaat niet vaststaat dat de betreffende arts zou worden veroordeeld. 'Er is bepaald een kans, dat hij vrijuit gaat op grond van de door de Hoge Raad reeds vroeger geaccepteerde mogelijkheid van een buitenwettelijke rechtvaardigingsgrond (MR 1933).' Zij achtte het waarschijnlijk, dat in dat geval ook het tuchtcollege geen reden meer zal zien voor vervolging.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen