Buitenland.

N. - Amerika. Uit de Synode der Gereformeerde kerk.

Wij deelden reeds mede dat de Chr. Geref. kerk door haar afgevaardigden aan de Synode der Geref. kerk de volgende vragen stelde :

„Wat zal de toekomstige verhouding zijn van de Algemeene Synode aangaande de met eede verbonden geheime genootschappen? en: „Waarom wordt de „Verwerping der Dwalingen van de Remonstranten" niet in de Belijdenisschriften der Geref. Kerk gevonden ?

Er werd eene commissie benoemd om op die vragen een concept-antwoord te geven. De Synode van dit jaar nam het geconcepieerde antwoord aan, hetwelk aldus luidt:

I. »Wat zal de toekomstige verhouding onzer Kerk zijn in betrekking tot met eede verbonden geheime genootschappen? "

Dat deze vraag tot ons komt in zulk een formeele en ofiflcieele wijs schijnt eenigen twijfel aan te toonen aan de zijde der Christelijk Geref. Synode over genoemde zaak. Deze twrijfel doet ons leed. Volkomen vertrouwen behoorde te bestaan tusschen correspondeerende lichamen. Correspondeerende Algemeene Synodes hebben gelijke rechten en verantwoordelijkheden. Ieder is verantwoordelijk aan het Hoofd der Kerk, den Heere Jesus Christus, en aan de waarheid, gelijk zij ons, in het door den Geest ingegeven Woord, is geopenbaard en verklaard wordt door de Standaards der Kerk. Eén is uw Meester, namelijk, Jezus Christus.

Terwijl het ons leed is, dat deze vraag twijfel schijnt te onderstellen aangaande de verhouding onzer Synode tot bedoelde zaak, is het evenwel stof tot blijdschap dat ons antwoord geen voorwaarde gemaakt werd voor de broederlijke correspondentie, het initiatief waarvan genomen is door de Christelijk Geref. Kerk.

Er zijn in dit land geen Christelijke lichamen nauwer verbonden in geschiedenis, leer en regeeringsvorm, dan wij! Onze eenheid in geloof wiJF.t naar éénheid in streven om grootsche Zending van de kerken der Reformatie in dit land uit te voeren. Er zijn derhalve geen twee Kerken in dit land, die, ter oorzake vannatio nale herkomst, vaderlandslievende instinkten en medeërfgenamen zijnde van een kostelijke erfenis der Reformatie, meer sympa< ^hetisch in hart en arbeid zouden zijn dan de Kerken in deze correspondentie vertegenwoordigd.

Maar de broeders der C. G. Kerk begeeren een bepaald antwoord op een vraag van algemeenen aard. Vele vragen van gelijken aard eischen bestendig de aandacht der Kerken, de voldoende oplossing waarvan veel moeilijker is, dan een oppervlakkige beschouwing moge aantoonen. Hunne vraag: „Wat de toekomstige verhouding der Geref. Kerk in Amerika zal zijn in betrekking tot geheime niet eede verbonden genootschappen, " is in het oordeel der Com missie van zulk een algemeen karakter, dat er geen definitief antwoord op kan gegeven worden, en inzonderheid om deze reden dat zij een concrete quaestie voorstelt, de behandeling waarvan in den aard der zaak in Geref. Kerken haar initiatief alleen kan vinden door den ker keraad.

Wij kunnen de Synode der C. G. Kerk de verzekering geven, dat de Synode der Geref. Kerk in Amerika de met eede verbonden geheime genootschappen niet beschermt. Ook is er geen reden voor de onderstelling, dat de Algemeene Synode van haar positie zal afwijken herhaaldelijk uitgedrukt in de uitspraken over dit onderwerp.

In de behandeling van alle vraagstukken, hetzij van leer of leven, welke geoordeeld worden in strijd te staan met het woord van God en de belijdenissen des geloofs, staat de Geref. Kerk in Amerika, evenals de Geref. Kerken in Nederland, op de welbekende en vastgestelde methode van behandeling van tuchtzaken. Een afwijking van deze methode zou de Algemeene Synode en de gemeenten in eindelooze moeie lijkheden verwikkelen, en de aloude beginselen van Geref. Kerkregeering in gevaar brengen.

Onze hoogere Kerkelijke vergaderingen —-Classes, Particuliere en Algemeene Synodes zijn, wat tuchtzaken aangaat, slechts lichamen van appèl. Indien dit in 't cog gehouden wordt zal er veel misverstand voorkomen worden, en zulke vragen als de onderhavige zullen ophouden noodzakelijk te zijn.

Het recht van vragen en het privilegie om informatie in te winnen, is, het spreekt van zelf, wederkeerig. Maar deze rechten en viijheden behooren altijd binnen de perken der Christelijke wellevendheid („courtesy") zich te bepalen en niet in conflict te komen met de vastgestelde beginselen van Kerkregeering,

Deze aangenomen waarheden van Geref. geloof en practijk in 't oog houdende en dezelve toepassende op de eischen der vriendschappelijke christelijke betrekking — vele, zoo niet alle oorzaken voor misverstand zullen worden opgeruimd.

Ten Tweede: „Waarom de „verwerping der Dwalingen van de Remonstranten" in de Standaards der Geref. Kerk in Amerika werd weggelaten ?

De weglating moet verklaard worden in het licht van de geschiedenis der Geref. Kerk in dit land. Het is niet noodig de notulen der Synode te overladen met de resultaten van een lang historisch onderzoek.

Wij kunnen volstaan met een beschrijving van den toestand waarin dé Geref. Kerk in Amerika zich bevond toen zij, in 1792, hare constitutie aannain, en den toestand der Geref. Kerken in Nederland in de 17e eeuw.

Die geheel verschillende toestanden maakten het onnoodig voor de Geref. Keik in Amerika, om in negatieven vorm te herhalen wat reeds met ^genoegzame volledigheid en nadruk in de positieve geloofsartikelen verklaard was.

De Geref. Kerken in Nederland werden toen ter tijd geconfronteerd door georganizeerde antigereformeerde machten. Deze zochten toelating en positie binnen de Geref. Kerken, om aldus erkenning te verkrijgen ter voortplanting van hunne bijzondere leerstellige gevoelens.

De Synode van Dordrecht in 1618—19 gevoelde zich heilig verplicht om beide een positieve^ en negatieve verklaring te geven, waarom de Remonstranten met hunne fijn gesponnen uitingen van leerstellige waarheden niet konden worden erkend als ware en vertrouwbare uitleggers van de Godsopenbaring.

Het was een allergevaarlijkste en misleidende stelling om aan den onvernieuwden en ongeinfluenceerden wil des menschen de functie van den Heiligen Geest toe te kennen. De Synode van Dordrecht kon geen twijfel hoegenaamd bij iemand overlaten in betrekking tot de verwoestende gevolgen van de gevoelens der Remonstranten.

De Geref. Kerk in dit land stond niet voor zulke tegenstrijdende machten. Waren er dan geen Remonstranten of Arminianen in dit land op dien tijd ? Zij kunnen er wel geweest zijn, maar zij klopten niet aan de deur van de Geref. Kerk in een georganiseerde capaciteit zoekende erkenning, en de propaganda hunner leerstellingen.

De Synode van Dordrecht moest, wat wij noemen, een acte van uitsluiting passeeren. En dit deed zij effectieve)ijk door het formuleèren, eerst van de positieve verklaring der waarheid en dan nog eens en om er nadruk aan te geven, in antithetischen vorm, zoodat er zelfs niet de schaduw van twijfel kon zijn in betrekking tot de erkenning van ketterijen uitgesproken op de meest fijngesjjonnen wijs

Zulke toestanden bestonden er niet in de Geref. Kerk in Amerika. Zij vervulde daarom haar geheelen plicht door het aannemen van de leerstellige Standaards, of Canones van de Geref. kerken in de Nederlanden, wier dochter zij was en wie zij tot op den huldigen dag geëerd heeft door deze leerstellingen geheel onveranderd te bewaren.

Zij, die ïtief haair' willëti léven, thoeten instemming verklaren met hare geloofsbelijdenis, en al hare dienaren des Woords hebben altijd de Canones van Dordrecht onderteekénd, en doen dat tot op den huldigen dag toe.

Verder, er is in de „Verwerping der Dwalingen" geen meerdere waarheid, welke niet aireede in de positieve belijdenis des geloofs uitgedrukt wordt. Hij, die de vijf, Canones aanneemt, omhelst een volledige en geen gedeeltelijke

belijdenis. De aanneming van de „Verwerping der Dwalingen" is ook niet noodzakelijk voor een volledige uitdrukking van de waarheden des Bijbels.

Doch, men zegt, dat door de „Verwerping der Dwalingen" aan te nemen, de waarheid in des Ie helderder licht uitkomt, en dat zij om deze reden een deel van de artikelen des geloofs behoorden te blijven.

De algemeene waarheid hiervan wordt gereedelijk toegestemd. Contrasten maken iedere waarheid van welken aard ook, meer intensief. Doch hij, die niet door constrasten wil onderwijzen, legt zichzelven daardoor niét bloot aan de beschuldiging van niet de geheele waarheid te houden, wanneer de geheele waarheid reeds volledig en duidelijk is uitgesproken.

Het is alleen een zaak van opimie, of eene waarheid, reeds schriftmatig geformuleerd, nog eens weer in een anderen vorm zal worden uitgesproken.

Er kunnen op een gegeven periode in de Kerk toestanden bestaan, wanneer het ten hoogste aanbevelenswaardig, ja noodzakelijk is, zulks te doen.

Zulke toestanden bestonden er destijds in de Nederlanden, waar genoemde vorm van dwaling plaats zocht in de Kerk naast de waarheid.

De Synode van Dordrecht had te doen met menschen en niet enkel met abstracte waarheden; en wij geloóven dat wij niet ver mis zijn als wij zeggen dat de„ Verwerping der Dwalingen" haar diepsten grond in dit feit had.

Als reeds gezegd, er was geen kla' menschen in de Geref. Kerk in dit land op dien tijd (1762) in haar vroege geschiedenis, die uitgesloten moesten worden wegens hunne kettersche gevoelens.

En wat meer zegt, het is een historisch feit

dat de Algemeene Synode der R. C. A. nooit een besluit genomen heeft om de „Verwerping der Dwalingen" uit onze Standaards uit te sluiten.

Wij mogen derhalve rechtmatig en logisch besluiten, dat de weglating van de „Verwerping der Dwalingen" de aanspraak niet verzwakt welke de Geref. Kerk in Amerika maakt van een waren tak te zijn van de Kerk der Reformatie der 17de eeuw.

En, zij zal altijd getuigen dat zij gestreng loyaal is aan de leer van het Woord Gods en aan al hare confessioneele symbolen der waarheid.”

Het komt ons voor, dat de Synode der Chr. Geref. kerk met het antwoord op de eerste vraag volkomen genoegen nemen kan. He antwoord op de tweede vraag geeft wel eene verklaring van het feit der weglating van de „verwerping der dwalingen", maar niet eene rechtvaardiging. De Geref. kerken hebben te Dordrecht ook de „verwerping der dwalingen" onder de belijdenisschriften opgenomen; geen Geref. kerk heeft daarom het recht om die eenvoudig weg te laten. Wijziging van de belijdenis is het werk van alle Gereformeerde kerken.

Frankrijk. Niet uiteengegaan. ters gestraft.

De officieuse particuliere Synode van de Fransche Gereformeerde kerken van de Cevennes is in het begin van de maand Juli te Anduze vergaderd geweest. Men vreesde, dat het daar tot een breuk van de zoogenoemde „orthodoxen" en de „geavanceerden" komen zou. Degeavanceerden zijn ongeveer met de ethischen in Nederland op ééne lijn te stellen. De president der commissie, die over de quaestie van het al dan niet uiteengaan had te adviseeren, beweerde dat allen het eens waren in de grondstukken van het geloof. Immers allen gelooven in Hem, die gestorven is voor onze zonden, en opgewekt voor onze rechtvaardigmaking. De vergadering was het met hem eens en zoo kwam het niet tot een breuk.

Als iemand op deze samenkomst eens gevraagd had, of men dan ook niet met de Roomschen eene kerkelijke gemeenschap moest houden, daar ook zij de uitdrukking, dat Christus gestorven is voor onze zonden en opgewekt tot onze rechtvaardigmaking, onder schrijven, had hij zeker de vergaderde broeders in verlegenheid gebracht.

Het is zeker te betreuren, dat men in Fransche Gereformeerde kringen niet beseft, dat het land en de Gereformeerde kerken alleen te redden zijn, wanneer men wederkeert tot de beginselen der reformatie, gelijk die door Calvijn ook in Frankrijk zijn bepleit. Nu leeft men in dit land van hetgeen de Duitsche vermittelungstheologie heeft voortgebracht. Wij houden er ons van overtuigd, dat in deze dagen voor eene waarlijk Gereformeerde kerk in Frankrijk handen vol werk te vinden zijn.

Het nieuwe ministerie Combes treedt zeer streng tegen de pastoors op, die hun invloed bij de jongste verkiezingen deden gelden. Daarin volgt het de wegen die door zijn voorgangers zijn ingeslagen. De geestelijken die voor clericale candidaten hebben geijverd, werden gestraft met.... inhouding van staatstractement. Wellicht volgt later nog, dat men dezulken verbiedt hun ambt in de Roomsche kerk uit te oefenen.

De quaestie der scheiding van Kerk en Staat is door het ministerie-Combes niet op het programma geplaatst. De radicale linkerzijde verlangt er zeer paar, om het Concordaat, waarbij aan de ambtsdragers der Roomsche kerk staatstractement verzekerd wordt, op te heffen. Doch het ministerie-Combes durft dit niet aan, of het vreest, dat, wanneer aan de Roomsche kerk geen staatsgeld meer uitbetaald wordt, zij vrijer in hare bewegingen worden zal. Maar uit de historie blijkt, dat men in Frankrijk ook die kerken wel durfde onderdrukken, die niets hoegenaamd uit de staatskas ontvingen. De Gereformeerde kerken hebben dit in de i6de en in de 17de eeuw maar al te smartelijk ervaren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen