Filteren
van 79
In de schaduwe des doods - pagina 141
133 Hoeveel eeuwen was Amsterdam er nu al niet. Nog toont het niet het minste teeken van verval. Hoe ter wereld zou zulk een stad danwegkomen? Maar toch het allersterkst hebben we dat gevoel van heel onze aarde. Al lezen we toch in de Schrift van groote steden als Babyion en Ninevé, die me ...
In de schaduwe des doods - pagina 143
185 gekeerd het kind Gods eigenlijk geen dag doorleeft, dat hij niet aan zijn einde denkt; steeds zijn ziele op het sterven voorbereidt; en, bij ernstige ziekte, alle gordijn wegschuift, ora met heldere, open oogen in de eeuwigheid te staren. Tot op zekere hoogte kunt ge zelfs zeggen, dat het kom ...
In de schaduwe des doods - pagina 144
;136XXXV.Zend ZENDuv\;UWsikkelenmaai.SIKKEL EN MAAI.En een andere engel kwam uit den tempel, roepende met een groote stem tot dengene, die op de wolk zat Zend uw sikkel en maai want de ure om te maaien is voor u gekomen, dewijl ...
In de schaduwe des doods - pagina 145
137 wees en de arme komt om zijn nalezing te houden. En dan blijft er niets meer over dan die leege, zwarte, kale akker, tot in zijn stoppelen omgeploegd. Zoo veelzeggend, zoo veelbeduidend. Eerst weken-, maandenlang dat stille, kalme, bijna onmerkbare rijzen en rijpen. En dan opeens die dag des ...
In de schaduwe des doods - pagina 148
140Mensch schiep de Heere u en een mensch moet anders lijden dan een beest, en anders sterven dan een dier sterft. Want wel betuigt de prediker, dat het sterven zelf aan u met uw hond gemeen is, maar reeds in Jakob, den patriarch, toont de Schrift u, wat zelfs in dien stervensjammer het ge ...
In de schaduwe des doods - pagina 147
:139Uw wereld is voor Hem. Ze is zijn akker, waarop al wat er bloeit en rijpt, rijpt en bloeit voor Hem, opdat Hij, de Heere des ooojstes, ook van dezen akker zijn oog;st erlange. En al de dagen iiws levens merkt Hij op ii, uitziende naar dat oogenblik der voleinding, tot Hem de vru ...
In de schaduwe des doods - pagina 146
138 Diedaa zwellen en bersten en een kiem den halm opzuigen. Tot in de air dringt het vocht op. En als straks het gedijde en gezegend brood insluipt in ons bloed, om onze levenskracht te sterken, is er altoos nog een druppel van dat vocht in, dat God in sneeuw en regen uitzond, om brood aa ...
In de schaduwe des doods - pagina 149
141 in zija geloof, zelf zwak tus laat volbrengen.Daaromis,en iu zija zwakheid de kracht van Chris-worstelt een geloofsheld niet tegendood komt,die doodden doodin.Hij verzethem eengezant van Christus* wege. En is zijn ur ...
In de schaduwe des doods - pagina 150
142Ennu iets doen kunt ? kunt ge dat. Leer het maar van Jakob. Eerst sterkte hij zich, liet zelf zijn voeten van het rustbed glijden, zat toen overeind, leunende op zijn staf, en sprak bezield tot zijn kinderen. En toen die taak voleind was, riep hij niet om hulp, en lei men hem nie ...
In de schaduwe des doods - pagina 151
143 Zij is den mensch onwaardig. benauwdheid of lijden van krankheid ons overkomt, moet de inensch in den mensch uitkomen; mag hij zichzelf niet wegwerpen; en is die mensch een kind van God, dan moet hij, ook al slaat Satan hem met vuisten, alle ding vermogen door Christuszeerigheid ...
van 79
