Voor kinderen.
EEN GESCHENK. I. Waar Mecklenburg ligt weet tegenwoordig elke jongen en elk meisje in Nederland. "Vroeger had wel eens een enkele 't niet zoo dadelijk kunnen zeggen, maar thans weet elk het en ook dat daar een heugelijke drangreden t ...
Voor Kinderen.
IN DE LEER, III. Wat vader en moeder ook mochten zeggen, de gedachten die eenmaal bij Heinrich hadden post gevat, bleven hem vervullen. Aan al zijn vriendjes en speelmakkers vertelde hij van Troje en ook van zijn plan om het op te graven. Maar den meesten ko ...
Voor Kinderen.
EEN ONHEIL EN MEER. V. Vier jaar lang bleet onze Heinrich in zijn betrekking v%n^; kj: ui, deni., erslinecht, ., te Fnrsten berg.Zijn meester-was - over Jièm tevreden, zijn loon was vermeerderd, en wellicht zou hij mettertijd ...
Voor Kinderen.
AAN VRAGERS. We ontvingen weer eenige vragen, we, nu alle saam nemend, antwoorden. waaropOnze lezer A. K. te A. vraagt: Naar aanleiding van een dispuut, in zake het werkwoorcf „aanbidden, " heb ik de eer u te verzoeken, mij van advies te willen dienen ...
Voor Kinderen.
WEER AAN LAND. VII. Zwijgend gehoorzaamden de mannen aan he bevel. Binnen een kwartier waren, daar de zee stil was, de booten uitgezet. Elke kreeg wat voorraad in, ook een paar kaarten en een kompas, en toen sprong alle man er in. We ...
Voor Kinderen.
IN HET NIEUWE HUIS. XXVI. Nog niet lang was Geertje in haar nieuwen dienst, of zij wist dat het hier een vreemde huishouding was.De kapitein, die het hoofd des huizes was en een man van vrij hooge jaren, maar nog gezond en kra ...
Voor Kinderen.
WAARTOE. Bijna twee eeuwen geleden stond op een klein Geldersch dorp de vrome predikant Fockius. Hij was een getrouw prediker der waarheid en een vriend zoowel van de armtjn als van den rijken heer, die op een adellijke huizinge dichtbij woonde.De zoon van d ...
Voor Kinderen.
IN DEN VREEMDE. XXX. „Toen ik uit het hospitaal kwam, " zoo vervolgde vader, „wist ik niet wat aan te vangen. Mijn eerste gedachte viras naar Holland terug te keeren, en ik kreeg daar ook 't noodige reisgeld voor. Ook zou ik, zei men ...
Voor Kinderen.
BIJ VRIENDEN. XXXI. „Eindelijk, ” zoo vervolgde de spreker, „hoorde ik voetstappen. Ik zag een oude vrouw aankomen. Ik riep en bespeurde dat zij schrikte. Toch kwam zij naderbij en keek verbaasd toen zij mij daar zag liggen. Doch mij ...
Voor Kinderen.
TERUG. XXXII. „Toen ik eindelijk beter was, zoo vervolgde vader, moest ik mijn vriendelijken verzorgers vaarwel zeggen. Ik had hen voor veel te danken, vooral daarvoor dat zij 't middel waren geweest om mij te brengen op den weg des ...