Buitenland.

Engeland. Een opmerkelijk n een kerkelijk geding. vonnis

Het is bekend, dat in Schotland de beide Gereformeerde kerken één lichaam werden; de United Presbyterian Church en de Ft ee Church of Scotland werden verleden jaar samengesmolten tot de United Pree Church.

Van de United Presbyterian Church waren alle leden en alle gemeenten het met die vereeniging eens. Althans, niemand protesteerde er tegen. Doch anders was het in de Free Church of Scotland. Sommigen protesteerden tegen de vereeniging, al gaven zij tegelijk daarbij te kennen, dat wanneer zij wierd doorgezet, zij zich daarom niet van de kerk zouden afscheiden. Anderen daarentegen waren van gevoelen, dat zij in geen geval met de vereeniging mochten medegaan, en dat zij de Pree Church van Scotland moesten getrouw blijven, al gingen velen, ja de meesten, tot de United Fret Church over,

Na het nemen van het besluit tot vereeniging, werd door hen, die er zich niet in konden vinden, een poging gewaagd, om de zaal, waarin de vergadering gehouden werd, omdat zij zich voor de wettige voortzetting der Free Church hielden, te blijven bezetten. Dit mislukte. Maar daarom gaf men zijn aanspraken op de bezittingen der kerk niet op; men zou de zaak voor den rechter brengen.

Zoo is het geschied. En nu is door den rechter ter eerster instantie, met name lord Low, uitspraak gedaan, gelijk te verwachten was, in het nadeel van het klein getal belijders, dat zich in de vereeniging niet kon vinden. De klagers, die er bij den rechter op hadden aan gedrongen om hunne bezittingen te mogen houden, werden bovendien tot het betalen van de kosten van het geding veroordeeld.

Lord Low sprak in the Edinburg court op Vrijdag 9 Augustus o. a. het volgende uit:

„Met betrekking tot de quaestie, of de unie of vereeniging niet mocht tot stand komen, zoo lang er eene minderheid gevonden werd, die zich daarin niet kon vinden is de toestand, dat er twee kerken bestonden, met dezelfde leer, denzelfden eeredienst en dezelfde bestuursinrichting, te zamen op hetzelfde veld arbei 'dende, met agentschappen, die overal werden uitgebreid, zoodat hunne pogingen tot op zekere hoogte weiden vruchteloos gemaakt, door dat men elkander in de wielen reed. Onder zulke omstandigheden, meende de rechter, dat eene vticeniging niet kou wórden verhinderd, indien een enkel lid van de Free Church zich niet daarin vinden kon. De bevoegdheid, om zulk eene vereeniging tot stand te brengen, was reeds af te leiden uit den algemeenen grond, dat het plicht is, dat Christenen zich met elkander vereenigen; maar bovendien kon men wijzen op het feit, dat de vrije kerk reeds van oudsher beleed en erkende, dat zij de macht had om zich te vereenigen met een ander lichaam waarin Christenen vereenigd z'jn die hetzelfde geloof belijden.

De klagers beweerden in de tweede plaats, dat zij recht hadden om te deelen in de fond sen en eigendommen van de Vrije kerk. Het kwam den rechter echter voor, dat de klagers óf de vrije kerk van Schotland waren en daarom recht hadden op al de fondsen en al de eigendommen van die kerk, óf dat zij zich geheel van de vrije kerk hadden afgescheiden, en daarom geen recht hadden op iets, dat aan de Vrije kerk van Schotland toebehoorde. Daar het zijne opinie was, dat de klagers niet de vrije kerk van Schotland vormden, zoo volgde daaruit, dat hij hun niet het recht kon toekennen om een deel van de eigendommen der kerk te ontvangen "

De Examiner beweert naar aanleiding van dit vonnis, dat de logica der opmerkingen van den rechter aan allen in het oog moet vallen, die op dit stuk niet bevooroordeeld zijn. Groote meerderheden moeten de macht hebben, een stap te doen, gelijk door de beide vrije kerken van Schotland gedaan werd. Als zij harr best gedaan hebben om hen, die het met dien stap niet eens zijn, te overtuigen van hun verkeerd inzicht, moeten hun alle goederen worden toegekend en mag er niet gelet op hen, die aanspraken laten gelden, gelijk de zoogenaamde Vrije kek van Schotland. Zoo oordeelt ook het groote publiek.

Maar wij zien uit het bovenstaande, dat ook de rechters in Engeland, evenals de meeste Engelsche predikanten, zich niet kunnen losmaken van de gedachte, dat de kerk eene vereeniging is, als alle andere vereenigingen in deze wereld. Plaatst men zich op dat standpunt, dan heeft lord Low natuurlijk gelijk. Maar als men uitgaat van de waarheid, dat elke kerk eene openbaring is van het lichaam van Christus, en dat de kerk de vrijheid hebben moet, om zich van dezulken af te scheiden, die, volgens haar, van de kerk afdwalen, dan verandert de zaak. Dan gaat het niet aan, om eene kerk, die hare belijdenis handhaven wil, te straffen met verlies van hare goederen.

Doch deze denkbeelden worden noch in En­ b geland noch in Nederland door de groote m_cerderheid der rechtsgeleerden gehuldigd. v Daarom is het te vreezen, dat wanneer zij. die z de Vrije Schotsche kerk wenschen voort te zet­ w ten, in hooger beroep gaan, opnieuw een vonnis in hun nadeel zullen moeten hooren. o

Opmerkelijk is het, dat de enkele kerken en s de personen, die niet in de vereeniging mede gaan, in de Schotsche hooglanden gevonden v.'orden. Daar bleef men over het algemeen o aan de Gerefermeerde kerk meer trouw dan in k de laaglanden. Volgens ons bad lord Low wel G eens mogen onderzoeken, of de houding van n sommige leden van de Free Church niet voortsproot uit de vrees, van door de vereeniging het o hun toebetrouwde pand te verliezen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen