Buitenland.

Engeland. Het Church Congress te Cambridge.

Voor vijftig jaar kwam te Cambridge op uit noodiging van de Cambridger „Vereeniging tot verdediging der kerk" voor de eerste maal een „Church Congress" bijeen, om middelen te beramen tot handhaving van de Engelsche Staatskerk. Op die vergadering besloot men elk jaar saam te komen, en daaraan heeft men zich gehouden. Dit jaar werd de 50ste vergadering weer te Cambridge gehouden. Het congres werd druk bezocht en vele goede woorden werden er gesproken: De belangrijkste rede was van den aartsbisschop van York, den tweede in rang in de hiërarchie der Anglicaansche kerk, (De aartsbisschop van Canterbury in de primus).

Deze kerkvorst meende zeer optimistisch over den toestand van „de kerk van Engeland" te kunnen zijn; in de laatste 50 jaar was zij vooruitgegaan; maar de band die er tusschen kerk en staat bestaat, was steeds losser geworden. Het denkbeeld van de staatskerk, dat in de i6de eeuw verwezenlijkt werd, heeft volgens den aartsbisschop alle realiteit verloren. Kerk en staat waren toen een eenheid met twee verschillende kanten, terwijl ze tegenwoordig twee geheel verschillende groote gemeenschappen vertegenwoordigen. Het zou zeker dwaas zijn, wanneer de mannen der kerk het erfdeel van dertien eeuwen prijsgaven; maar dit neemt niet weg, dat hoe meer de staat zich in de kerkelijke wetgeving mengt, des te meer moet de kerk den nadruk op hare onafhankelijkheid van den staat leggen. Daarom behoeft die kerk niet tot een secte te worden; maar geen rhetoriek is in staat een anachronisme (iets dat uit den tijd is) weer in het leven terug te roepen.

Het spreekt van zelf dat deze uitlating van den aartsbisschop opzien gebaard heeft. Het is bekend dat in Engeland de voorstanders van de Ritna listische richting in hun streven belemmerd worden, doordat de rechtbanken bij kerkelijke gedingen de litualisten telkens in het ongelijk stelden. Wij weten immers dat zij, die Roomsche ceremoniën en leeringen in de Engelsche staatskerk invoeren, meer dan eenmaal gepleit hebben voor de vrijheid der kerk. De Nonconformisten of Dissenters hebben daarentegen steeds gezegd: het staat u vrij om uwe kerkelijke zaken te regelen gelijk ge het met uw geweten kunt overeenbrengeu, doch als gij u, evenals wij, niet kunt voegen naar de Uniformiteitsacte van 1562, dan zijt ge Nonconformisten geworden, en moet ge uw privilegie, dat ge als Conformisten gekregen hebt, laten varen.

Een groep van het Church congress, die tot de „Church Union" behoort, welke tot de Hoogkerkelijken gerekend moet worden, hield een vóórvergadering onder leiding van den bekenden lord Halifax. Deze lord pleitte daarbij voor een herziening van het Engelsche Prayer Book in Roomschen zin. Hij verlangde dat gebeden voor afgestorvenen, het laatste oliesel en de vereering van de maagd Maria in de liturgie zouden worden opgenomen. Ook kwam hij er tegen op, dat de kerkelijke overheid predikanten wilde verhinderen, de heiligen vereering, de aanbidding van het lichaam van Christus, het vieren van Allerzielen en het vertoonen van het Heilig Sacrament in hunne Godsdienstoefeningen in te voeren.

Op het congres wilde men echter van het niaken van veranderingen in het Prayer Book niets weten, wijl het daarvoor de rechte tijd niet was.

Wil men de ritualistische beginselen nog verder laten doorwerken, en vreest men een sterke reactie wanneer in het tegenwoordig stadium Roomsche leeringen officieel worden aangenomen?

Portugal. De revolutie.

De Parijsche Communisten vermoordden in 1870 een vromen aartsbisschop; maar in het paleis van Rothschild deden zij geen inval. Zoo is het ook bij de revolutie te Lissabon toegegaan: „republikeinsche" warenhuisbezitters werden met jubel begroet, maar 31 Roomsche priesters sloeg men dood. Ecrasez rinfdme deze woorden heeft Voltaire in zijn haat tegen den Christus gesproken; zij worden nog altijd herhaald en in toepassing gebracht; wanneer de volkshartstocbten zijn ontbrand en de overheid deze niet binnen zekere perken weet te houden. Die 31 priesters zijn door den haat tegen den Christus om bet leven gebracht. Wij zijn geen bewonderaars der Roomsche kerk, gelijk l zij zich op het Iberische schiereiland openbaart, v zij is van bekrompenheid en fanatisme niet vrij te pleiten, maar dit neemt niet weg dat door die kerk iets van de heerlijkheid van den Christus wordt geopenbaard, en daardoor werd de woede des volks ontstoken.

Het is een onrechtvaardige aanklacht, wanneer men beweert, dat alleen de Roomsche J kerk aan de jammerlijke toestanden die in Portugal heerschen, schuld heeft. De oorzaak g ligt in het gedegenereerde volk, en niet minder in de parlementaire demagogie. Veel meer dan a in een ander Romaansch land, is in Portugal de verkeerde leiding die de volksvertegenwoordigers gaven, oorzaak van de ellende van den staat. Een eigenlijk koningschap bestond in ortugal sinds lang niet meer, de revolutie kon het daarom niet doen vallen. Het Parlement was alles. De Volksvertegenwoordiging kon besluiten nemen en die kracht van wet geven, ok al weigerde de koning er zijn handteekening onder te zetten. Wanneer het Parlement maar voor de tweede maal na de weigering des onings hetzelfde wetsontwerp aannam, werd et tot wet verheven. Ook had het parlement et recht bij geheime stemming de opperbevel­ a ebbers van leger en vloot, van Generaal-majoor f, te benoemen, terwijl het ook over allerlei v ette baantjes beschikte, Portugal is al lang en verkapte republiek, met een schijnkoning g an het hoofd, geweest. Wat de koning nog ad kunnen doen, heeft hij verwaarloosd, ter­ m ijl hij zich met maitressen afgaf, en toen het proer uitbrak, heeft hij zich niet aan het oofd van de hem getrouw blijvende troepen esteld. En het volk zag eerst bij den strijd o usschen de twee partijen van het leger lijdelijk oe, doch toen men de kloosters ging bestoren, leefde het plotseling op. Zij dit ook voor ns volk een b^en in zee. Wanneer de revoutionaire elememen vrij ipel krijgen, ishetmtt de vrijheid gedaan en znllen de belijders des Heeren het 't eerst moeten ontgelden,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen