Buitenland.

Frankrijk.

Maatregelen der regeering tegen Roomsche priesters.

Eenige Roomsche priesters van de diocese Mende zijn door den minister van eeredienst van Frankrijk gestraft met inhouding van hun tractement, omdat zij tegen de wet op het leekenonderwijs hadden geageerd. Zij hadden < 5f van den kansel de wet op het leekenonderwijs veroordeeld en van hun invloed gebruik gemaakt om te verhinderen dat vaders hunne kinderen naar de leekenschool zonden, of hadden de ouders die weigerden naar hunne vermaning te luisteren met excommunicatie bedreigd.

Hiervan is den bisschop van Mende kennis gegeven, die daarop een brief aan den minister schreef om er zich over te beklagen, dat men zijn priesters zonder hen gelegenheid te geven zich tegenover hunne beschuldigers te verantwoorden had veroordeeld, terwijl hij mededeelt, dat hij een onderzoek zal instellen naar de dingen waarvan men zijn priesters beschuldigt. Ook zegt de bisschop in dit schrijven, dat als de beschuldigde priesters gesproken hebben gelijk men hen ten laste legt, zij slechts gebruik gemaakt hebben van bun gezag, daarbij in overeenstemming geweest waren met de leeringen der kerk en aan de voorschriften van den bisschop en van den paus; behalve in het stuk van de weigering van de sacramenten der stervenden.

Men ziet hieruit dat de spanning tusschen de ambtsdragers der Roomsche kerk en de mannen die het roer van den staat in handen hebben, steeds grooter wordt. Nauwelijks is het conflict voorbij, dat veroorzaakt was door eene ministerieele aanschrflving, waarbij den bisschoppen werd voorgeschreven om het ondernemen van pelgrimstochten naar Rome tegen te gaan, omdat een paar pelgrims tijdens hun verblijf te Rome een soort demonstratie tegen de Italiaansche r-"geering gedaan hadden, op welke aanschrijving een alleszins brutaal antwoord door den aartsbisschop werd gegeven, of nu is weder een nieuwe moeielijkheid gerezen.

Nu zoii men mogen verwachten dat de Protestantsche pers, voor de vrijheid der kerk zou pleiten. Immers hoeveel hebben de Gereformeerde kerken in Frankrijk moeten lijden, doordat de overheid meende haar te moeten onderdrukken. De geschiedbladen der Gereformeerden kerken zijn door bloed en tranen doorweekt, schier van den aanvang der reformatie af, tot het uitbreken van de groote Fransche revolutie. Op dit oogenbHk genieten de Protestantsche kerkgemeenschappen vrijheid van beweging; de Gereformeerde staatskerk geniet daarbij zelfs den finantieelen steun van den staat in ruime mate. Doch onderstel eens dat een predikant van ds Gereformeerde staatskerk tegen de godsdienstlooze leekenschool ging getuigen en in vereeniging met gelijkgezinde ouders eene Christelijke school ging oprichten, en hij daarom zijn tractement moest verliezen, zou men in Gereformeerde kringen over vervolging klagen. En terecht.

Doch nu men bemerkt dat de Staat, Roomsche priesters in hun tractement zoekt te treffen, omdat zij ijveren tegen een onderwijs, dat tot ontkerstening der natie moet leiden; nu juicht men het toe, dat zij onder handen genomen worden. Of liever, de Eglise libre zegt, dat eigenlijk de bisschop met inhouding van tractement moest gestraft worden, omdat de priesters slechts instrumenten zijn in de hand van den bisschop. Genoemd orgaan zou zelfs willen, dat, wanneer een bischop hardnekkig bleef in zijn verzet tegen de wetten des lands, hij ten slotte werd afgezet.

Dan zouden de bisschoppen er op gaan aandringen, dat het Concordaat, krachtens hetwelk de Kerk aan den Staat verbonden is en tractementen enz. ontvangt, zal worden te niet gedaan.

Dit wenschen wij ook; vooral voor den bloei der Gereformeerde staatskerken. Doch het staat te vreezen dat, wanneer het concordaat wordt afgeschaft, de overheid zich toch zal veroor--loven de kerk te onderdrukken, wanneer zij haren invloed gebruikt op eene haar niet welgevallige wijze.

Doch wij zijn van oordeel, dat het zoo spoedig niet tot afschaffing van het concordaat komen zal. Door handelingen als wij hierboven beschreven, wordt eene clericale reactie in de hand gewerkt, waarvoor vroeg of laat de regeering zal moeten wijken, en hare opvolgster zal het niet aandurven om de ambtsdragers der Roomsche kerk tegen zich in het harnas te jagen.

Wij zouden echter zoo gaarne zien, dat de Protestantsche woordvoerders voor de ware vrijheid van conscientie, op grond van Gods Woord en van de historie hunner kerken, opkwamen. Doch tot hiertoe waren zij niet anders dan pleitbezorgers voor de revolutionaire theorie.

Snsland. Verslag van de onderste u-ningskas voor de Ev. Luth.

Kerken in Rusland Het centraal Comité van de ondersteuningskas voor de Evangelische-Luthersche kerk in Rusland heeft zijn negende verslag in druk gegeven, waaruit te zien is dat al wordt deze kerk ook zwaar verdrukt, dit aan haren geestelijken wasdom slechts bevorderlijk is geweest.

Sedert 1886 zijn de inkomsten voor de kas steeds ruimer gaan vloeien : in 1890 heeft zij aan collecten enz. 104068 roebels ontvangen, terwijl nog aan renten 125000 roebels inkwamen. De aanvragen om hulp, kon men beter dan te voren toestaan .en dit is een zegen in een tijd, waarin de Evang'Slische kerken in Rusland onder 't kruis zijn. Uit alles blijkt de' tegenwerking der regeering. Nu eens weigert zij toestemming te geven tot het oprichten van ee.ie school tot opleiding van onderwijzers, dan weder staat zij niet toe, dat ergens een predikant gevestigd wordt, om in den geestelijken nood van Duitsche kolonisten te voorzien.

Hoezeer de Luthersche kerk in de Oostzeeprovinciën verdrukt wordt, blijkt ten duidelijkste uit het feit, dat vroeger het 3/4 van de verzamelde gaven voor Rusland werden besteed en 1/4 deel voor de Baltische provinciën werd gebruikt, terwijl tegenwoordig de verhouding juist is omgekeerd. Tot hiertoe waren de gemeenten in de Oostzee-provinciën gewoon, den adel voornamelijk voor de kerk te laten zorgen; hoe langer hoe meer houdt dit op, doordat de kerken zelf in hun onderhoud moeten voorzien-De kosters der kerken waren tot voor weinige jaren, tegelijk ook de onderwijzers der jeugd, doch nu de regeering van de leus uitgaat, dat het opkomend geslacht in de Russische taal moet onderwezen worden, zoodat Russische onderwijzers, de Duitsch-sprekende kosters en schoolmeesters vervingen. Het verlies van het traktement als onderwijzers, moet hun worden vergoed, terwijl bovendien noodig is geworden, dat de schoolgaande kinderen, het godsdienstonderwijs, dat zij vroeger op de school ontvingen, tegenwoordig daarbuiten krijgen.

Hoe dringend de noud is. buiten de Oostzeeprovinciën met name van dat deel, dat onder het consistorie van Moskou staat, blijkt uit de volgende woorden van genoemd verslag: het is eigenlijk verkeerd, wanneer men van een district spreekt, als men daarmede eene oppervlakte van 16, 000, 000 vierk. werst aanduidt. Het is een deel van de aarde, waarop onder millioenen andersdenkende inwoners 350 Lutherschen leven, die voor de Luthersche kerk dreigen verloren te gaan Er is niets moeilijkers op de gansche aarde, als de geestelijke verzorging van de leden der Evangelische kerk in het oostelijk deel van Rusland. Men kan haast in geen stad komen, of men vindt er een paar Duitsche familiën, die daar hun geluk gingen zoeken. Op fabrieken en landgoederen, in knngen van ambtenaren en in winkels, ter zee of op het land, overal vindt men ze in meerder of in mmder getal; en meest in den toestand, waarvan de profeet Hosea getuigt: «Langen tijd zonder koning, zonder vorst, zonder offer, zonder altaar en zonder lijfrok." Dit laatste zelfs in letterlijken zin, want armoede schijnt de bestendige gezellin van deze verstrooide geloofsgenooten te zijn. Zelfs waar zij in koloniën te zamen wonen, brengt het bewustzijn: »wij zijn vreemdelingen'', zekere ongebondenheid mede.

Meer dan andere menschen gaan zij op gewin uit, als vergoeding voor het gemis van zoovele edele goederen, die zij in hun vaderland hadden. 3ij zouden eene bijzondere herderlijke zorg noodig hebben, maar gelijk de dingen thans staan, moeten zij die dikwijls geheel missen. Men moet God nog dankm, dat men in die plaatsen, waar de I; Uthersche bevolking vrij talrijk is, nog eenigermate een kerkelijk spoor houden kan.

De predikant van Irrkoetsk heeft een reis van 650 werts moeten doen om 100 Lutherschen te bezoeken, deels in primitieve roeibooten op de snelvlietende Umgara, deels door een dicht woud. Een andere reis in de bergwerken van Nertschinsk, die even moeilijk was, leverde geen andere resultaten op, dan dat men nergens een spoor van gemeenteleven, maar wel de duidelijke teekenen van geestelijke verwaarloozing vinden kon. De eens zoo bloeiede Wolga-koloniën zijn zeer geteisterd, door hongersnood, terwij 49 nederzettingen in Cis-Kaukasië, slechts door een predikant verzorgd worden. Genoemde Wolga-koloniën dateeren van 1762. t> e vroeger zoo rijk gezegende streek, die een voorraadschuur was van koren voor duizenden en millioenen, zijn nu tot een woestenij geworden. Reeds den vorigen winter trokken duizenden Duitsche kolonisten inlompei; gehuld van dorp tot dorp om een stuk brood te vinden. Duizenden anderen hielden het leven, door het drinken van melk en de zoogenaamde steppenthee. Nu zijn ook de laatsten tot den bedelstaf gebracht en onder 100 huisgezinnen, zou er nauwelijks één te vinden zijn, die een dunne snee brood in den zak zijner medemenschen laat vallen. Honderdtn gezinnen zijn verleden jaar aan de hongertyphus gestorven.

WiNCKEL.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen