VU Magazine 1990 - pagina 30

'Nieuwe ideeën krijg je door steeds in andere werksituaties verzeild te raken', aldus prof.dr. P. Nijkamp, een van de drie meest geciteerde economen ter wereld. 'Tenzij je briljant bent, natuurlijk.'

Peter Nijkamp 9 >

Mijn leven hangt niet af van een tweede of derde plaats op

de citatie-index voor economen. Over de kwaliteit van het onderzoek dat hier

verricht wordt, zegt dat niets. Voor jezelf is het wel aardig te constateren dat je kennelijk gelezen wordt. En verder is het hooguit voor de faculteit waaraan je verbonden bent van belang datje, bijvoorbeeld op deze manier, acte de presence geeft binnen het vaderlandse economenwereldje.

Z

o'n citatie-index is overigens wel typisch iets voor economen; een soort afwijking. Dit soort grappen bestaat niet in de theologie, de filosofie, of de Semitische taalkunde. Dat komt, denk ik, omdat economen zich marktbewuster gedragen dan anderen. Daar komt, globaal gezien, echter bij dat universiteiten, en ook faculteiten, de laatste jaren noodgedwongen competitiever zijn geworden. Ze opereren allemaal op dezelfde, krapper wordende markt; moeten studenten zien aan te trekken, maar ook externe fondsen om daaruit onderzoek te financieren. Naamsbekendheid - niet alleen van de individuele onderzoeker, maar ook van faculteit en universiteit - speelt dan een steeds grotere rol. Word je nooit eens ergens genoemd, dan zul je van buitenaf ook niet snel geraadpleegd worden.

Ik heb het Nederlandse wetenschapsbeleid wel eens provinciaals genoemd; dat klopt, ja. Het is er veel te veel op gericht de lieve vrede in ons kleine landje te bewaren, en te weinig voorwaardenscheppend om hier hoogwaardig onderzoek van de grond te krijgen. Men heeft - en dat verwijt geldt zowel het beleid van de overheid als dat van de afzonderlijke universiteiten - nooit keuzes durven maken; hooguit wat punten aangestipt in de trant van: dat zou eens onderzocht moeten worden. Maar du moment dat het op de uitvoering van dat beleid aankomt, geeft men niet thuis; dan moet er ineens vooral weer worden samengewerkt en mag er niemand worden buitengesloten. Dat vind ik provinciaals. Zo'n beleid is veel te weinig gericht op de strategische eisen die vanuit de Europese, en ook mondiale, wetenschapsbeoefening gesteld worden. Men dient te beseffen dat men in onderwijs en onderzoek op een wereldmarkt opereert, ook al houdt men zich, bij wijze van spreken, met puur lokale vraagstukken bezig. Het klinkt wellicht wat commercieel, maar wat betreft aanpak, creativiteit en dergelijke, zijn we in de wetenschap bezig VU-MAGAZINE^JANUARI 1990

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen