De medisclje Zending.

IV.

Op zijn reis van Bokhara naar huis toog Dr. Wolff floor Damascus, waar hij Dr. Thompson, den missioneerenden arts van de Syrische Vereeniging voor Medische Zending ontmoette en met diens arbeid kennis maakte. In zijn verhaal van zijn reizen gewaagt hij, hoe het Thompson gelukte, de achting der dweepzieke Mohammedaansche bevolking te winnen. „Ik ben ten volle overtuigd, " zegt Jj'ii ), dat onberekenbaar veel nut in het oosten is gesticht door den missioneerenden arts, Dr. Thompson, want ik '> sb niet alleen van Europeanen, maar ook van Armeniërs *? Turken vernomen, hoe ijverig en met welken goeden uitslag hij te Damascus arbeidt. Ik ben zeker, dat missioneerende artsen den voortgang des Christendoms krachtig zouden bevorderen."

Na eenige jaren te Damascus te hebben gearbeid, werd ^•••Thompson naar Antiochië verplaatst. Kort na zijne vestiging aldaar, schreef hij: „Terstond bij mijne aan-Korast werd mijne hulp ingeroepen. Vooruit was, ik be-™d bij de voornaamste Turksche familiën te\dezer plaatse; en ofschoon Antiochië een der machtigste'^'-bol-W •'^ van Mohammedaansche dweepzucht en Joodscije ""P'gheid geacht wordt te zijn, raag ik toch, met danfc. aan-God verklaren, dat ik nooit ergens geweest ben, waar allen mij met meer vriendelijkheid verwelkomd hebben dan daar. Het gebeurt mij dikwijls, dat ik op straat door menschen van allerlei stand aangesproken wordt met de vraag hun de pols te voelen en raad te geven omtrent een of ander kwaaltje. Dat wijst op eenen hartelijken omgang. Mevrouw Thompson wordt in de harems der Turken genoodigd en mag ongehinderd door de bazars wandelen, hoewel het eene nieuwigheid is voor de menschen, eene Europeesche dame daar te zien.

Het succes van den arbeid van Dr. Varton te Nazareth is een treffend bewijs van de groote beteekenis dezes werks in eene Mohammedaansche plaats. Van de 175 patiënten, die gedurende één jaar in 't hospitaal behandeld werden, waren 116 Muzelmannen, 29 Grieken, 20 Roomschen en één Druse. De gemiddelde tijd, dien elke patiënt in 't hospitaal bleef, was 29 dagen en gedurende dien tijd kreeg elk hunner dagelijks onderwijs in de Christelijke religie. Gedurende denzelfden tijd kwamen ruim 600 patiënten aan de polikliniek om geneeskundige hulp vragen. Van dezen was de verhouding van Muzelmannen, Grieken, Roomschen en Protestanten bijna dezelfde als die in het hospitaal. Eenige mededeelingen van hetgeen binnen-en buitenshuis voorviel, mogen voldoende zijn, om het belang van dezen medischen arbeid te leeren kennen.

Op zekeren dag waren er in de wachtkamer ongeveer een half dozijn Bedouïnen, echte kinderen der woestijn, aanwezig. Zij waren gekomen om raad en medicijnen. Ofschoon zij niet begrepen, waarom zoovelep in de kamer zoo stil zaten, of, indien zij iets met hunne buren te be­ spreken hadden, dit fluisterend deden, beproefden zij zich toch even kalm te gedragen als de anderen. Nog meer waren zij verbaasd, toen de dokter binnenkwam en een boek opende, daaruit las en toen de aanwezigen aansprak. Zij zagen er uit, of ze zeggen wilden: „Wij zijn hier zeker niet terecht voor geneesmiddelen; " en als zij het hadden kunnen doen, zouden zij zeker zijn opgestaan en weggegaan. Maar nu konden zij fniet weg, daar zij midden onder de patiënten zaten. Langzamerhand werden zij kalmer, luisterden aandachtig toe en scnenen wel iets van de toespraak te begrijpen. De dokter sprak over den ernst van den oordeelsdag en wees op de noodzakelijkheid zich voor dien groeten dag vooi te bereiden. Een der Bedouïnen de oudste, zich omkeerende zeide tot zijne medgezellen: „Als die tijd komt, bestijg ik mijn witte merrie en rijd weg naar de woestijn." Deze opmerking wekte de lachlust der anderen op. Maar een oude Sheik stond op, berispte hen en wees hen op den ernst van het onderwerp. Kort slechts had het oponthoud geduurd. De dokter zette zijne toespraak voort en vc'rzekerde den Bedouïnen als den anderen, dat niemand op eenigerlei wijze kan ontkomen aan het oordeel, maar dat zij niet behoefden te vreezen voor dien dag, wanneer zij sleclits opzagen tot het Lam, dat „de zonde der wereld" wegneemt.

Bij eene andere gelegenheid, juist toen de dokter de korte oefening zou beginnen, kwam een deftig Mahommedaansch hoofd met een zestal volgelingen binnen. Er ontstond eene kleine opschudding onder de patiënten en hunne vrienden, doch slechts om voor den voornamen bezoeker de beste plaats in te ruimen, welke hij ook aan­ nam. Gedurende de geheele oefening was hij zeer oplettend en tegelijk verbaasd, als er een of ander punt werd aangeroerd, dat met zijn religie in tegenspraak was, en twee-of driemaal riep hij duidelijk uit: „Daar is geen God behalve Allah!" eene uitdrukking, die dikwijls gebruikt wordt als tooverspreuk, om te beletten, dat men onder den invloed komt van de verkondiging van Christus als den Zone Gods. Doch voor dat de dienst afgeloopen was, scheen hij geheel vervuld te zijn met het gesprokene. En toen hij bij den dokter in de kamer kwam, zeide hij: „De Bijbel, waaruit gij ons voorgelezen hebt, is zeker niet de Bijbel die in Mohammeds tijd gebruikt werd, want als die Christus voorgesteld had, zoo als gij Hem in uwe toespraak hebt geteekend als het eeuwige Woord en den eeuwigen Zoon, eenswezend met den Vader, zou hij den Christus niet zoo veroordeeld hebben als hij dat gedaan heeft. Men verzekerde hem, dat het dezelfde was, maar dat menschelijke overlevering dê Christelijke waarheid zoowel in Mohammeds als in onze dagen bedorven had. Hij vroeg om eenen bijbel, ten einde dien voor zichzelvcn nauwgezet te lezen. Hij ontving er een en bestudeerde Gods Woord van dat oogenblik af vlijtig. In het hospitaal, dat altijd het vruchtbaarste arbeidsveld voor de medische zending is, is veel kostbaar zaad gezaaid en niet weinig vrucht ingezameld. De patiënten v/orden allen zoo vriendelijk mogelijk behandeld en ontvangen geregeld onderwijs in de waarheid, zoodat niemand het hospitaal verlaat zonder eenige kennis van de grondwaarheden des Evangelies.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen