GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

VU Magazine 1980 - pagina 505

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

VU Magazine 1980 - pagina 505

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Vü MAGAZINE 33 en neemt ze bij zich op de avondster I Venus). Daar kijken zij naar ons, ze zien ons, ze zijn blij wanneer we hun nagedachtenis in ere houden. Het komt door de ogen van allen die gestorven zijn dat de avondster zo schittert. Dat was het. wat de voorouders mij verteld hebben: ik, Ndumemba, heb het van mijn vader Mba gehoord en hij had het van zijn vader die het weer van zijn vader had, maar ik weet niet van wie de allereerste het hoorde, ik was er niet bij. Zo is het.

gaan om de harten van anderen te eten^. Dat is alles wat ik van jullie vraag. Leeft in vrede in jullie dorpen. Zij die mijn geboden gehoord hebben zullen beloond worden. Ik zal hun loon naar werken geven. De anderen zal ik straffen. Zo zij het". Nzame straft degenen die niet naar zijn gebod luisteren op deze manier: na hun dood dolen zij rond in de nacht, lijdend en roepend en zolang als duisternis de aarde bedekt, in het uur van de angst, gaan zij de doipen binnen, ze doden of verwonden wie zij maar tegenkomen en doen hun zoveel mogelijk kwaad. Het is ter ere van hen dat ké dzam a dzam, de dodendans, wordt uitgevoerd, maar dat helpt helemaal niet. Op hun graf krijgen zij de heerlijkste spijzen aangeboden; Ze eten en lachen, maar ook dat helpt helemaal niet. Pas ais allen die zij gekend hebben gestorven zijn, horen zij Ngófió, Ngófió, de vogel van de dood. Dan Vk^orden zij meteen heel mager, heel mager en opeens zijn ze dood. Waar gaan ze heen? Jullie weten het net zo goed als ik: voordat ze de grote rivier oversteken, blijven ze lange, lange tijd op een grote platte steen zitten; ze hebben het koud, heel koud, brrr. .. Koude en dood. Dood en koude, Ik houd mijn oren dicht. Koude en dood, Dood en koude. Ellende, o moeder mijn. En als ze allemaal zijn overgestoken, de ongelukkige Bekun (geesten), dan sluit Nzame ze lange, lange tijd op in de Ototolane'', een oord van alleen

maar ongeluk en ellende, ellende, ellende .. . Ook de goeden komen terug naar de dorpen, maar zij scheppen vreugde in de mensen en de begrafenisfeesten; de rouwdans verheugt hun hart. 's Nachts zoeken zij de mensen op die ze gekend hebben, ze verschaffen hun ogen schone dromen, vertellen hun wat je moet doen om lang te kunnen leven, hoe je grote rijkdommen kunt verwerven, hoe je aan een trouwe echtgenote komt - horen jullie dat ook, jullie daar achteraan bij de deur? - hoe je veel kinderen kunt krijgen en hoe je veel dieren kunt buitmaken bij de jacht. Zó werd mij de komst aangekondigd van de laatste olifant die ik gedood heb. En pas als allen die zij gekend hebben gestorven zijn, horen zij yi^ójïó, Ngófió. de vogel van de dood. Dan worden zij meteen heel dik, veel te dik zelfs, en opeens zijn ze dood. Waar gaan ze heen? Jullie weten het net zo goed als ik: Nzame haalt ze naar boven

1. Nzame mam betekent ,,de onzichtbare". 2. Orale verhalen worden dikwijls onderbroken door het zingen van liederen. Soms vormen ze een toespeling op een feit of voorval dat plaats vond bij een eerdere vertelling van het verhaal, zonder dat de verteller precies weet waar het lied vandaan komt. Dit lied is daar een voorbeeld van. 3. Letterlijk staat er: ,,Hij zal het hoekje van zijn huis omgaan". 4. Sekume komt van kuma. „chef; Mbongwe van Bonge, „maak" of van Mhong „degene die begint". 5. De Fang dragen net als veel andere Afrikaanse volken hun kinderen op de rug. De oudere broers en zusjes dragen op die manier de jongere kinderen uit het gezin. „Hij heeft me op de rug gedragen" betekent dan: „hij is mijn oudere broer". 6. De Fang geloven dat bepaalde individuen 's nachts hun lichaam verlaten en er op uit gaan om het hart (de ziel) van anderen op te eten. Hetzelfde geloof komt voor in andere delen van Afrika. 7. Ototolane is „de plaats waar men is heengegaan om daarvan nooit meer terug te keren". •

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 1 januari 1980

VU-Magazine | 514 Pagina's

VU Magazine 1980 - pagina 505

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 1 januari 1980

VU-Magazine | 514 Pagina's