Buitenland.

Rusland.

Vervolging der Lutherschen in de Oostzee-provinciën.

Door tegenstrijdigheid van de voorschriften zijner kerk met de wetten des lands, komt de Luthersche predikant in zake het doopen van kinderen, uit gemengde huwelijken vaak in een moeilijk geval. De kerkelijke wet zegt dat kinderen uit gemengde huwelijken in de Luthersche kerk moeten gedoopt worden, blijkens eene circulaire van het Moskousche consistorium van 1889. Doch de regeering heeft bepaald dat bij het trouwen van een Griekschorthodox met een persoon van een andere belijdenis de pope verplicht is om eene schriftelijke verklaring te vragen, dat de kinderen in de Grieksche kerk zullen gedoopt en opgevoed worden. Om nu niet in tegenspraak met de wet des lands te komen, bepaalde het Luthersche consistorium van Moskou, dat alleen kinderen van ouders, die eene dergelijke schriftelijke verklaring den priester niet hadden gegeven in de Luthersche kerk moesten gedoopt. En toch worden de leeraars welke het wagen een kind uit een gemengd huwelijk te doopen, ook wanneer niet een der ouders de belofte gedaan heeft om de kinderen in de Grieksclte kerk te laten doopen en opvoeden vervolgd. Maar waarop grondt men dan toch de vervolging van deze predikanten. Men redeneert blijkens een artikel in de Nowoj'e Wretnja aldus: wanneer een Grieksch orthodox trouwde met een persoon van andere belijdenis, en de priester het huwelijk voltrok zonder de gevorderde verklaring te vragen, dan beging deze een strafbaar verzuim. En het gaat toch niet aan een handeling te verrichten welke niet had mogen plaats hebben wanneer de pope zijn plicht had gedaan!

Op die manier tracht men de gewelddadige handelingen tegen de Luthersche predikanten goed te praten.

In de laatste tijd werden vier Lutherschen predikanten uit de Oostzee-provinciën gebannen, terwijl negen leeraars voor korter of langer tijd in de uitoefening van hunne bediening geschorst zijn. Deze dertien veroordeelingen hadden plaats van 21 Aug. 1891 tot 19 Aug. 1892. En nog zijn er tal van processen na dien tijd gevoerd, terwijl er op dit oogeriblik nog enkele aanhangig zijn.

Hoe een predikant die door de Russische rechtbanken veroordeeld werd in zijne gemeente gevierd wordt, blijkt uit een bericht in het Estnische blad Postimees. Daarin wordt gemeld: »0p Zondag 8 Nov. 1892 leidde, na eene schorsing van drie maanden, de predikant Frederik Masing voor het eerst weder de godsdienstoefening in zijne kerk. Des morgens kwamen de onderwijzers van het kerspel hem met gezang begroeten. Men had op den weg die de predikant naar de kerk had ^ te leggen

onderscheidene triumfpoorten gebouwd zoowel vóór de kerk; als bij den hoofdingang van het kerkgebouw, alsook bij het altaar en bij den predikstoel waren ecrebogen opgericht. De geheele kerk was met kransen versierd; het altaar was in een bloemhof herschapen, terwijl er honderde lichten brandden.

De onderwijzers van het kerspel hadden er voor gezorgd dat de leeraar bij het binnentreden in de kerk door bazuingeklank van af den toren werd begroet. Nadat de leeraar van af het altaar eene korte toespraak tot de gemeente gehouden had, zong het koor der parochiale school hem een lied toe, terwijl daarna nog twee andere zangvereenigingen meerstemmige liederen deden hooren. Op deze wijze zocht men zijne liefde jegens den leeraa.r, die reeds 42 jaren zijn ambt te Rappin bediende, te toonen.

•Wij vragen: zou men niet beter gedaan "hebben met op minder zwierige wijze voor den grijzen herder zijn sympathie te betoonen? Het komt ons voor, dat het, met het oog op de zware vervolging, waaraan de Luthersche kerk in Rusland bloot staat, beter ware dat men een bede-en vastendag uitriep, opdat er verootmoediging onder de slaande hand Gods kome.

Maar niet alleen de Luthersche predikanten, maar ook zij die tot de Grieksch-orthodoxe kerk gerekend worden en toch hunne kinderen in de Luthersche kerk laten doopen, staan aan vervolging bloot. Zoo werd onlangs een landbouwer, die zijne kinderen in de Luthersche kerk had laten doopen, tot 10 weken gevangenis veroordeeld, terwijl de rechtbank nog bovendien bepaalde dat de kinderen den ouders zouden worden ontnomen, om ze van regeeringswege door benoemde voogden in de Griekschorthodoxe kerk te laten opvoeden.

N.-Amerika.

Een getuigenis tegen de z. g. nieuwere critiek.

De predikant W. D. McKinney, te Ansonia, in den staat Connecticut, schrijft het volgende:

»A1 zijn er geen nieuwe dingen onder de zon, toch zijn er eenige nieuwe leeringen met hooge pretenties. De hoogere critici zijn ein delijk gekomen op het gebied der moraal. Zij hebben dit gedaan met het doel om te maken dat het onderwijs van den Heere Jezus in overeenstemming kwam met hunne opvattin gen. Zij, met degenen die hen achterna zwerven, hebben ontdekt, dat Mozes niet de boeken schreef die naar hem genoemd zijn; dat David niet de dichter is van de Messiaansche Psal men en dat er niet een wezenlijke propheet, Jesaia genaamd, geweest is. Deze verschrikkelijke voorstellingen worden als onomstootbare waarheid verkondigd, en de geestverwanten der critici zeggen het hen na als een echo.

Deze echo, is in menig opzicht, even %vonderlijk als die welke altijd weerklinkt op de vraag: »Hoe vaart gij? " Altijd is het dan: »Zeer wel, dank u." Het wil ons voorkomen, dat er geen Hebreeuwsche critici gevonden worden die meer vast staan in hunne overtuigingen dan zij die pas Katal kunnen conjugeeren, maar die nog een weinig in 't onzekere zijn omtrent het verschil tusschen van conjuwetivura en van conversivum. Zulke personen kunnen zonder eenige moeilijkheid drie soorten van oude litteratuur in de vijf boeken van Mozes zien, terwijl zij twee of drie schrijvers van het boek van Jesaja weten aan te wijzen. Sommigen hunner kunnen nog wat verder gaan, en betogen hoe de Heere Jezus woorden met name van Mozes, David en Jesaja als de schrijvers van zekere deelen der Schrift aanhaalde, terwijl Hij te gelijker tijd wist, dat deze boeken niet van deze schrijvers waren. Voor een volwassen, waarheidlievend man, zou dit eene zeer moeilijke onderneming zijn, maar voor een zoon der geleerde crhici, is het zeer gemakkelijk.

Dit \ is hunne oplossing van het raadsel: »Onze Heere sprak eenvoudig in overeenstemming met de vooroordeelen van het volk van zijn eigen eeuw. Het volk geloofde het traditioneele onderwijs van de ouders. Hij wist het beter; maar hel groote doel dat Hij op het oog had, was de redding hunner zielen, daarom wilde Hij hunne vooroordeelen niet wegnemen door hun de waarheid in deze betrekkelijk geringe zaak mede te deelen. Hij zeide inderdaad dingen, die niet waar waren, maar het groote doel, dat Hij voor oogen had, rechtvaardigde dit geheel en al. Met andere woorden: het is in sommige gevallen goed om kwaad te doen, opdat het goede er uit voortkome, en onze Heere bracht dit beginsel in deze gevallen in toepassing. Tot zulk een zedelijk resultaat brengt de hoogere critiek het. De Heere Jezus wordt daardoor op ééne lijn geplaatst met de dubbelzinnig sprekende zonen der Jezuïten. Het is duidelijk, dat dit critisch systeem valsch is, omdat het gedwongen is tot zulk eene onzedelijke leer te komen, teneinde zijn instellingen te handhaven. Zij die aldus doen, behandelen onzen Heere met meer onwaardigheid, dan zij deden, die de knieën voor Hem bogen en riepen: Wees gegroet, gij koning der Joden" en Hem daarna op het aangezicht sloegen. Zij deden dit, zonder te weten wat zij deden; maar de critici doen het welbewust. Zulk eene leer lastert den waardigen naam bij welke wij genoemd worden. Zij beleedigt het zedelijk bewustzijn van elke ware belijder. Schim van den beroemden Wayland! Ér is een dringende behoefte aan eene nieuwe editie van uwe »Moral Philosophy." Als hij thans nog aan de Brown University arbeidde, met welk een nadruk zou hij zijne woorden omtrent waarheidsliefde herhalen : »De wet eischt in dit opzicht dat, wanneer wij er toe overgaan om een feit aan een ander mede te deelen, we zoo goed mogelijk hem den indruk mededeelen die in onzen eigenen geest bestaat."

Dit, gelooven wij dat de Heere deed, wanneer hij leerde dat Mozes schreef, David en Jesaia propheteerden van 's Heeren lijden en verheerlijking. Hij was »de Getrouwe en Waarachtige Getuige.'' Laat daarom Jezus Christus waar zijn en elk beoefenaar van de hoogere critiek, niet eiken aanhanger, een leugenaar!"

Men ziet hieruit, dat de z. g. accommodatietheorie door de mannen van de hoogere critiek voorgestaan wordt. Doch het zal niet lang duren of men zal ook die theorie moeten loslaten, om ten slotte den Heere Chr-lstus onder de rij van groote mannen en wijzen te plaatsen, wiens woord echter niet het minste gezag heeft voor de verlichte menschen van deze eeuw. Deze ^^g is ook door de critische school op het vaste land van Europa bewandeld. Engeland en Amerika komen in deze achteraan.

Mochten de oogen van velen er voor opengaan, dat deze critiek de kerken met totale ondergang bedreigt, de zielen verwoest en het volk 'overlevert aan de machten van ongeloof en revolutie, "

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen