Buitenland.

(Vervolg.)

Frankrijk. Na honderd jaren. Bij de benoeming van die 60 bisschoppen deed Napoleon aan den paus de concessie, dat zij voor het meerendeel uit dezulken zouden gekozen worden, welke den eed niet hadden afgelegd. Daarentegen werd bepaald, dat niet alleen andere Christelijke kerken, maar ook de Joden vrijheid in de uitoefening van hunne religie zouden genieten.

Aan het concordaat waren organische artikelen toegevoegd, waaruit duidelijk blijkt, dat de staat de eerste en voornaamste macht over de kerk bezat, terwijl de macht van den paus slechts in de tweede plaats in aanmerking zou komen. Dit heeft echter niet verhinderd, dat de Fransche Roomsche kerk, gelijk in alle andere landen, zich, in zaken van geloof en van leven onderworpen weet aan het hoofd van den Roomsche hiërarchie.

Trots het concordaat, heeft de macht der Roomsche kerk in Frankrijk zich steeds uitgebreid. Feitelijk kan de regeering tegen een bisschop of pastoor niets anders doen, dan zijn tractement inhouden. Het concordaat heeft nu honderd jaren bestaan; maar hetgeen Napoleon er mede heeft voor gehad, is er niet door bereikt. De invloed der Roomsche kerk op het Pransche volk is daardoor niet verminderd en hare macht niet gefnuikt. Ook de verdrijving Tan Frankrijk's bodem van geestelijke congregatiën, die geen erkenning van den staat wilden vragen, zal het begeerde resultaat niet opleveren. Onder het ministerie van Gambetta, dreef minister Paul Bert de z.g. wet op het leekenonder wijs door; doch in plaats dat de kerk haar invloed op de school verloor, ging het vrije Roomsche lager en middelbaar onderwijs bloeien, gelijk nooit te voren. Zoo zal het ook weder gaan. De Jezuieten worden uit Frankrijk verdreven, maar hun geest werkt na en werkt door, en dit is door uitdrijven van personen niet te verhinderen.

Bij dit alles lijden de Gereformeerde kerken de grootste schade. Zij juichten de wet op het leekenonder wijs toe, maar die wet had tengevolge, dat wel de Roomschen vrije scholen gingen stichten, maar dat de Gereformeerde inrichtingen voor onderwijs voor het meerendeel moesten verdwijnen. De laatsten konden de concurrentie met het openbaar onderwijs niet volhouden. Het concordaat heeft de Roomsche kerk niet geschaad, maar dat wat uit de Gereformeerde kerken gesloten werd, heeft verhinderd, dat zij in staat waren om hare belijdenis te handhaven. De Gereformeerden in Frankrijk verblijden zich nu weer in de verdrijving v», n de niet erkende geestelijke genootschappen, maar beseffen niet, dat de staatsmacht zich ook tegen hen zal gaan keeren, zoo spoedig als men gaat denken dat de invloed der protestanten miet bevorderlijk is voor den staat.

In de laatste jaren is het immers gebleken, dat de Fransche radicalen al evenmin, ja nog minder, de Protestanten kunnen verdragen dan de Roomschen, wanneer zij voor hunne beginselen opkomen. Toen Protestanten opkwamen tegen de pornografische litteratuur, die in Frankrijk zoo kwistig verspreid wordt, waren het niet Roomschen, maar radicalen, die de noodkreet aanhieven: »Het Protestantisme gaat ons overheerschen, " en die betoogden: „Er is nu eenmaal in de menschelijke aatuur allerlei verkeerdheid; die yerkeerdheid moet zich kunnen openbaren, anders worden we schijnheilig, evenals het Engelsche volk schijnheilig is." Op die manier werden die Protestanten, welke voor publieke eerbaarheid ijverden, als voorstanders van huichelarij den volke voorgesteld.

Zeer zouden wij het voor de Gereformeerden van de staatskerk in Frankrijk wenschen, dat zij evenals de vrije kerken, die dezer dagen hunne Synode te Mazamet hielden, den band die hen aan den staat verbindt, verbraken!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen