Gemengd Nieuws.

De hoogleeraar Arthur Drews uit Heidelberg trekt door Duitschiand om met zijn lezing: sis Christus een historische persoonlijkheid*, of «Heeft Christus geleefda? propaganda te maken voor zijn monistische denkbeelden. De bovengenoemde vragen beantwoordt hy dan ontkennend. Zijn laatste voordrachten hield hij te Jena en te Berlijn. In Jena kwam hij van een kwade reis te huis. De liberale hoogleeraar Weinel toonde aan, dat Drews valsche gevolgtrekkingen gemaakt had, en dat als men volgens de methode van Drews te werk ging, men evenzeer kon aantoonen dat historische persoonlijkheden als Socrates en anderen, niet hadden bestaan. Ook mengden zich de hoogleeraren Thümmel en Stark in dit debat, en brachten den spreker zoo in de engte, dat hij tenslotte verklaarde, dat hij ook de Christus-mythe wilde prijsgeven.

Beter ging het Drews te Berlijn, waar het bestuur van den Monistenbond hem uitgenoodigd had. Zij die oppositie voerden, waren niet zoo gelukkig als de tegensprekers te Jena, en al kan niet getuigd dat Drews te Berlin een schitterend succes had, toch kan men niet zeggen dat hij met beschaamde kaken evenals te Jena moest afdeinzen.

Men vraagt nu in Christelijke kringen of het niet goed zou zijn, mannen als Prof. Drews door Christelijke mannen die «debating power« hebben, overal waar zij optreden te laten bestrijden? Dit zal des te gemakkelijker zijn, wanneer men van een lezing gelijk die door Prof. Drews overal gehouden wordt, een stenographisch verslag liet maken. Men-zou dan op die manier menschen bereiken, die niet meer in de kerk komen. Aldus zouden dan atheïstische voordrachten een middel zijn tot evangelisatie van menschen, die het moeilijkst te bereiken zijn.

Uit Solingen, een industriestad in de Rijnprovincie, wordt bericht dat al de rechtzinnige Presbyters (ouderlingen) der Evangelische landskerk hunne ambten hebben neergelegd. Sedert de «Evangelisatie" van Prof. Weinel, in 1902, was de vrede uit die gemeente weg. Wel behaalden de rechtzinnigen bij de Presbyterverkiezingen in 1903 en 1905 nog de overwinning, maar toen in 1907 en 1909 de modernen de sociaal-democraten als hulptroepen hadden weten te verkrijgen, kwam er een ommekeer. Het Presbyterum telde tot hiertoe slechts drie moderne leden, en wel drie predikanten; de andere 25 behoorden voor het meerendeel tot de rechtzinnigen; de minderheid noemde zich middenpartij, maar was, gelijk bijna overal elders, op de hand van de modernen. Toen tien leden onlangs moesten aftreden, stelden de rechtzinnigen voor, de vijf rechtzinnigen en de vijf leden van de middenparty te herkiezen. Maar de.middenpartij besloot met de modernen voor de verkiezing van vijf modernen en vijf middenmannen te ijveren. De verkiezing van tien leden stond als laatste punt op het agendum van de vergadering die de keuze doen moest. De liberalen deden toen het voorstel om de verkiezing eerst te doen plaats hebben, daar niet alle leden de vergadering tot het einde konden bijwonen. De rechtzinnigen protesteerden daartegen, omdat nog niet al hunne geestverwanten ter vergadering waren. Maar de liberalen en de middenmannen zetten hun wil door, met het gevolg dat geen rechtzinnige verkozen werd. Hierop verzochten de rechtzinnigen om uit hunne ambten ontslagen te worden; de liberalen hadden daar niets op tegen. Daarop zonden de rechtzinnige Presbyters een stuk de wereld in, waarin zij verklaarden, dat zij met schaamte en smart het hadden gezien hoe de liberalen door middel van de sociaal-democraten bij de kerkelijke stembus keer op keer de overwinning hadden behaald. Wij hebben het moeten dulden, - dat een die op zulk een manier verkozen was, ons in een openbare vergadering met gifiigen spot heeft overgoten, ons gebed bespottend en on^en God lasterend, terwijl hij ons met de Baaipriesters van Elia vergeleek, zonder dat liberale voorzitter dit onwaardig doen naar behooren strafte, — zoo heet het in dit stuk.

De afgetreden Presbyters zeggen ook nog, dat zij er van afgezien hebben de hulp der kerkelijke autoriteiten in te roepen, omdat deze trots herhaalde bezwaarschriften hl de dingen lieten gaan 6f de zijde der modernen kozen. Men gevoelt dat deze Presbyters met het neerleggen van hun ambt niet naar Gods Woord handelden, al kunnen wij begrijpen dat zij den strijd moede werden. In den toestand, waarin nu de gemeente van Solingen verkeert, had die gemeente juist ouderlingen noodig, die voor het woord Gods buigen. Ach, dat men in Duitschiand tot de overtuiging kwam, dat reformatie der Keik dringend noodig is.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen