Buitenland.

Noord-Amerika.

Uit de Du it se h-Ge re­ formeerde Kerken.

Het is niet algemeen bekend dat de Duitsche Gereformeerde kerken in Noord-Amerika vergaderd zijn door den arbeid van de Gereformeerde kerken in Nederland en wel speciaal door de Classis van Amsterdam.

Reeds in het begin der iSde eeuw waren er Duitschers van Gereformeerde religie naar Noord-Amerika getrokken. De door hen gevormde kerken werden in meerdere vergaderingen vereenigd door den arbeid van den predikant Schlatter die in 1747 door de Classis Amsterdam der Gereformeerde kerken in Nederland naar Amerika Averd gezonden. De Duitsch sprekende Gereformeerden in Noord-Amerika openbaarden in genoemd jaar door den arbeid van Schlatter hare eenheid door het vormen van een Coetus. Zes-en-veertig jaren lang werden de Duitsch Gereformeerde kerken redelijk en finantieel gesteund door de Classis van Amsterdam. Duizenden guldens werden voor de belangen der Duitsch Gereformeerde kerken in Nederland bijeengebracht. Eerst in 1793 gevoelden de Gereformeerden van Duitschen oorsprong, dat het niet langer betaamde om finantieel van Nederland afhankelijk te blijven.

De Coetus, te Pennsylvanië gehouden, nam het initiatief en in April van het jaar 1793 kwamen de Duitsch-Gereformeerde kerken in N.-Amerika samen in eene Synode die te Lancaster gehouden werd.

Honderd jaren daarna hielden de Duitsch sprekende Gereformeerden in N.-Amerika een Generale Synode te Reading.

Deze Synode nam het besluit om de correspondentie met de Nederlandsche Geref. kerk die eene eeuw geleden afgebroken werd, weder aan te knoopen. Er werd in die vergadering een comité benoemd om eene memorie op te stellen ten einde die te zenden naar de Classis Amsterdam, om daardoor te bewijzen dat de Duitsch Gereformeerden de liefde, die aan hunne kerk een eeuw geleden bewezen was, niet hadden vergeten. In deze memorie zouden dan ook de broederlijke groeten worden overgebracht aan de broeders in Nederland met de bede dat de zegen des Heeren zou rusten op hun arbeid. De Synode benoemde ook een

comité (waarom niet deputaten? ) tot het oprichten van een gedenksteen op de grafstede van Michael Schlatter, welke te vinden is in de Franklin-Square te Philadelphia, waarvan een deel vroeger de begraafplaats was van de Gereformeerden.

De Synode toonde door dit alles de historische lijn te willen vasthouden om, daardoor geleid, verder te gaan.

Jammer maar, dat die Synode, toen het stuk der kerkregeering aan de orde kwam de historische lijn niet volgde. Reeds in 1878 was er een comité benoemd, om eene nieuwe kerkenordening op te stellen. In 1893 kwam men daarmede klaar; door de Synode_ van Reading werd eene constitutie van niet minder dan 190 artikelen aangenomen, welke echter naar de Classen w-erd gezonden ter aanneming of verwerping. Uit dit laatste blijkt dat men op het stuk der kerkregeering van de Gereformeerde beginselen is afgeweken. Beschouwt men de Generale Synode als de hoogste kerkelijke vergadering, dan heeft het zin dat die vergadering als ze iets heeft aangenomen, de zaak naar de Classen zendt, om haar aan te nemen of te verwerpen. Dan kan zulk eene terugzending naar de Classen een middel zijn, om de uitoefening van al te groote macht van eene hoogste vergadering te temperen. Zoo verstaat men het ook in het Ned. Hervormd kerkgenootschap. Als de hoogste wetgevende, rechtsprekende en besturende macht in de Hervormde kerk een of ander reglement heeft aangenomen, wordt dit niet voorgesteld, of het moet eerst door de meerderheid van de leden der verschillende Provinciale kerkbesturen zijn goedgekeurd.

Doch is, volgens de Gereformeerde beginselen de Generale Synode eene vergadering van alle kerken welke zij vertegenwoordigd, zijn dus alle kerken geconcentreerd in eene Generale Synode vergaderd, dan gaat het niet aan om een besluit van die meerdere vergadering ter goedkeuring of ter afstemming te zenden naar mindere vergaderingen. Dat is een besluit van de Generale Synode, door alle kerken genomen ep daarom ook voor alle bindend.

De Synode van 1893 zocht ook vereeniging met de „Gereformeerde kerk in Amerika". Bekend is het dat onder dien naam een deel der Gereformeerde Nederlanders in Amerika vereenigd zijn. De Gereformeerde kerk besloot eerst tot eene federale unie met de Duitsche Gereformeerden, maar toen het voorstel daartoe voor de tweede maal in de classen kwam, werd het tegen veler verwachting verworpen. Het bleek, dat de groote meerderheid tegen een federale (bondgenootschappelijke) vereeniging was. Het denkbeeld van eene organische unie, waardoor twee groepen van kerken ineen zouden smelten, (dat werd op de Synode door een afgevaardigde van de Nederlandsche Gereformeerden uitgesproken) was niet voor verwezenlijking vatbaar, maar op eene federale unie zou rnen moeten blijven aansturen.

Dat de Duitsche Gereformeerde kerk in ééne eeuw in de nieuwe wereld zeer is gegroeid, blijkt uit het feit, dat terwijl er voor honderd jaren tusschen de 10 en 20.000 leden der Duitsche Gereformeerde kerk wonen, er thans mipstens tienmaal meer gevonden worden, die door + 900 leeraars gediend worden.

WiNCKEL.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen