GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

VU Magazine 1975 - pagina 108

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

VU Magazine 1975 - pagina 108

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

wil van de wereld niet van communisme konden worden beschuldigd? De al eerder genoemde dr. Holtz had op een bijeenkomst aan de VU nu wel vastgesteld dat de vorming van een oliekartel moest worden gerekend tot een historisch gebeuren, vergelijkbaar met de Franse revolutie (omdat aan de industrielanden in het westen voor het eerst duidelijk was gemaakt dat hun beschaving niet uitsluitend te danken was aan eigen denkwerk en noeste arbeid en wat het zeggen wilde afhankelijk te zijn) maar wilde dat ook zeggen dat de westerse industrielanden bereid waren in zo'n afhankelijke positie te berusten? Dinsdagavond 4 februari trad een onverwachte verschijning voor het voetlicht in de VPRO-rubriek '6erichten uit de Samenleving'. Het was de luitenantgeneraal F. E. Meynderts, niet meer actief sinds het zgn. generaalsconflict. Staande voor een landkaart, waarop de landen rond de Perzische Golf, met name de oliegebieden van Saoudi Arable stonden afgebeeld en waar nodig op deze kaart bijwijzend, sprak de generaal de volgende tekst:

'Als u mij de vraag stelt: kan het militair? dan is het antwoord daarop: Ja, het kan. De aanname om dit gebied te grijpen, gaat er van uit, dat de Israëli's hun Arabische tegenspelers dan binden op de grens, of over de grens, daarbij een springplank vormen en een steun vormen voor de interveniërende Amerikaanse strijdkrachten, opdat het mogelijk wordt om hier (wijst op de kaart) in te grijpen. Nou, het ingrijpen hier (wijst op de kaart) kan militair gezien op de snelste manier gebeuren: door de lucht en daarna door aanvoer en versterking uit zee. Als ik hier, (wijst op kaart) zeg maar, de Amerikaanse strijdkrachten globaal mag neerzetten, in de positie waarin men ze legt en hier (wijst op de kaart) aangeef, waar de maritieme versterkingen zouden kunnen komen, dan zal de eerste fase bestaan uit de aanval van de vliegvelden . . . (Verslaggever: 'Dat zijn de rode punten') dat zijn de rode punten en ik heb hier alleen aangegeven de vliegvelden die in Saoudie-Arable zijn, zo zijn er nog meer vliegvelden in andere Arabische staten. Ik geloof dat we, in een conflict wat zich hier voordoet, erop moeten rekenen dat het gezamenlijke luchtpotentieel van de Arabische Staten zich zal keren tegen de indringer. Wanneer dan de vliegvelden als zodanig verontzijdigd (?) zijn, volgen hier (wijst op de kaart) de luchtlandingen en dan vindt de versterking deels door de lucht plaats en deels uit zee, hetzij door landingen, hetzij dat men hier de versterkingen aanvoert. Wanneer we dan praten over de problemen die ontstaan wanneer een gebied een keer bezet is - en laten we ons bepalen tot dit gebied (wijst op de kaart) dan geloof ik, dat er sprake kan zijn van tweeërlei soort oppositie: het eerste is dan het ingrijpen van bevriende Arabische staten die in de buurt zijn en die dan Saoudie-Arabië te hulp zouden willen komen. Dan ziet u aan de situering van dit gebied, dat, wil men bij dit gebied komen, Egyptische strijdkrachten dwars door de woestijn zouden moeten komen. Terwijl we veilig na kunnen gaan, dat het luchtruim wordt beheerst door de Amerikanen: dat Iraanse strijdkrachten overzee zouden moeten komen, met een Amerikaanse vloot, of Amerikaanse zeestrijdkrachten in de nabijheid, of anders over land, door dit berggebied (wijst op de kaart) helemaal om zouden moeten om hier te komen. 18

Niet alleen wordt er geschreven over de mogelijkheid van een bezetting van de Arabische olle-get>ieden, men maakt er ook alvast afbeeldingen bij (uit Newsweek)

wat punt één bijzonder moeilijk is, punt twee: bijzonder veel tijd kost en niet verborgen kan blijven, zodat de Amerikanen altijd nog alle tegenmaatregelen kunnen nemen. Punt drie: als wij praten over de strijdkrachten die in het geding zijn, daarbij in aanmerking nemende dat hier (wijst op de kaart) spanning is waardoor een aantal strijdkrachten hier ook gebonden zijn, het totaal potentieel dat hierop geconcentreerd kan worden bijzonder klein zal zijn. In het begin heb ik al gezegd: wat de techniek zal zijn is: men landt direct een aantal, zeg detachementen, die onmiddellijk zeker rhoeten stellen dat er niks gebeurt met de oliebronnen als zodanig, maar direct daarna volgt een versterking, hetzij door de lucht, hetzij overzee om een zodanige versterking te vormen, dat men zich sterk genoeg kan maken tegen interventie van buitenaf. Een heel ander verhaal is natuurlijk, wanneer we komen tot het verzet in het gebied zelve van de A rabieren, die in het gebied zelve zijn en die dan bijvoorbeeld met guerrilla-activiteiten zouden proberen om alsnog bepaalde oliebronnen en bepaalde installaties op te blazen, dan wel in de lucht te doen vliegen, alles om te verhinderen dat de Amerikanen hier onbeperkt beheer van zouden kunnen krijgen. Dat is natuurlijk een onvoorspelbaar geheel. Ik geloof dat de Arabieren en zeker nu, nu men daar opgedrukt is, er alles aan zullen doen, om hier zoveel mogelijk aandacht aan te besteden. Aan de andere kant moeten we goed begrijpen: dit hier is een vrij dichtbevolkt gebied; het is een vrij open gebied. Het is een gebied waar de Amerikanen ook al ervaringen in hebben. Ik meen te mogen betwijfelen of een guerrilla-activiteit in het grote geheel veel succes zal hebben. Men zal ongetwijfeld lokaal succes hebben; men zal er ongetwijfeld in slagen om het een tijdje goed onrustig te houden, maar of een guerrilla-activiteit in dit uitgestrekte gebied van vijfhonderd kilometer bij tweehonderd kilometer met de grote bronnen daar inderdaad een doorslaggevend succes zal bereiken, dat waag ik te betwijfelen.' Verslaggever: 'U ziet niet zo snel een wereldoorlog III?' 'Nee, ik ben nogal optimistisch gestemd, ik geloof dat de situatie zoals die zich ontwikkelt, Rusland en Amerika voor dit gebied en voor dit probleem geen kernwapenoorlog zullen riskeren. Mocht dat wel zo zijn, dan geloof ik, dat die escalatie plaats gaat vinden vóór die tijd. En dan geloof ik dat er, voordat er sprake is van een daadwerkelijke inzet, dat Je dan de escalatie al krijgt naar een mogelijke kernwapenoorlog, met als resultaten dat dan hier geen troepen worden

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 1 januari 1975

VU-Magazine | 484 Pagina's

VU Magazine 1975 - pagina 108

Bekijk de hele uitgave van woensdag 1 januari 1975

VU-Magazine | 484 Pagina's